مثل برگ نخل (عکس نوشته)

 

 

 

 

 

 

 

بسیاری از انسا ها، اگر نعمتی در اختیار انسان می گذارند نه به خاطر آن است که بخواهند او را بالا ببرند، بلکه تا حدی بالا می برند و نه بیشتر؛ آن گاه اجازه ی بالاتر رفتن را هم نمی دهند. و سپس در پی آن اند که از ناحیه ی آن ها سود و بهره ای نصیب برند.

درست مثل مزرعه داری که در صحرا چوب هایی بلند در چهارگوشه علم می کند و آن گاه سقفی زده و برگ های نخل را بالا می برد و بر آن سقف چوبی قرار می دهد.

او برگ ها را بالا می برد، اما نه به خاطر این که دوست دارد برگ ها بالا باشند، بلکه می خواهد برگ ها صبح تا غروب زیر تابش گرم آفتاب بسوزند و خشک شوند، اما خود در زیر سایه آن ها به خنکایی دست یابد.

البته در این میان تعدادی انگشت شمار هم هستند که مردان خدایند و رفتارشان رنگ خدایی دارد. آن ها مثل خداوند، دیگران را بالا می برند، آن هم بی مزد و بی منت؛ همان که حافظ می گفت:

«بی مزد بود و منت هر خدمتی که کردم»

 

منبع: مثل شاخه های گیلاس،محمدرضا رنجبر