آیت الله سید محمد ضیاء آبادی : حرکت امام حسین علیه السلام تا شروع جنگ کربلا

امام حسین(ع) از ابتدای حرکتش از مدینه تا مکه و از مکه تا کربلا می دانست که کشته می شود، پس باید بگونه ای کشته می شد که همه بفهمند حتی روز هفتم ذیحجه در مکه برای مردم سخنرانی کرد و گفت من به سوی مرگ می روم و در عین حال از آنها دعوت کرد و پرسروصدا از مکه خارج شد، چون مسلمانان می دانستند که پیامبر(ص) امام حسین(ع) را بسیار بزرگ می دانست و گفته بود: حسین(ع) از من است و من از حسین(ع) . پس با مرگش قاتلینش را کفار معرفی می کرد، از سویی این واقعه نیاز به مبلغینی داشت، پس باید زینب(س) و امام زین العابدین(ع) را همراه می برد تا آنها اهل بیت را بعد از مرگش معرفی کنند. حر اولین کسی بود که در مقابل امام حسین(ع) ایستاد و امان نامه آورد ، امام حسین(ع) با صدای بلند پس از شکر خدا و ستایش اصحابش بهترین پاسخ را به کفار داد. شب عاشورا به اصحابش گفت من شمارا حلال کردم ، پس بروید که ماندنتان فقط شهادت است، اصحاب واقعی ماندند و جنگ آغاز شد. با شکوه ترین صحنه جنگ هم فرستادن قاسم(ع)، پسر برادر امام حسین(ع) به صحنه جنگ بود.