مجموعه حدیث درباره نماز (2) (+پوستر)

ما دُمتَ في الصَّلاةِ فإنَّكَ تَقرَعُ بابَ المَلِكِ الجَبّارِ، و مَن يُكثِرْ قَرعَ بابِ المَلِكِ يُفتَحْ لَهُ
تا زمانى كه در نماز هستى دَرِ خانه پادشاهى مقتدر را مى كوبى و هر كه دَرِ خانه پادشاه را بسيار بكوبد ، سرانجام آن در به رويش باز مى شود .
مکارم الاخلاق، ج ۲، ص۳۳۶، ح۲۶۶۱

إذا قامَ الرجُلُ إلى الصَّلاةِ أقبَلَ إبليسُ يَنظُرُ إلَيهِ حَسدا ، لِما يَرى مِن رَحمَةِ اللّه ِ التي تَغشاهُ
هرگاه آدمى به نماز ايستد، ابليس از اين كه مى بيند رحمت خدا او را فرو پوشانده است حسودانه به وى مى نگرد
خصال: ص633، ح 10

إنّ الإنسانَ إذا كانَ في الصَّلاةِ فإنّ جَسَدَهُ و ثيابَه و كُلَّ شَيءٍ حَولَهُ يُسَبِّحُ
انسان هرگاه در نماز باشد ، بدن و جامه او، و هر آنچه پيرامونش مى باشد، تسبيح مى گويند .
علل الشرایع ج ۲، ص۳۳۶

لَو يَعلَمُ المُصَلِّي ما يَغشاهُ مِن جَلالِ اللّه ِ ما سَرَّهُ أن يَرفَعَ رَأسَهُ مِن سُجودِهِ
اگر نمازگزار بداند كه چه هاله اى از جلال خدا او را فرو مى پوشاند، هرگز دوست ندارد كه سر خود را از سجده اش بر دارد
خصال: ص۶۳۲، ح ۱۰

اُنظُرْ فِيمَ تُصَلِّي، إن لَم يَكُن مِن وَجهِهِ و حِلِّهِ فلا قَبولَ
بنگر كه با چه [جامه و لباسى ]نماز مى خوانى ؛ اگر آن را از راه درست و حلال به دست نياورده باشى ، نمازت پذيرفته نيست
بشارة المصطفى : ۲۸ص

إذا اسـتَقبَلَ المُصَلِّي القِبلَةَ استَقبَلَ الرَّحمنَ بِوَجهِهِ لا إلهَ غَيرُهُ
هرگاه نمازگزار رو به قبله مى كند ، خداى رحمان، كه معبودى جز او نيست ، به او رو مى كند .
بحارالانوار: ج۸۲، ص۲۱، ح ۲۷