نماز مستحبی در روز جمعه ماه رجب (اقبال الاعمال)
۱۷ فروردین ۱۳۹۵ 0 ادعیه و زیاراتالجزء الثانی؛ الباب الثامن فيما نذكره مما يختص بشهر رجب و بركاته و ما نختاره من عباداته و خيراته و فيه فصول، فصل فيما نذكره أيضا من عمل أول يوم من رجب من صلوات، ذكر صلاة يوم الجمعة من رجب
جلد دوم؛ باب هشتم: اعمال مخصوص ماه رجب و برکات و خیرات آن، فصل بیست و سوم، نمازهای روز اول ماه رجب (پنجمین نماز)، نماز مخصوص روزهاى جمعه‌ى ماه رجب:
و إن كان أول يوم من رجب الجمعة ففيه صلاة زائدة
و اگر روز اول ماه رجب، روز جمعه بود، نماز مخصوصى دارد كه ذيلا ذكر مى‌شود.
وَجَدْنَاهَا بِإِسْنَادٍ مُتَّصِلٍ إِلَى عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبَّاسٍ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص
«عبد اللّه بن عباس» مى‌گويد: رسول خدا-صلّى اللّه عليه و آله و سلّم-فرمود:
مَنْ صَلَّى يَوْمَ الْجُمُعَةِ فِي شَهْرِ رَجَبٍ مَا بَيْنَ الظُّهْرِ وَ الْعَصْرِ أَرْبَعَ رَكَعَاتٍ يَقْرَأُ فِي كُلِّ رَكْعَةٍ الْحَمْدَ[1] مَرَّةً وَ آيَةَ الْكُرْسِيِّ[2] سَبْعَ مَرَّاتٍ وَ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ[3] خَمْسَ مَرَّاتٍ ثُمَّ قَالَ
هركس در روز جمعه‌ى ماه رجب بين نماز ظهر و عصر چهار ركعت نماز بخواند، در هر ركعت سوره‌ى «حمد» یک بار و آية الكرسى هفت بار و سوره‌ى «قُلْ هُوَ اَللّهُ أَحَدٌ» پنج بار، سپس بگويد:
أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ وَ أَسْأَلُهُ التَّوْبَةَ
از خدايى كه معبودى جز او نيست، آمرزش مى‌طلبم و درخواست توبه مى‌كنم.
عَشْرَ مَرَّاتٍ كَتَبَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لَهُ مِنْ يَوْمِ يُصَلِّيهَا إِلَى يَوْمِ يَمُوتُ كُلَّ يَوْمٍ أَلْفَ حَسَنَةٍ
ده بار؛ خداوند-تبارك و تعالى-از روزى كه آن نماز را خوانده تا زمانى كه از دنيا مى‌رود، در هر روز هزار عمل نيك براى او مى‌نويسد
وَ أَعْطَاهُ اللَّهُ تَعَالَى بِكُلِّ آيَةٍ قَرَأَهَا مَدِينَةً فِي الْجَنَّةِ مِنْ يَاقُوتَةٍ حَمْرَاءَ وَ بِكُلِّ حَرْفٍ قَصْراً فِي الْجَنَّةِ مِنْ دُرَّةٍ بَيْضَاءَ
و در برابر هر آيه‌اى كه خوانده است، شهرى كه از ياقوت سرخ ساخته شده و در برابر هر حرف از آن يك كاخ از مرواريد سفيد در بهشت به او عطا مى‌كند
وَ زَوَّجَهُ اللَّهُ تَعَالَى مِنَ الْحُورِ الْعِينِ وَ رَضِيَ عَنْهُ رِضًا لَا سَخَطَ بَعْدَهُ وَ كُتِبَ مِنَ الْعَابِدِينَ
و حور عين و زنان زيباى بهشتى را به ازدواج او در مى‌آورد و چنان از او خشنود مى‌گردد كه بعد از آن از او ناخشنود نگردد و او را از عابدان مى‌نويسد
وَ خَتَمَ اللَّهُ تَعَالَى لَهُ بِالسَّعَادَةِ وَ الْمَغْفِرَةِ وَ كَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِكُلِّ رَكْعَةٍ صَلَّاهَا خَمْسِينَ أَلْفَ صَلَاةٍ
و عاقبت او را به نيكبختى و آمرزش ختم مى‌كند و در برابر هر ركعتى كه خوانده، پنجاه هزار نماز براى او مى‌نويسد
وَ تَوَّجَهُ بِأَلْفِ تَاجٍ وَ يَسْكُنُ الْجَنَّةَ مَعَ الصِّدِّيقِينَ وَ لَا يَخْرُجُ مِنَ الدُّنْيَا حَتَّى يَرَى مَقْعَدَهُ مِنَ الْجَنَّة
و هزار تاج بر سر او مى‌گذارد و همراه با صديقان در بهشت سكنى مى‌گزيند و پيش از آنكه از دنيا برود، جايگاه خود را در بهشت مى‌بيند.
[1]) سوره الحمد [2]) سوره البقره، آیات 255-257 [3]) سوره الاخلاص
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
