آداب بندگی: لباس حجاب

 

يا بَني‏ آدَمَ قَدْ أَنْزَلْنا عَلَيْكُمْ لِباساً يُواري سَوْآتِكُمْ وَ ريشاً وَ لِباسُ التَّقْوى‏ ذلِكَ خَيْرٌ ذلِكَ مِنْ آياتِ اللَّهِ لَعَلَّهُمْ يَذَّكَّرُونَ(اعراف ،26)

«اي فرزندان آدم! لباسي براي شما فرستاديم كه اندام شما را مي پوشاند و مايه زينت شماست اما لباس پرهيزگاري بهتر است! اينها ( همه ) از آيات خداست ، تا متذكّر ( نعمتهاي او ) شوند!

 

پوشش يكي از شئون انساني است و اين شأن انسان به خصوصيات متفاوت فردي، اجتماعي وي مربوط مي شود و مي توان گفت كه لباس پرچم وجود آدمي است كه از اعتقادات و فرهنگ و آداب و رسوم وي سخن مي گويد.

پيدايش لباس منشأهاي گوناگوني دارد، منشأ رواني، امنيتي، اجتماعي، اخلاقي و ديني و به خاطر اين منشأها و كاربردهاي گوناگون آن به عنوان نعمت از آن ياد مي شود كه خداوند مثل بقيه نعمت ها به انسان ارزاني داشته و آن را وسيله اي براي پوشش و زيبايي و حفاظت از سرما و گرما و از همه مهم تر، انجام عبادات خداوند قرارداده است.

قرآن، مبحث پوشش را در لابلاي آياتي كه پيرامون آفرينش انسان اوليه «حضرت آدم» آورده است و آن را به عنوان نعمت الهي از طرف خدا معرفي مي كند «يا بني آدم قد انزلنا عليكم لباساً...» و به خاطر همين اهميت لباس است كه شيطان با وسوسه هايش مي خواهد آن را از تن ارزشمند انسان بكند و جدا كند و اگر در اين زمينه موفق نشد تلاش مي كند تا انسان از مسير اصلي استفاده صحيح از لباس منحرف شود و راه افراط و تفريط را بپيمايد. سفارش و تأكيد قرآن و روايات به استفاده صحيح از اين وسيله، به ما يادآوري مي كند كه شكر نعمت لباس به استفاده صحيح و مناسب از آن نعمت است تا زمينه رشد شخصيت فردي و اجتماعي انسان را فراهم كند و تأثير پوشش صحيح را برآرامش و امنيت بيان نمايد.

روايات به اين نكته اشاره دارند كه لباس، نماد و سمبل اعتقاد انسان است و زبان گوياي اوست كه از سردرون انسان، پرده برمي دارد و حتي نسبت به جنس و رنگ و شكل لباس حساسيت نشان مي دهد و رهنمود ارايه مي نمايد تا ما به اهميت لباس و پوشش براي انسان پي برده و بدانيم كه انسان با پوشيدن لباس، نشانه ها و نمادهاي فرهنگي و اعتقادي خود را به نمايش مي گذارد.

آنچه كه از آيات و روايات بر مي آيد دين مبين اسلام به پوشش و ويژگي هاي آن اهميت ويژه اي قائل شده است و هم چنين در اسلام به داشتن لباس باطني (لباس تقوا)اهميت بيشتري داده شده است و آن برلباس ظاهري مقدم دانسته شده است. در دين اسلام پرداختن به اين لباس ظاهري هم بايد وسيله اي براي دستيابي به كمالات وزيبايي هاي باطني (تقوا)باشد تا جايي كه لباس ظاهري يك مسلمان نبايد با معيار هاي دست يابي به كمالات انساني مخالفت داشته باشد. امام علي عليه السلام مي فرمايد: «بهترين لباس ؛ لباسي است كه تو را از خدا به خود مشغول نسازد.»