تأکید امام صادق (علیه السلام) بر اهمیت شبهای قدر
۱۶ خرداد ۱۳۹۵ 0 معارفامام صادق (ع) فلسفه روزهداری را براساس احادیث شان دوری از خواهشهای نفسانی، پاکی دل، اعضا و جوارح، شکرگزاری از نعمتهای خداوند، خشوع در برابر درگاه الهی، از بین رفتن شهوات و زیاد شدن حسنات به شمار میآورند و میفرمایند: اذا صمت فلیصم سمعک و بصرک و شعرک و جلدک: آنگاه که روزه مىگیرى باید چشم و گوش و مو و پوست تو هم روزهدار باشند (یعنى از گناهان پرهیز کند.)
از امام صادق (ع) در کتاب «من لا یحضره الفقیه» نقل شده:
«مَنْ صَامَ ثَلَاثَةَ أَیَّامٍ مِنْ آخِرِ شَعْبَانَ وَ وَصَلَهَا بِشَهْرِ رَمَضَانَ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ صَوْمَ شَهْرَیْنِ مُتَتَابِعَیْن: هر کس سه روز آخر ماه شعبان را روزه بگیرد و به روزه ماه رمضان وصل کند خداوند ثواب روزه دو ماه پى در پى را برایش محسوب مىکند» و «من افطر یوماً من شهر رمضان خرج روح الایمان منه؛ هر کس یک روز ماه رمضان را بدون عذر بخورد - روح ایمان از او جدا مىشود»
امام صادق (ع) تأکید ویژهای در ماه رمضان بر افطاری دادن و صله رحم در منزل آشنایان دارند، در کتاب «محاسن» به نقل از ایشان آمده است:
افطارُکَ فی مَنزِلِ أخیکَ المُسلِمِ أفضَلُ مِن صِیامِکَ سَبعِینَ ضِعفاً:
افطار کردن در منزل برادر مسلمانت، برتر از هفتاد روز روزه تو است.
ایشان همچنین میفرمودند:
مَن لَم یُغفَر لَهُ فی شهرِ رمضانَ لَم یُغفَر لَهُ إلی مِثلِهِ مِن قابِلٍ الّا أن یَشهَدَ عَرَفَةَ:
کسى که در ماه رمضان آمرزیده نشود، تا رمضان آینده آمرزیده نگردد، مگر آن که در عرفه حاضر شود.
امام صادق (ع) در روایات مختلف درباره لیلةالقدر صحبت کرده و احادیث فراوانی در این رابطه دارند، ایشان قلب ماه رمضان و آغاز سال (حساب اعمال) را لیلةالقدر دانستهاند (قَلبُ شَهرِ رَمَضانَ لَیلَةُ القَدرِ ـ راس السنة لیلة القدر یکتب فیها ما یکون من السنة الى السنة)
در حدیث دیگری فرمودند که برآورد اعمال در شب نوزدهم انجام میشود و تصویب آن در بیست و یکم و تنفیذش در شب بیست و سوم (التقدیر فى لیلة تسعة عشر و الابرام فى لیلة احدى و عشرین و الامضاء فى لیلة ثلاث و عشرین)
ایشان در حدیث دیگری فرمودند:
کَیْفَ تَکُونُ لَیْلَةُ الْقَدْرِ خَیْراً مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ قَالَ الْعَمَلُ الصَّالِحُ فِیهَا خَیْرٌ مِنَ الْعَمَلِ فِی أَلْفِ شَهْرٍ لَیْسَ فِیهَا لَیْلَةُ الْقَدْر:
چگونه شب قدر از هزار ماه بهتر است؟ حضرت فرمود: کار نیک در آن شب از کار در هزار ماه که در آنها شب قدر نباشد بهتر است.
منابع:
-من لا یحضره الفقیه
-دعائم الاسلام
-کافی
-تهذیب الاحکام (تحقیق خراسان)
-وسائل الشیعه