رابطه توحید و ولایت در حدیث سلسله الذهب

حدیثی با سلسله سند فوق العاده

بازگشت تمام معارف قرآن به کلمه توحید

«‌الر كِتابٌ أُحْكِمَتْ آياتُهُ ثُمَّ فُصِّلَتْ مِنْ لَدُنْ حَكيمٍ خَبيرٍ * أَلَّا تَعْبُدُواْ إِلَّا اللَّهَ  إِنَّنىِ لَكمُ مِّنْهُ نَذِيرٌ وَ بَشِير» (هود/1).

همه معارف قرآن به «لا اله الا الله» بر می‌گردد، همه قرآن تفسیر کلمه «لا اله الا الله»است، همه انذارهای قرآن انذار از شرک است، همه عقوبت‌های دنیوی و اخروی ریشه در شرک دارد، همه بشارت‌های دنیوی و اخروی قرآن، بشارت نسبت به توحید است، لذا همه دین در «لا اله الاالله» خلاصه می‌شود، و در عرض «لا اله الا الله» هیچ چیزی در اسلام و در دعوت انبیاء نیست و همه تعالیم دیگر فروع کلمه «لا اله الا الله» هستند، حتی مابقی اصول هم ذیل توحید تعریف می‌شوند.

امنیت از عقوبت، تنها در سایه توحید

حضرت رضا علیه السلام فرمودند خدای متعال فرموده «کلمة لا اله الا الله حصنی» و آن وادی ایمنی است که من اورا برای بندگانم حصن قرار دادم «فمن دخل حصنی امن من  عذابی» اگر کسی ورود به این حصن کند از عذاب من در امان است، امنیت از عقوبت و رنج ها فقط برای عده ای است که قدم به وادی توحید می گذارند.

حقیقت کلمه توحید

وادی توحید، وادی ولایت اهل بیت علیهم السلام

فرع ولایت، تنها راه ورود به اصل توحید

«‌إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَرَى رَسُولَهُ بِقَلْبِهِ مِنْ‏ نُورِ عَظَمَتِهِ‏ مَا أَحَب‏» (4)،

«إِنَّ اللَّهَ كَانَ‏ إِذْ لَا كَانَ‏ فَخَلَقَ الْكَانَ وَ الْمَكَانَ وَ خَلَقَ نُورَ الْأَنْوَارِ الَّذِي نُوِّرَتْ مِنْهُ الْأَنْوَار» (5)

 ولایت ما امر "صعب و مستصعبی" است که به راحتی به دست نمی‌آید و تحمل نمی‌کنند مگر سه دسته: ملائکه مقربین، انبیاء مرسلین و عبادی که امتحان‌شان را به خوبی پس داده‌اند،

سیر در وادی توحید با نور نبی اکرم (صلوات الله علیه و آله)

وجود نبی اکرم، حقیقت ذکر الهی

عدم امکان وصول به حقیقت معرفت در عالم دنیا

«وَ لَمَّا جاءَ مُوسى‏ لِميقاتِنا وَ كَلَّمَهُ رَبُّهُ قالَ رَبِّ أَرِني‏ أَنْظُرْ إِلَيْكَ قالَ لَنْ تَراني‏ وَ لكِنِ انْظُرْ إِلَى الْجَبَلِ فَإِنِ اسْتَقَرَّ مَكانَهُ فَسَوْفَ تَراني»( اعراف/143)

خداوند متعال فرمود: تو نمی‌توانی من را ببینی، اگر می‌خواهی من را ببینی، نگاهی به آن کوه کن، اگر کوه قرار پیدا کرد، شما می‌توانی من را ببینی،

«فَلَمَّا تَجَلی ‏رَبُّهُ لِلْجَبَلِ جَعَلَهُ دَكًّا وَ خَرَّ مُوسىَ ‏صَعِقًا» (عراف/143)

رسیدن به توحید بدون اهل‌بیت محال است

«لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ حِصْنِي فَمَنْ دَخَلَ حِصْنِي أَمِنَ مِنْ عَذَابِي» لذا حضرت وقتی کجاوه حرکت کرد، فرمودند:«بِشُرُوطِهَا وَ أَنَا مِنْ شُرُوطِهَا» توحید بدون نبی اکرم و ائمه (علیهم السلام) شدنی نیست.

مشکل سقیفه همین یک کلمه بود که اهل بیت (علیهم السلام) را از این وسط برداشتند، در این صورت نه شریعت دیگر فایده دارد نه توحید، شریعت بدون امام می‌شود پوسته بی معنایی که هزار سال نماز خوانده و عبادت کرده است و یک قدم هم آدم را جلو نمی‌برد، دیگر به توحید نمی‌رسد، اما اگر کسی از طریق وادی امام رفت به خدای متعال می‌رسد به شفاعت امام و مقامات توحید می‌رسد. «بِنَا عُبِدَ اللَّهُ‏ وَ بِنَا عُرِفَ اللَّه‏» (12)