ده شاهد بر اشتباه بودن اعتقاد اهل سنت در مورد غدیر (+عکس نوشته و پوستر)
۱۳ مرداد ۱۳۹۸ 0 اهل بیت علیهم السلام
واقعه غدیر، ماجرایی است که کتمان وقوع آن، غیرممکن است و اساساً نامعقول ودر طول تاریخ، دیده نشده که مورخ و محدثی، منکر وقوع جریان غدیر باشد; مگر تعداد انگشت شماری که آنها نیز مدرک مورد وثوقی برای مخاطب خود ندارند. پس انکار چنین واقعه ای شدنی نیست، چرا که یکصد و ده تن از اصحاب ،روایت گر حماسه پرشکوه غدیرند و سیصد و شصت محدّث و مورّخ، اثر خود را به نقل آن آراسته اند.
با این وجود، پس چه چیزی عامل ایجاد این انحراف شد؟
چه شد که دارنده مدال افتخار « من کنت مولاه، فهذا علیّ مولاه » خانه نشین شد؟
چه شد که نخستین بیعت کنندگان با علی(ع)، در پیمان شکنی نیز پیشگام و پیشتاز گشتند!!؟؟
و چه شد که کمتر از سه ماه پس از واقعه، شد آنچه که نباید می شد؟بی شک می توان گفت که مهمترین عامل این انحراف و اختلاف، و علت اصلی این تغییر مسیر، بحث و جدالی است که بر سر واژه «مولا» در حدیث نبوی وجود دارد . چرا که به پندار آنها، این کلمه به معنای دوست و یاور است، نه «امام و رهبر».
اما آیا واقعا اینطور است؟
آیا واژه «مولا» در آن حدیث شریف،به معنای دوست و محبوب است؟
شواهدی که ثابت می کند «مولا» در حدیث غدیر به معنای « امام و رهبر» است
برای پاسخ به سوال بالا به 10 گواه و شاهد متمسّک می شویم. شهودی که ثابت می کنند این پندار، وهم و شبهه ای بیش نیست:
شاهد اول
« یا أیّها الرّسول بلّغ ما اُنزل اِلیک من رّبک وإن لّم تفعل فما بلّغت رسالته»
« ای پیامبر،آنچه را ازخداوند بر تو نازل شده است ابلاغ کن که اگر چنین نکنی،ابلاغ رسالت خدا نکرده ای»(سوره مائده/آیه 67)
پیامبر با این آیه که در بازگشت از آخرین سفر حج بر آن حضرت نازل گردید مامور به ابلاغ چه پیامی شد که نرساندن آن به مردم، به تباه ساختن تمامی کوشش های پیامبر می انجامید؟
آیا واقعا این پیام بزرگ، اعلام دوستی و یاوری علی(ع) است ؟!
شاهد دوم
يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ(سوره مائده/آیه 67)
سوال اول) این چه سخنی بود که رسول خدا از اعلام آن به مردم بیمناک و هراسان بود که خداوند به او می فرماید: ما تو را از شرّ مردم حفظ خواهیم کرد؟
سوال دوم) چرا خداوند به صورت کنایی، مخالفین این پیام را کافر شمرده است؟!
شاهد سوم
« ألیوم أکملت لکم دینکم أتممت علیکم نعمتی و رضیّت لکم ألاسلام دینا »
« امروز دین شما را به کمال رساندم و نعمت را بر شما تمام کردم ودین اسلام را برایتان برگزیدم »(سوره مائده/آیه 3)
این آیه، پس از اعلام امامت علی(ع) بر پیامبر نازل شد;
آیا اعلام دوستی پیامبر با حضرت علی علیه السلام که همه مردم از آن خبر داشتند می تواند کامل کننده دین باشد؟ !
شاهد چهارم
حضرت رسول(ص) قبل از ایراد این حدیث ، از مردم با این جمله اقرار گرفتند:
ايهاالناس الست اولي بکم من انفسکم
«ای مردم! آیا من سزاوارتر از شما به شما نیستم؟»
و همه پاسخ می دهند که «خدا و رسولش»
آیا ممکن است که پیامبر پس از آن گفته باشد:
« هر کس را که من سرپرست اویم این علی دوست اوست»؟!
شاهد پنجم
حضرت پس از اعلام امامت علی(ع) اینگونه دعا فرمودند:
« أللّهم وال من والاه و عاد من عاداه و أحب من آحبِّه و أبغض من أبغضه»
در این دعا پیامبر هم با واژه "مولی" فعل به کار برده و هم با واژه «حب». آیا آوردن جمله «احب من احبه» نشانگر این نیست که جمله "وال من والاه" به معنای محبت نیست و با توجه به قرار گرفتن آن در جمله، معنای جداگانه ای دارد؟؟
شاهد ششم
حسان بن ثابت؛ شاعر نامدار عرب که پس از سخنرانی شیوای نبوی، از حضرت خواست که این حماسه پرشور را در قالب شعر بسراید.
از شعر حسان معلوم است که او کلمه «مولی» را به معنی سرپرست گرفته است و از جانب او بود و از آنجا که او سرآمد شاعران و ادیبان بنام بود، دیگر برای مخاطبین و مستمعین با انصاف،جای شک و تریدی را باقی نگذاشت.
شاهد هفتم
آیا پیامبر اعظم(ص) ، در آن هنگامه گردهمایی زائران خدا، در وسط بیابان وشدت گرمای هوا، بیش از یکصدهزار نفر را جمع کرده بودکه به آنها بگوید که :"هر کس را که من دوست اویم، علی نیز دوست و یاور اوست" ؟!
شاهد هشتم
به نقل مورخان و محدثان و مفسران شیعه و سنی، نخستین کسی که بعد از خطبه غدیر با علی بن ابی طالب(ع) بیعت کرد، عمر بود; وی پس از پایان یافتن سخنان پیامبر به پا خواست و دست علی را در دست گرفت و گفت:
« بخٍ بخٍ بک یا بن ابی طالب; أصبحت مولای و مولی کل مومن و مومنه»
پس از او دیگر مسلمین و اصحاب به ترتیب نزد حضرت آمدند و با او دست بیعت دادند.
به راستی اگر مولی به معنای (دوست و یاور) بوده، بیعت و تبریک تمامی مسلمین به آن کیفیت، چه ضرورتی داشته!!؟
شاهد نهم
« فلیبلّغ الشاهد الغایب »
در پایان خطبه،حضرت رسول(ص)، با این جمله از حاضران خواست تا این خطبه را به گوش غایبان برسانند. آیا اعلام اینکه علی دوست و یاور من و مسلمین است، به اعلام حاضران به غایبان نیازمند است!!؟
شاهد دهم
« هنّئونی، هنّئونی »
این سخنی است که رسول اکرم(ص) پس از پایان مراسم و خطبه غدیر آن را بیان کرد و فرمود که :
«به من تبریک و تهنیت بگویید»
آیا این دستور به تبریک ، فقط برای اعلام دوستی و یاور بودن علی با پیامبر و مسلمین است!!؟
دانلود:
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
