شعر ماه انجمن (ولادت امام علی علیه السلام)

 باد بهار پرده ز روى چمن گرفت

سرمايه شباب، جهان كهن گرفت‏

بستان پرند سبز بهارى به بر كشيد

صحرا قباى زرد خزانى ز بر گرفت‏

بلبل به روش شاخه گل آشيان نهاد

قُمرى سراغ سرو و گل و ياسمن گرفت‏

نرگس گرفت جام مُل از شاخ ارغوان

نسرين به بوسه كامِ دل از نسترن گرفت‏

ديگر مزن ز مشك ختن دم كه صبحدم

بوى گل بنفشه ز چين تاختن گرفت‏

بستان ز سبزه رونق باغ بهشت يافت

صحرا ز لاله رنگ عقيق يمن گرفت‏

برچيد آشيان ز چمن زاغ تيره بخت

 بلبل به باغ آمد و جاى زغن گرفت‏

تا مشك تر ز باغ برد ارمغان، نسيم

سنبل گره ز زلف شكن در شكن گرفت‏

پوشيد سبزه دامن صحرا و باغ و راغ

گلهاى سرخ ساحت دشت و دمن گرفت‏

دوزنده بهار ز ديبا و پرنيان

اندازه بهر قامت گل پيرهن گرفت‏

باغ از شكوفه‏هاى درختان چو آسمان

آرايش از كواكب و عِقْد پَرن گرفت

باغ اين همه طراوت و اين لطف و خرّمى

  از مقدم ولىّ خدا (بو الحسن) گرفت‏

در سيزده چو ماه شب چارده دميد

چون قرص آفتاب زمين و زمن گرفت

روشن شد از جمال على خانه خدا

گيتى به نور چهره پرتو فكن گرفت‏

تا برگرفت پرده ز رخ ماه انجمن

پرتو ز آفتاب رخش انجمن گرفت‏

گلهاى بوستان على رنگ سرخ و سبز

از صلح و كارزار حسين و حسن گرفت‏

شاهى كه بهر راحتى بندگان حق

خواب و خوراك و راحتى از خويشتن گرفت‏

تا مژده عنايت او گوش جان شنيد

دل در پناهِ شاه ولايت وطن گرفت‏

جانها فداى خاك حريمش كه از صفا

فردوس او سَبَق ز بهشت عَدَن گرفت‏

هر خسته دل كه جبهه بر آن خاك پاك سود

از دل غبار حسرت و رنج و محن گرفت‏

تعليم زهد و بندگى از مكتب على

سلمان پارسى و اويس قرن گرفت‏

دست خدا گرفت جهان را چو در غدير

بازوى مرتضى، نبىّ مؤتمَن گرفت‏

گوهر فشاند جاى سخن خامه چون (رسا)

بهر ثناى خسرو شيرين سخن گرفت‏