آموزش تلفظ صحیح حروف در نماز

مخرج تلفظ این حرف از سر زبان با سر دندانهای پیش بالا[1] است. به طوری که دندانهای بالا و پائین کمی با هم فاصله می گیرد و سر زبان کمی به بیرون متمایل می شود.

مخرج تلفظ این حرف از سر زبان با تکیه بر وسط دندان های پیش پائین است و روی زبان به سقف دهان نزدیک می شود به طوری که صدای سوت زدن به وجود می آید}[2]

این حرف درست مثل حرف (ث) تلفظ می گردد.[3]

تلفظ این حرف درست مثل تلفظ حرف (ط) می باشد یعنی سر زبان به وسط دندانهای پیش بالا تکیه می زند و روی زبان به سقف دهان نزدیک می گردد.}[5]

مخرج تلفظ این حرف از سر زبان با برخورد به وسط دندانهای پیش بالا و تمایل روی زبان به سقف دهان و تمایل کناره زبان به چپ یا راست دندانهای آسیای بالا می باشد.[7]

یاد گرفتن و صحیح تلفظ نمودن این حروف در نماز برای کسی که هیچ گونه عذری در یاد گیری آن ندارد؛ لازم است. زیرا در صورتی که این حروف درست تلفظ نشوند معنای کلمه تغییر می کند.

البته آنچه در بالا ذکر شد باید با شنیدن این الفاظ از طریق کاست و نوار یا امثال آن تمرین نمائید و صرف نگارش ما ممکن است کافی نباشد.

کسی که عذر موجهی دارد و به همین خاطر از تلفظ این حروف عاجز است با استفتاء از مرجع خود حکم مساله را جویا شود.

و مطلب دیگر اینکه ممکن است در ابتدای راه، هنگام تلفظ، محل حروف را فراموش کنید؛ در این صورت می توانید بر روی کاغذ نوشته و در حین نماز هنگام تلفظ الفاظ مذکور با نگاه کردن بر روی کاغذ محل تلفظ را به یاد بیاورید.

 برای اطلاع بیشتر از شیوه ی تلفظ این حروف به کتابهائی که در زمینه تجوید نوشته شده مراجعه فرمائید.

[1] . ( و با حالت دمیدگی ادا می شود) > این قسمت که در پرانتز در پاورقی ذکر کردیم در کتاب آموزش تجوید قرآن > درس سوم > ص 21 > تهیه و تنظیم شده توسط: شهیدی، حبیبی و علامی > ناشر: دفتر مطالعات تاریخ و معارف اسلامی > چاپ دوم > تاریخ نشر: اردیبهشت 1375 ذکر شده بود که متناسب با تعریف بالا آوردیم.

[2] . کتاب آموزش قرآن کریم > ج 2> اصول تجوید > ص 14 > تالیف علی مشعل پور فر > ناشر: موسسه فرهنگی نور قرآن > چاپ: اول > تاریخ انتشار: 1372

[3] . ( و باید به صورت نازک و کم حجم ادا کرد) > این قسمت که در پرانتز در پاورقی ذکر کردیم در کتاب آموزش تجوید قرآن > درس سوم > ص 21 > تهیه و تنظیم شده توسط: شهیدی، حبیبی و علامی > ناشر: دفتر مطالعات تاریخ و معارف اسلامی > چاپ دوم > تاریخ نشر: اردیبهشت 1375 ذکر شده بود که متناسب با تعریف بالا آوردیم.

[4] . ( برای تلفظ حرف (ظ) کافی است حرف (ذ) را درشت و پر حجم ادا کنیم برای دشت و پر حجم ادا شدن آن، زبان گود شده و به طرف بالا متمایل می شود و این حالت در مورد سه حرف ( ص، ض و ط) نیز پیش می آید.) > این قسمت که در پرانتز در پاورقی ذکر کردیم در کتاب آموزش تجوید قرآن > درس سوم > ص 22 > تهیه و تنظیم شده توسط: شهیدی، حبیبی و علامی > ناشر: دفتر مطالعات تاریخ و معارف اسلامی > چاپ دوم > تاریخ نشر: اردیبهشت 1375 ذکر شده بود که متناسب با تعریف بالا آوردیم. 

[5] . کتاب آموزش قرآن کریم > ج 2> اصول تجوید > درس سوم > ص 15 > تالیف علی مشعل پور فر > ناشر: موسسه فرهنگی نور قرآن > چاپ: اول > تاریخ انتشار: 1372

[6] . (تلفظ حرف (ض) از تماس کناره زبان ( هر طرف که میسر باشد) با دندانهای کرسی بالا (همان طرف) و کشیده شدن بر آنها ایجاد می شود و آن را باید درشت و پر حجم ادا کرد.) > این قسمت که در پرانتز در پاورقی ذکر کردیم در کتاب آموزش تجوید قرآن > درس چهارم > ص25 > تهیه و تنظیم شده توسط: شهیدی، حبیبی و علامی > ناشر: دفتر مطالعات تاریخ و معارف اسلامی > چاپ دوم > تاریخ نشر: اردیبهشت 1375 ذکر شده بود که متناسب با تعریف بالا آوردیم.

[7] . کتاب آموزش قرآن کریم > ج 2> اصول تجوید > درس سوم > ص 16 > تالیف علی مشعل پور فر > ناشر: موسسه فرهنگی نور قرآن > چاپ: اول > تاریخ انتشار: 1372