فضیلت یک یا دو یا سه روز روزه در ماه شعبان (مصباح المتهجد)

شهر شعبان

ماه شعبان

رَوَى اَلْحَسَنُ بْنُ مَحْبُوبٍ عَنْ عَبْدِ اَللَّهِ بْنِ حَزْمٍ اَلْأَزْدِيِّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع يَقُولُ

حسن به محبوب به نقل از «عبد اللّه بن حزم ازدى» آورده است كه از امام صادق-عليه السّلام-شنيدم كه فرمود:

مَنْ صَامَ أَوَّلَ يَوْمٍ مِنْ شَعْبَانَ وَجَبَتْ لَهُ اَلْجَنَّةُ اَلْبَتَّةَ وَ مَنْ صَامَ يَوْمَيْنِ نَظَرَ اَللَّهُ إِلَيْهِ فِي كُلِّ يَوْمٍ وَ لَيْلَةٍ فِي دَارِ اَلدُّنْيَا وَ دَامَ نَظَرُهُ إِلَيْهِ فِي اَلْجَنَّةِ وَ مَنْ صَامَ ثَلاَثَةَ أَيَّامٍ زَارَ اَللَّهَ فِي عَرْشِهِ فِي جَنَّتِهِ فِي كُلِّ يَوْمٍ.

«هركس روز نخست شعبان را روزه بدارد، قطعا بهشت بر او واجب مى‌گردد و هركس  دو  روز از آن را روزه بدارد، خداوند در دنيا در هر شبانه‌روز با نظر [رحمت] به او مى‌نگرد و همچنان نظر [رحمت] او به بنده، در بهشت ادامه مى‌يابد و هركس سه روز از آن را روزه بدارد، در بهشت هر روز، خدا را در عرش زيارت مى‌كند.»