مهارت همدلی با فرزندان

رفتار کودکان و نوجوانان به شدت تحت تأثیر احساساتشان است. آنها وقتی احساس بهتری داشته باشد رفتارهای بهتری از خود نشان می دهند  و در نتیجه بسیاری از مشکلات رفتاری آنها خود به خود برطرف خواهد شد. یکی از عواملی که موجب پیدا شدن این احساس خوب در فرزندان می شود, همدلی والدین با آنها است بخصوص در زمانی که  از مشکلات و احساسات ناخوشایند خود سخن می گویند. در این لحظات حساس والدین می توانند با رعایت چند اصل ساده, ارتباط عاطفی عمیق و پایداری با فرزندشان ایجاد نمایند.

•  بیشتر اوقات هدف بچه ها از بیان مشکلات و احساساتشان صرفاً بیان آن است نه پیدا کردن راه حل.پس بهتر است به جای فلسفه بافی و ارائه راه حل,  شنونده خوبی باشیم و با استفاده از حالات چهره و بیان کلماتی که نشان از درک موقعیت دارد, با احساس آنها  صمیمانه همراه شویم و به آنها فرصت بدهیم درباره آنچه خاطرشان را آزرده, صحبت کنند تا آرامش پیدا کنند.​
• انکار کردن احساسات فرزندان مانع بزرگ بر سر راه همدلی والدین و فرزندان است. بنابراین نباید از جملاتی مانند: «عصبانیت تو دلیلی ندارد» یا «بیجهت مسئله را بزرگ  می کنی» استفاده کرد.
• حتی وقتی فرزند شما در آن پیشامد  مقصر بوده است به هیچ وجه نباید بلافاصله او را محکوم کرده یا شروع به سرزنش او نمایید. این کار تنها باعث می شود فاصله عاطفی آنها با ما بیشتر  شده و از درد دل کردن با ما پشیمان شوند.  بهتر است در موقعیتی دیگر و پس از فروکش کردن هیجان احساسات, اشتباه او را یاد آور شوید.   
• مشکلات و دغدغه های بچه ها  هر چند  از نظر ما کوچک و بی اهمیت به نظر برسد اما برای آنها به اندازه خودش جدی و مهم است. باور کنیم که مسئله کوچکی مثل خراب شدن یک اسباب بازی یا ترکیدن بادکنک, ممکن است برای کودک سه ساله یک تراژدی غم انگیز باشد. پس باید عواطف آنها را جدی گرفت و به ان احترام گذاشت.

رفتار مناسب در این زمینه تجربه یک تفاهم دلنشین را برای فرزندان ما به ارمغان می آورد که می تواند بارها و بارها تکرار شود.

پیروز باشید

سید مهدی خدایی