کرامات امام حسین (ع): غبار جاروب

عالم جليل القدر مرحوم آية اللّه نهاوندى رضوان اللّه تعالى عليه نقل فرمود از سيد جليل مرحوم جزائرى رحمة اللّه عليه فرمود مدتها بود كه چشمهايم ضعيف شده بود روزى براى زيارت عرفه كربلا مشرف شدم و تحت قبه حضرت سيدالشهداء ع نشسته بودم كه زوار بيرون رفتند و خدمه در روز دوم و سوم روضه مطهر را جاروب ميكردند و غبارى از زمين بلند شده بود كه مردم در ميان روضه همديگر را نمى ديدند پس من و جمعى كه در آنجا بوديم گفتيم از اين غبارها استفاده كنيم ، آمديم ميان غبارها و چشمهايمان را باز وبسته كرديم كه غبار داخل چشم رود هركس كه بامن بود و ضعف چشم داشت وقتى از روضه شريفه در آمديم ديدم چشمهايم نورانى و شفاف و روشن شده است و وقتى از رفقا پرسيدم آنها هم گفتند ما هم چشمهايمان نورانى شده است و از آن روز تا بحال هرگز چشم درد نگرفته ام و هميشه از تربت امام حسين ع مانند سرمه بر چشمهايم مى كشم .(1)
عشق تو در سينه دارم ياحسين
از فراقت بى قرارم ياحسين
نوكرى بردرگهت عمرى بحق
شد كمال افتخارم ياحسين
مهر تو داده مرا عزّ وشرف
هرچه دارم از تو دارم ياحسين
برتو و راه تو و نام توشد
عشق ورزيدن شعارم ياحسين
از در لطفت نگردم نا اميد
من گدائى كهنه كارم ياحسين
چونكه دردنيا به عشقت زنده ام
خوفى از عقبا ندارم ياحسين
تانهى يكدم قدم برديده ام
سالها چشم انتظارم ياحسين
بس كه دارم جرم و عصيان و گناه
از حضورت شرمسارم ياحسين
گرتوهم رانى مرا از درگهت
روبدرگاه كه آرم ياحسين

1- زندگانى عشق ، 201.

منبع: کتاب کرامات الحسینیه جلد 2 ،تالیف علی میر خلف زاده