دعای لا اله الا الله مدبر الامور و مصرف الدهور
۱۱ فروردین ۱۳۹۵ 0 ادعیه و زیاراتالجزء الأول؛ أبواب أحكام شهر رمضان؛ الباب الخامس و العشرون فيما نذكره من زيادات و دعوات في الليلة الحادي و العشرين منه و في يومها
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب بیست و پنجم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز بیست و یکم ماه:
و منها الدعوات المتكررة في كل ليلة من شهر رمضان قبل السحر و بعده و قد تقدم وصف ذكرها و طيب نشرها في أول ليلة من شهر رمضان فاعمل عليه و لا تتكاسل عنه فإنما تعمل مع نفسك العزيزة عليك و إن هونت فأنت النادم و الحجة ثابتة عليك بالتمكن الذي قدرت عليه و إذا رأيت المجتهدين يوم التغابن ندمت على التفريط و خاصة إذا وجدت نفسك هناك دون من كنت في الدنيا متقدما عليه
از ديگر اعمال شب بيست و يكم، دعاهاى هر شب ماه رمضان است كه پيش از سحر و بعد از آن خوانده مى‌شود، كه در اعمال شب اوّل ذكر و بوى خوش آن گسترده شد. بنابراين، به آن‌ها عمل كن و سستى مكن، كه براى نفس عزيز خود عمل مى‌كنى و اگر سبك و خوار بشمارى، پشيمان خواهى شد و با امكان انجام آن‌ها حجّت بر تو تمام است و آن هنگام كه كوشندگان در عمل را در روز حسرت مى‌بينى، از كوتاهى خود پشيمان خواهى شد، به‌ويژه اگر خود را پايين‌تر از كسانى ببينى كه در دنيا خود را بر آن‌ها مقدّم مى‌دانستى.
وَ مِنْهَا الدُّعَاءُ الْمُخْتَصُّ بِلَيْلَةِ إِحْدَى وَ عِشْرِينَ وَجَدْنَاهُ فِي كُتُبِ أَصْحَابِنَا الْعَتِيقَةِ وَ هُوَ فِي لَيْلَةِ إِحْدَى وَ عِشْرِينَ
و از دعاهاى مخصوص اين شب عبارت‌اند از: دعاى شب بيست و يكم براساس كتاب‌هاى كهن راويان اماميّه-رحمهم اللّه-:
لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ مُدَبِّرُ الْأُمُورِ وَ مُصَرِّفُ الدُّهُورِ وَ خَالِقُ الْأَشْيَاءِ جَمِيعِهَا بِحِكْمَتِهِ دَالَّةً عَلَى أَزَلِيَّتِهِ وَ قِدَمِهِ
معبودى جز خدا نيست، همه‌ى امور را تدبير مى‌كند و روزگاران را روان مى‌گرداند و همه‌ى اشيا را به فرزانگى خودمى‌آفريند، تا بر ازلى و قديم بودن خود رهنمون گردد
جَاعِلُ الْحُقُوقِ الْوَاجِبَةِ لِمَا يَشَاءُ رَأْفَةً مِنْهُ وَ رَحْمَةً يَسْأَلُهَا سَائِلٌ وَ يَأْمُلُ [لِيَسْأَلَ بِهَا سَائِلٌ وَ يَأْمُلَ] إِجَابَةَ دُعَائِهِ بِهَا آمِلٌ
و براى هركس كه بخواهد از روى مهرورزى و رحمت، حقوق واجبى قرار مى‌دهد، تا درخواست‌كنندگان به واسطه‌ى آن از او درخواست نموده و آرزوكنندگان اجابت دعاى خود را آرزو كنند.
فَسُبْحَانَ مَنْ خَلَقَ [وَ] الْأَسْبَابُ إِلَيْهِ كَثِيرَةٌ وَ الْوَسَائِلُ إِلَيْهِ مَوْجُودَةٌ
پس پاكا خدايى كه آفريد و اسباب نيل به درگاه او فراوان و وسيله‌ها به‌سوى او موجود است
وَ سُبْحَانَ اللَّهِ الَّذِي لَا تَعْتَوِرُهُ فَاقَةٌ وَ لَا تَسْتَذِلُّهُ حَاجَةٌ وَ لَا تُطِيفُ بِهِ ضَرُورَةٌ
و پاكا خدايى كه هيچ نادارى بر او عارض نمى‌گردد و هيچ حاجتى او را خوار نمى‌گرداند و هيچ نيازى بر گرد او نمى‌گردد
وَ لَا يَحْذَرُ إِبْطَاءَ رِزْقِ رَازِقٍ وَ لَا سَخْطَةَ [سَخَطَ] خَالِقٍ فَإِنَّهُ الْقَدِيرُ عَلَى رَحْمَةِ مَنْ هُوَ بِهَذِهِ الْخِلَالِ مَقْهُورٌ
و از به تأخير انداختن روزى روزى‌رسان و خشم آفريدگار بيم ندارد؛ زيرا او است كه بر مهرورزى كردن به كسى كه مغلوب اين ويژگى‌ها و نيازها
وَ فِي مَضَائِقِهَا مَحْصُورٌ يَخَافُ وَ يَرْجُو مَنْ بِيَدِهِ الْأُمُورُ وَ إِلَيْهِ الْمَصِيرُ وَ هُوَ عَلَى مَا يَشَاءُ قَدِيرٌ
و در تنگناهاى آن‌ها محصور است و از كسى كه اين امور به دست او است، بيم و به او اميد دارد و بازگشت [همه‌ى اشيا]به‌سوى او است و بر هرچه بخواهد، توانا است.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ عَبْدِكَ وَ رَسُولِكَ وَ نَبِيِّكَ مُؤَدِّي الرِّسَالَةِ وَ مُوضِحِ الدَّلَالَةِ
خداوندا، بر حضرت محمّد [و خاندان او]، يعنى بنده و فرستاده و پيامبر و رساننده‌ى پيام و روشنگر راهنمايى‌ات درود فرست،
أَوْصَلَ كِتَابَكَ وَ اسْتَحَقَّ ثَوَابَكَ وَ أَنْهَجَ سَبِيلَ حَلَالِكَ وَ حَرَامِكَ وَ كَشَفَ عَنْ شَعَائِرِكَ وَ أَعْلَامِكَ
كسى كه كتابت را رساند و شايسته‌ى دريافت پاداشت گرديد و راه حلال و حرام تو را روشن ساخت و از شعائر و نشانه‌هاى تو پرده برداشت.
فَإِنَّ هَذِهِ اللَّيْلَةَ الَّتِي وَسَمْتَهَا بِالْقَدْرِ وَ أَنْزَلْتَ فِيهَا مُحْكَمَ الذِّكْرِ وَ فَضَّلْتَهَا عَلَى أَلْفِ شَهْرٍ
اين شب، شبى است كه آن را شب قدر نام نهاده و كتاب استوارت را در آن فروفرستاده و آن را بر هزار ماه برترى داده‌اى
وَ هِيَ لَيْلَةُ مَوَاهِبِ الْمَقْبُولِينَ وَ مَصَائِبِ الْمَرْدُودِينَ فَيَا خُسْرَانَ مَنْ بَاءَ فِيهَا بِسَخَطِهِ وَ يَا وَيْحَ مَنْ حُظِيَ فِيهَا بِرَحْمَتِهِ
و اين شب، شب بخشش به پذيرفته‌شدگان و شب مصيبت رانده‌شدگان است. پس واى بر زيان كسى كه با خشم تو در اين شب بازگردد! و خوشا به حال كسى كه از رحمت تو بهره‌مند گردد!
اللَّهُمَّ فَارْزُقْنِي قِيَامَهَا وَ النَّظَرَ إِلَى مَا عَظَّمْتَ مِنْهَا مِنْ غَيْرِ حُضُورِ أَجَلٍ وَ لَا قُرْبِهِ وَ لَا انْقِطَاعِ أَمَلٍ
خداوندا، بنابراين شب‌خيزى در آن و توجّه به آنچه را كه در آن بزرگ داشته‌اى روزى‌ام كن، بى‌آنكه عمرم به‌سر آيد و يا اجلم نزديك شود و به آرزويم نرسم
وَ لَا فَوْتِهِ وَ وَفِّقْنِي فِيهَا لِعَمَلٍ تَرْفَعُهُ وَ دُعَاءٍ تَسْمَعُهُ وَ تَضَرُّعٍ تَرْحَمُهُ وَ شَرٍّ تَصْرِفُهُ وَ خَيْرٍ تَهَبُهُ
و يا ازدستم برود و در اين شب مرا موفق بدار به عملى كه مى‌پذيرى و دعايى كه بدان گوش فرامى‌دهى و تضرّعى كه بر آن رحم آورده و شرّى كه از من باز مى‌دارى و خيرى كه ارزانى مى‌دارى
وَ غُفْرَانٍ تُوجِبُهُ وَ رِزْقٍ تُوَسِّعُهُ وَ دَنَسٍ تُطَهِّرُهُ وَ إِثْمٍ تَغْسِلُهُ وَ دَيْنٍ تَقْضِيهِ وَ حَقٍّ تَتَحَمَّلُهُ وَ تُؤَدِّيهُ
و آمرزشى كه بايسته مى‌كنى و روزيى كه مى‌گسترانى و پليدى‌اى كه از آن پاكيزه مى‌كنى و گناهى كه شست‌وشو مى‌دهى و وامى كه مى‌پردازى و حقّى كه تحمّل نموده و ادا مى‌كنى
وَ صِحَّةٍ تُتِمُّهَا وَ عَافِيَةٍ تُنْمِيهَا وَ أَشْعَاثٍ تَلُمُّهَا وَ أَمْرَاضٍ تَكْشِفُهَا [تَشْفِيهَا] وَ صَنْعَةٍ تَكْنِفُهَا
و تندرستى‌اى كه كامل مى‌كنى و عافيتى كه ادامه و رشد مى‌دهى و پريشانى‌هايى كه جمع مى‌كنى و بيمارى‌هايى كه برطرف مى‌كنى و كار نيكى كه از آن حمايت مى‌كنى
وَ مَوَاهِبَ تَكْثِفُهَا وَ مَصَائِبَ تَصْرِفُهَا وَ أَوْلَادٍ وَ أَهْلٍ تُصْلِحُهُمْ وَ أَعْدَاءٍ تَغْلِبُهُمْ وَ تَقْهَرُهُمْ
و بخشش‌هايى كه از آن‌ها پرده برمى‌دارى و گرفتارى‌هايى كه از آن‌ها جلوگيرى مى‌كنى و فرزندان و بستگانى كه شايسته مى‌گردانى و دشمنانى كه بر آن‌ها غلبه كرده و چيره مى‌گردى
وَ تَكْفِي مَا أَهَمَّ مِنْ أَمْرِهِمْ وَ تَقْدِرُ عَلَى قُدْرَتِهِمْ وَ تَسْطُو بِسَطَوَاتِهِمْ وَ تَصُولُ عَلَى صَوْلَاتِهِمْ
و كارهاى اندوه‌آور آنان را كفايت مى‌كنى و بر نيروى آنان غلبه مى‌كنى و بر تاخت‌هاى آنان مى‌تازى و بر حمله‌هاى آنان غلبه مى‌كنى
وَ تَغُلُّ أَيْدِيَهُمْ إِلَى صُدُورِهِمْ وَ تُخْرِسُ عَنْ مَكَارِهِي أَلْسِنَتَهُمْ وَ تَرُدُّ رُءُوسَهُمْ عَلَى صُدُورِهِمْ
و دست‌هايشان را به سينه‌هايشان بند مى‌كنى و زبان‌هايشان را از امورى كه براى من ناگوار و ناخوشايند است، لال مى‌كنى و سرهايشان را بر روى سينه‌هايشان مى‌اندازى.
اللَّهُمَّ سَيِّدِي وَ مَوْلَايَ اكْفِنِي الْبَغْيَ وَ مُصَارَعَةَ الْغَدْرِ وَ مَعَاطِبَهُ وَ اكْفِنِي سَيِّدِي شَرَّ عِبَادِكَ وَ اكْفِ شَرَّ جَمِيعِ عِبَادِكَ
خداوندا -اى سرور و مولاى من-مرا از تجاوز و از به زمين خوردن و نابودى در اثر گول و فريب و نيز اى سرور من مرا از شرّ بندگان بد و از شر همه‌ى بندگانت كفايت كن
وَ انْشُرْ عَلَيْهِمُ الْخَيْرَاتِ مِنِّي حَتَّى تُنْزِلَ عَلَيَّ فِي الْآخِرِينَ وَ اذْكُرْ وَالِدَيَّ وَ جَمِيعَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ
و خيرات خود را به واسطه‌ى من بر آنان بگستران تا اين‌كه در نسل‌هاى متأخّر خيرات خود را بر من فروفرستى و پدر و مادر و همه‌ى مردان و زنان مؤمن را با رحمت و آمرزش خود ياد كن [اى مهربان‌ترين مهربانان]،
وَ مَغْفِرَتِكَ ذِكْرَى سَيِّدٍ قَرِيبٍ لِعَبِيدٍ وَ إِمَاءٍ فَارَقُوا الْأَحِبَّاءَ وَ خَرِسُوا عَنِ النَّجْوَى وَ صَمُّوا عَنِ النِّدَاءِ وَ حَلُّوا أَطْبَاقَ الثَّرَى وَ تُمَزِّقُهُمُ الْبِلَى
همانند ياد كردن سرور نزديك نسبت به بندگان و كنيزانى كه از دوستانشان جدا شده‌اند و از شنيدن رازگويى كر و از ندا كردن لال گرديده و در طبقه‌هاى [زيرين]خاك فرورفته و در اثر پوسيدگى پاره‌پاره شده‌اند.
اللَّهُمَّ إِنَّكَ أَوْجَبْتَ لِوَالِدَيَّ عَلَيَّ حَقّاً وَ قَدْ أَدَّيْتُهُ بِالاسْتِغْفَارِ لَهُمَا إِلَيْكَ إِذْ لَا قُدْرَةَ لِي عَلَى قَضَائِهِ إِلَّا مِنْ جِهَتِكَ
خداوندا، تو نسبت به پدر و مادرم حقّى بر من واجب كرده‌اى و من آن را با آمرزش‌خواهى از تو براى آنان، ادا كردم؛ زيرا من توانايى برآوردن حقّ آنان را جز به‌وسيله‌ى تو ندارم
وَ فَرَضْتَ لَهُمَا فِي دُعَائِي فَرْضاً قَدْ أَوْفَدْتُهُ عَلَيْكَ إِذْ حَلَّتْ بِيَ الْقُدْرَةُ عَلَى وَاجِبِهَا وَ أَنْتَ تَقْدِرُ وَ كُنْتُ لَا أَمْلِكُ وَ أَنْتَ تَمْلِكُ
و دعا براى آن دو را بر من واجب كرده‌اى و من به درگاهت دعا كردم؛ زيرا توانايى انجام آن به مقدار واجب را دارم و تو توانايى و در زمانى كه من اختيار چيزى را نداشتم، تو اختيار [همه‌ى اشيا]را دارا بودى.
اللَّهُمَّ لَا تَحْلُلْ فِيمَا أَوْجَبْتَ وَ لَا تُسَلِّمْنِي فِيمَا فَرَضْتَ وَ أَشْرِكْنِي فِي كُلِّ صَالِحِ دُعَاءٍ أَجَبْتَهُ
خداوندا، در آنچه بر من واجب كرده‌اى مرا مشمول [عذابت]مكن و در آنچه بر من فرض كرده‌اى به ديگرى وامگذار و مرا در همه‌ى دعاهاى شايسته شريك گردان
وَ أَشْرِكْ فِي صَالِحِ دُعَائِي جَمِيعَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ إِلَّا مَنْ عَادَى أَوْلِيَاءَكَ وَ حَارَبَ أَصْفِيَاءَكَ
و نيز همه‌ى مردان و زنان مؤمن را در دعاهاى شايسته من شريك كن، مگر كسانى كه به دوستان تو دشمنى ورزيده و با برگزيدگانت جنگيدند
وَ أَعْقَبَ بِسُوءِ الْخِلَافَةِ أَنْبِيَاءَكَ وَ مَاتَ عَلَى ضَلَالَتِهِ وَ انْطَوَى فِي غَوَايَتِهِ فَإِنِّي أَبْرَأُ إِلَيْكَ مِنْ دُعَاءٍ لَهُمْ
و به‌صورت زشت از پيامبرانت جانشينى كردند و بر گمراهى جان سپرده و در بيراهى خود پيچيده شدند، من از دعا براى آنان به درگاه تو بى‌زارى مى‌جويم.
أَنْتَ الْقَائِمُ (عَلى كُلِّ نَفْسٍ بِما كَسَبَتْ)[1] غَفَّارٌ لِلصَّغَائِرِ وَ الْمُوبِقُ بِالْكَبَائِرِ بِ (لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ)[2]
تويى استوار بر هركس به آنچه به دست آورده است، گناهان كوچك را مى‌آمرزى و گناهان بزرگ را با «لا اله الا انت» از بين مى‌برى. منزّهى تو، من از ستمكاران بودم،
فَانْشُرْ عَلَيَّ رَأْفَتَكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ النَّبِيِّ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ كَثِيراً
پس رأفتت را بر من بگستران اى مهربان‌ترين مهربانان. درود و سلام ويژه‌ى خداوند بر حضرت محمّد، پيامبر خدا و خاندان او.
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
