کلیپ تصویری: احمد اقوام شکوهی، نقاره زن امام مهربانی ها
۳۰ مرداد ۱۳۹۵ 0 صوتی و تصویریاحمد اقوام شکوهی از جوانی که پای کار امامش آمده تا همین امروز هر روزش را با بالارفتن 104 پله آغاز کرده است.
* چند سال است نقاره زن حرم هستید؟
من از سن 19 سالگی آمده‌ام و صبح و عصر نقاره می زنم. جمعه و شنبه هم ندارم. تمام روزهای تعطیل و غیرتعطیل برای این کار به حرم امام هشتم (علیه السلام) آمده ام.
* از چه سالی نقاره زن حرم هستید؟
از حدود سال 1324.
* نقاره زنی را چطور یاد گرفتید؟
همراه یکی از عموهایم برای نقاره زنی می آمدیم و من کنار دست ایشان یاد گرفتم.
* تعداد زیادی از خاندان شما نقاره زن بوده‌اند. درست است؟
پدر بزرگم، عموهایم و سه برادرم نقاره زن حرم بودند.
* گفته می شود از ۶ دهه پیش تا الان شما حتی یک روز هم مرخصی نگرفته‌اید...
بله. نشده که حتی یک روز را نیایم.
*بالاخره حتما یک بیماری یا گرفتاری در طول 63 سال برایتان پیش آمده...
حتی نشده که برای بیماری، نقاره زنی را تعطیل کنم. وقتی که جوان بودم، یک روز تب شدیدی داشتم ولی نقاره را تعطیل نکردم. هر وقت هر بیماری که داشتم خود حضرت رضا (علیه السلام) شفا دادند. چهار پنج سال پیش دو تا کلیه‌ام به مشکل خورد. یک بار دیگر دل درد شدیدی گرفتم که گفتند با زخم معده است یا زخم انثی عشر. از خود حضرت خواستم که شفا عنایت کنند. تا الان هم دوباره محتاج دکتر نشده‌ام.
یادم هست حدود 30 سال قبل برای معاینه چشم پیش چشم پزشک رفتم. با یک چشمم خوب نمی دیدم. دکتر چند تا عینک گذاشت، باز هم خوب ندیدم. آخر سر گفتند چشمم آب آورده و باید خیلی زود عمل شود. من هم به خاطر نقاره خانه نمی توانستم بستری شوم. برای همین یک روز، قبل از رفتن به نقاره خانه اول رفتم طرف گنبد. چشمم را روی گنبد گذاشتم و نجوایی با حضرت کردم. الان حدود 30 سال از این ماجرا می گذرد و چشم‌های من هیچ تفاوتی با هم ندارد. می‌خواهم بگویم این‌ها همه از لطف حضرت است، وگرنه من نمی توانستم در طول این سال‌ها بدون وقفه این کار را انجام دهم.
* خب بالاخره بالا آمدن این همه پله برای شما حتما سخت است. اگر یک روز دکتر بگوید بالا رفتن از این پله‌ها برای شما ضرر دارد، اولین سخنی که به امام رضا (علیه السلام) می گویید، چیست؟
اول اینکه در این سال ها هنوز پله‌ها را نشمرده ام. یعنی اصلا در این عوالم نیستم. بعد هم با اینکه بالا رفتن از پله های معمولی برای من سخت است، ولی پله های نقاره خانه را که بلندتر از پله های ساختمان‌هاست بالا می روم و هیچ سختی احساس نمی کنم. حتی بعضی وقت ها که فیلم بردار یا عکاس به بالای نقاره خانه می آیند برایشان سخت است، ولی برای من تا به حال سخت نبوده است. به نظرم اگر دکتر بگوید این کار را نکن، خود حضرت مشکل من را حل می کنند. یک بار یکی از خبرنگارها از من پرسید اگر نتوانم از پله ها بالا بروم چه کار می کنم؟ گفتم که پسرم مرا روی پشتش می گذارد و بالا می‌برد. (می‌خندد) روزی که اینجا نیایم روز مرگ من است.
نماهنگ تصویری نقاره زن امام مهربانی ها، مصاحبه با آقای احمد اقوام شکوهی
زمان: 331 ثانیه (05:31)
* یعنی واقعا مرخصی گرفتن برای شما این قدر سخت است؟
بله. اصلا دلم رضایت نمی دهد. از همان زمان جوانی هم عشق من این بوده که یک ساعت، یک ساعت و نیم قبل از اذان رو به گنبد حضرت بنشینم و گنبد را تماشا کنم. حتی یک بار هم «سیزده‌به‌در» نرفته ام. همیشه آن بالا بوده ام. همه چیز من در خانه امام رضا (علیه السلام) است. حتی روزهای عزا که نقاره خانه تعطیل است، انگار گمشده ای دارم.
یادم هست چند سال پیش یک روز در حال رفتن به حرم بودم که همسرم حالش بد شد. بردمش درمانگاه امام هادی علیه السلام. وقتی رسیدیم، دکتر گفت فوری نوار قلب بگیر و خانمت را ببر یک بیمارستان مجهزتر. کم‌کم داشت دیر می‌شد و نزدیک بود برای اولین‌بار به حرم نرسم، ولی تا رسیدیم بیمارستان دوم دکتر تا من را با لباس خادمی دید، پرسید: «چه‌کاره اید؟» گفتم: «نقاره زن حرمم. الان هم داشتم می رفتم حرم.» گفت: «پس اینجا چه کار می کنی؟ برو نقاره ات را بزن و برای ما هم دعا کن.»
دانلود:
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
