حقانیت شیعه در سفرنامه یک بانوی فرانسوی

« ... مسلم است که به غیر از علی کسی نمی تواند وارث مقام خلافت پیغمبر گردد و ابدا امکان نداشت که پیغمبر این مقام عالی را به پیروان دیگر خود واگذار کند که از حیث مراتب زهد و تقوی و فداکاری و شجاعت و هوش و استعداد فکری و فضائل بلاحرف بر پسر عم خود علی برتر نباشند و باید این مسأله را مسلم و قطعی دانست و ابدا تردیدی به خاطر راه نداد. بنابراین من ایرانیان را تمجید می کنم و آنان را محترم می شمارم که از روی حق و حقیقت معتقد به خلافت علی شده اند و از او پیروی می کنند.» (ص 638 )

«احترام به علی در نزد شیعه به منتها درجه است و به صورت آداب و رسوم مذهبی درآمده است زیرا که این مرد بزرگ علاوه بر جنگ ها و فداکاری ها که برای پیشرفت اسلام کرد در دانش و فضایل و دالت و صفات نیک بی نظیر بود و نسل پاک و مقدسی هم از خود باقی گذارد، فرزندانش نیز از او پیروی کرده و برای پیشرفت دین اسلام مظلومانه تن به شهادت دادند» (ص 739) 

«چه کسی را می‌توان یافت که عالم‌تر از علی و بیش از او مشتاق صلح و آرامش باشد؟

چه خاندانی را پاک‌تر از خاندان علی می‌توان سراغ گرفت؟

در عصری که خداپرستی با بت‌پرستی و دیگر مظاهر شرک درآمیخته بود، چه کسی بیش از علی زبان به توحید گشود؟

در جنگ‌ها زمانی که همه از صحنه می‌گریختند چه کسی استوارتر از علی پیکار می‌کرد؟

زمانی که همه به فکر جان خویش بودند، چه کسی جز علی به استقبال مرگ می‌شتافت؟

چه کسی عادلانه‌تر از علی فرمان رانده؟ چه کسی رئوف‌تر از او می‌شناسید؟

چه کسی بیش از او در تهدیدهایش راسخ و به وعده‌هایش وفادار بود؟

... ای دیدگان من گریه کنید و قطرات اشک را با ناله درآمیزید؛ بگریید بر مظلومیت خاندان رسول اللّه(صلی الله علیه وآله» (امیر المؤمنین علی علیه السلام در سفرنامه مادام دیولافوآ، فصلنامه معرفت، شماره 47 , دکتر محمدعلی احمدیان)