شعر ولادت امام علی علیه السلام

  عيد مولود امير المؤمنين شد

عالم بالا و پائين عنبرين شد

 از براى مژده اين عيد حيدر  

 جبرئيل از آسمان اندر زمين شد

 پنج عنصر حيدر كرّار دارد 

قدرت حق ز انكه با خاكش عجين شد

 ذو الفقار كج چنين گويد به عالم 

 راست از دست خدا شرع مبين شد

 ناظم خرگاه، اسرافيل باشد

حاجب درگاه، جبريل امين شد

دست حق از پرده گرديد آشكارا

 تا على دستش برون از آستين شد

تا عجايبها كند ظاهر ز باطن  

در نظر، گاهى چنان گاهى چنين شد

  تا قدم زد در جهان آفرينش

آفرين بر جانش از جان آفرين شد

  عقد آب و خاك را بر بست محكم 

خرگه افلاك را حبل المتين شد

آفتاب از طلعت او شد منوّر

آسمان از خرمن وى خوشه‏ چين شد

هم به صورت قبله ارباب معنى

هم به معنى كعبه اهل يقين شد

هم ملايك را به هرجا كرد يارى

هم خلايق را به هر حالت مُعين شد

هم عدويش وارد قعر جهنم     

هم محبّش داخل خُلد برين شد

بر خليل از مهر آن خورشيد رحمت   

آتش نمرود باغ ياسمين شد

در شب معراج ذات عرش سيرش  

با احد بود و به احمد همنشين شد

 كس على را جز خدا نشناخت، آرى 

قابل اين نكته خير المرسلين شد

 كى تواند عقل بشناسد كسى را

كز طفيلش خلقت آن ماء وطين شد

پيش بود از اول و آخر از آن رو 

 پيشواى اولين و آخرين شد

تا فروغى ركن دين گرديد برپا 

 ظل يزدان ناصر اركان دين شد