منتخب سخنان امام علی علیه السلام از نهج البلاغه  (2) (+پوستر)

منتخب سخنان امام علی علیه السلام از نهج البلاغه (2) (+پوستر)

۱۱ آبان ۱۳۹۵ 0 معارف

عبرت بگیر !

امام علی «علیه السلام»

از قرار گرفتن در منازل آنان كه پيش از شما بودند و از دنيا رفتند، و از جدا شدن از نزديكترين برادرانتان (به سبب مرگ) عبرت بگيريد .(نهج البلاغة، خطبه 116)


دنیا جایگاه تغییر 

امام علی «علیه السلام»

از جمله نمونه‏ هاى تغيير وضع دنيا اين كه: آن كس كه روزى مورد ترحم مردم بود، روز ديگر مورد غبطه واقع مى‏ شود، و آن كه مورد غبطه بود، مورد ترحم قرار مى ‏گيرد.‏ (نهج البلاغه ، خطبه 113)

کلام امام علی «علیه السلام» درباره  دنیا

حکایت عالم بی عمل 

امام علی «علیه السلام»

عالمى كه به غير علمش عمل كند همچون نادانى است سرگردان كه از جهلش به هوش نيايد، بلكه حجت حق بر او عظيم‏تر، و اندوهش دائم‏تر، و نزد خدا بيش از همه سزاوار ملامت است.(نهج البلاغه، خطبه109)

کلام امام علی «علیه السلام» درباره  عالم بی عمل

حکمت نزد ما اهل بیت است 

امام علی «علیه السلام»

به خدا سوگند كه تبليغ احكام الهى، و تحقق بخشيدن وعده‏ ها (ى حق)، و همه كلمات به من تعليم داده شده. ابواب حكمت و روشنى امر نزد ما اهل بيت است. (نهج البلاغة، خطبه 119)

شهادت گرامی ترین مرگ ها

امام علی «علیه السلام»

گرامى‏ترين مرگ ها شهادت است. قسم به آن كه جان فرزند ابو طالب در اختيار اوست هزار ضربه شمشير بر من آسانتر است تا مرگ در بستر در غير طاعت خدا (نهج البلاغة ، خطبه 122)

دو گروه گمراه

امام علی «علیه السلام»

به زودى دو دسته در باره من به هلاكت مى‏افتند: يكى محبّى كه در محبت افراط كند و افراطش او را به راه ناحق برد، و ديگرى دشمنى كه تجاوز از حد كند و دشمنى بى‏حدّش او را به غير راه حق برد(نهج البلاغة ، خطبه 127)

جدائی موجب افتادن در دام شیطان 

امام علی «علیه السلام»

ملازم راه وسط ( اعتدال ) باشيد و با اكثريت همراه شويد، كه دست خدا بر سر جماعت است، و از تفرقه و جدايى بپرهيزيد، كه يكسو شده از مردم بهره شيطان است، چنان كه گوسپند دور مانده از گله نصيب گرگ است. (نهج البلاغة ، خطبه 127)

پیامبر اسلام (ص) پیشوای اهل تقوا 

امام علی «علیه السلام»

خداوند پيامبر را دعوت كننده به سوى حق، و گواه بر خلق فرستاد. پیامبر اسلام نیز بدون سستى و تقصير تمام احكام پروردگارش را به مردم رساند، و بدون ضعف و عذر تراشى با دشمنان خدا جنگيد. وى پيشواى اهل تقوا، و ديده اهل هدايت بود. (نهج البلاغة ، خطبه 115)

الحذر از کید شیطان !

امام علی «علیه السلام»

بدون شك شيطان راه هاى خود را براى شما هموار مى‏كند، و مى‏خواهد گره‏ هاى محكم دينتان را از پى هم باز كند، و به جاى اتفاق، پراكندگى ايجاد نمايد، و از پراكندگى فتنه به پا كند، از وساوس و افساد او روى بگردانيد،  و از آنان كه پند و خير خواهى به شما هديه مى‏دهند پذيرش داشته باشيد، و آن را محكم بر خود ببنديد. (نهج البلاغة ، خطبه 120)

روشن ترین راه 

امام علی «علیه السلام»

بدانيد كه قوانين دين يكى است، و راه هاى آن راست و روشن است، كسى كه آن را پيش گيرد به حق رسد و غنيمت برد، و هر كه از آن باز ايستد گمراه گردد و پشيمان شود. عمل كنيد براى روزى كه ذخيره ‏ها براى‏آن اندوخته شود، و پنهان ها در آن آشكار گردد(نهج البلاغة ، خطبه 119)

اثر تقوا بر اولیاء الهی 

امام علی «علیه السلام»

بندگان خدا، تقواى الهى اولياء خدا را از دچار شدن به حرام ها باز داشت، و دل هايشان را ملازم ترس از خدا كرد، تا جايى كه آنان را به شب زنده‏ دارى واداشت، و در گرماى روز موفق به روزه نمود،پس راحتى فردا را با سختى امروز، و سيراب شدن فردا را با تشنگى امروز به دست آوردند، مرگ را نزديك دانستند پس به انجام عمل شتافتند، و آرزو را تكذيب كردند پس مرگ را در نظر آوردند(نهج البلاغة، خطبه 113)

پرهیز از تبذیر و اسراف 

امام علی «علیه السلام»

بدانيد كه پرداخت مال در غير موردش تبذير و اسراف است، و اين كار شخص را در دنيا سر بلندى مى‏دهد ولى در آخرت موجب سر شكستگى است، او را در ديده مردم با ارزش اما نزد خداوند خوار مى‏كند. كسى مالش را در برنامه غير حق و نزد غير مستحق صرف نكرد مگر اينكه خداوند او را از سپاسگزارى همان مردم محروم كرد، و محبّتشان متوجه غير او گشت، و اگر روزى قدمش بلغزد و به يارى آنان نيازمند شود همان مردم بدترين دوست و پست‏ترين رفيق خواهند بود(نهج البلاغة، خطبه 126)

به دنیا اعتمادی نیست !

امام علی «علیه السلام»

بسا كس كه به دنيا اعتماد كرد و به ناگاه مزه ناگوارى را به او چشاند، و بسا صاحب اطمينان به دنيا كه ناگهان او را به خاك و خون در انداخت. چه بسيار مقام دارى كه دنيا او را كوچك ساخت، و آلوده به كبر و نخوتى كه دنيا او را به ذلّت كشيد. سلطنتش دست به دست مى‏گردد، عيشش تيره، خوشيش ناگوار، شيرينش تلخ، طعامش سم، و طنابش پوسيده است. زنده‏اش در معرض مرگ، و تندرستش در مسير بيمارى است. حكومتش بر باد، عزيزش مغلوب، صاحب ثروت فراوانش منكوب، و همسايه‏اش در معرض غارت است(نهج البلاغة، خطبه 110)

شیرینی در کنار تلخی 

امام علی «علیه السلام»

احدى از دنيا شادمان نشد مگر اينكه گريه و اندوه را به دنبالش فرستاد، به كسى روى خوش نشان نداد مگر اينكه با سختى و ناراحتى به او پشت كرد .  باران راحتى بر كسى نباريد مگر اينكه با رگبارى از بلا به او هجوم كرد. 
شايسته است كه چون در روز روشن يار كسى شود به وقت شب به صورت ناشناس رخ نمايد. اگر جانبى از آن شيرين باشد جانب ديگرش تلخ است. كسى از خوشى‏اش برخوردار نشد مگر اينكه از بلاهايش رنج و سختى دید،  شبى در امن و راحت در آن به سر نبرد مگر اينكه صبح بر بال خوف و ترس آن نشست(نهج البلاغة، خطبه 110)

حقیقت دنیا 

امام علی «علیه السلام»

دنیا شيرين و سر سبز مى‏نمايد، پوشيده به شهوات است، و خود را با نقد بودنش محبوب كرده، با موجودى اندكش، جلب نظر مى‏كند، خود را با آرزوها آرايش داده، و با زيور غرور آراسته كرده، شاديش دوام ندارد، و از درد و اندوهش امانى نيست، در شدت فريبندگى و زيانبارى، و دائم در تغيير و زوال پذيرى است، فنا شونده و نابود شدنى است، شكمباره‏اى‏ هلاك كننده است، آن گاه كه آرزوى دنيا پرستان و مردمان دلبسته به آن در باره آن به نهايت رسد(نهج البلاغة، خطبه 110)

شما را چه شده ؟!

امام علی «علیه السلام»

شما را چه شده كه به اندكى از دنيا كه به دست مى‏آوريد شاد مى‏شويد، و به بسيارى از آخرت كه از دست مى‏دهيد غصه‏دار نمى‏گرديد؟! چون اندكى از دنيا از دستتان برود شما را پريشان مى‏كند، تا جايى كه آثار پريشانى در چهره شما آشكار مى‏گردد و در برابر آنچه از دستتان رفته بيتابى مى‏كنيد، و گويى دنيا جاى اقامت هميشگى شماست، و گويى متاع آن براى شما دائمى است!چيزى شما را از گفتن عيب برادر خود به صورت روياروى باز نمى‏دارد جز ترس از اينكه او هم به مانند آن عيب را براى شما بگويد. در ترك آخرت و محبّت به دنيا با هم خالصانه دوستى مى‏ورزيد، و دين هر يك از شما بازيچه زبان اوست(نهج البلاغة ، خطبه 112)

اگر می دانستید......

امام علی «علیه السلام»

آنچه را كه من مى‏دانم اگر شما مى‏دانستيد سر به بيابان گذاشته، بر كرده‏ هايتان مى‏ گريستيد، و همچون زنان داغديده بر سر و سينه مى‏ كوبيديد، و اموال خود را بدون نگهبان و سر پرست رها مى ‏كرديد، و هر كس در بند خود مى ‏شد و به ديگران توجه نمى‏ كرد. ولى تذكّراتى كه به شما داده ‏اند فراموش كرده ‏ايد، و نسبت به آنچه شما را ترسانده ‏اند خود را ايمن مى‏ دانيد، پس رأى شما سرگشته، و كارتان بى‏سر و سامان شده است.(نهج البلاغة ، خطبه 115)

دنیا سبب عبرت

امام علی «علیه السلام»

دنيا سراى فنا و رنج و تغيير و جاى عبرت است. از اسباب فنايش اين كه كمانش را كشيده، نه تيرش به خطا مى‏رود، و نه زخم هايش علاج مى‏ گردد. زنده را هدف تير مرگ مى ‏سازد، سالم را به بيمارى مبتلا مى‏ كند، و نجات يافته را به هلاكت مى ‏اندازد. خورنده اى است كه سير نمى ‏شود، و نوشنده‏ اى است كه سيراب نمى‏ گردد. و از رنج هاى دنيا اين كه: شخص جمع مى ‏نمايد چيزى را كه نمى‏ خورد، و خانه‏ اى مى‏ سازد كه در آن ساكن نمى‏ شود، آن گاه به سوى خدا مى‏ رود بدون آنكه مالى بردارد، و ساختمانى همراه ببرد. (نهج البلاغة ، خطبه 113)

اینگونه بخواهیم !(دعای به هنگام قحطی)

امام علی «علیه السلام»

بار خدايا، كوه هاى ما از بى‏آبى شكافته، زمين ما را غبار گرفته، چهارپايان ما به شدّت تشنه‏اند، و در آغل هاى خود سرگشته، و چون مادران فرزند مرده ناله مى‏كنند، و از رفت و آمد به چراگاه‏ها و ميل به آب گاه هاى خود ملول و خسته‏اند. خداوندا، به ناله گوسپندان، و به فرياد شتران رحم كن. الها، به سرگردانى چهارپايان در گذرگاه‏ها، و فرياد آنان در خوابگاهشان ترحّم فرما.خداوندا، وقتى به سوى تو بيرون آمديم كه سال هاى قحطى و خشكسالى به ما رو آورده، و ابرهاى باران دار به ما پشت كرده، و تو اميد هر غم زده‏اى، و بر آورنده حاجت هر حاجتمند. در اين زمان كه مردم ما نا اميدند، و ابرها باران نداده‏اند، و چرندگان از بين رفته‏اند،از تو مى‏خواهيم كه ما را به اعمال زشتمان مؤاخذه نكنى، و به گناهانمان نگيرى. الهى، با ابر پرباران، و بهار پر آب، و گياه شاداب سفره رحمتت را بر ما بگستران، از باران دانه درشت خود كه زمين مرده را به آن زنده كنى، و آنچه را از بين رفته به ما برگردانى بر ما بباران. (نهج البلاغة ، خطبه 114)

دعای به هنگام قحطی

امام علی «علیه السلام»

خداوندا، از تو آبى مى‏خواهم كه به وسيله آن زمين‏هاى بلند ما پرگياه شود، و در زمين‏هاى پست ما جارى گردد، و اطراف و نواحى ما به فراخ سالى رسند، ميوه‏هاى ما فراوان گردند، و چهار پايان ما زندگى خوشى يابند، و خيرش به مردم دور از دسترس ما رسد، و جاهايى كه هميشه گرم و سوزان است از آن استفاده كنند، از بركات گسترده و عطاى بى‏شمارت كه بر جنبندگان نيازمند، و وحشى‏هاى رها شده در بيابان مى‏فرستى. و بر ما بارانى درشت و بى‏وقفه فرست،بارانى كه دانه‏هايش يكديگر را برانند، و به شدّت به هم برخورد كنند، نه رعد و برقى بى ‏باران، و نه ابرى بى ‏نتيجه، و نه ابرهاى سپيد پراكنده، و نه قطره ‏هاى ريز همراه با باد سرد، بلكه بارانى كه قحطى زدگان از آن به نعمت بسيار رسند، و از بركت آن باران گرفتاران به خشكسالى زنده شوند، كه تويى آن خداوندى كه پس از نوميدى مردم باران فرستى، و رحمتت را بر همه گسترش دهى، و تويى سرپرست ستوده خصال. (نهج البلاغة ، خطبه 114)


کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
آپارات موسسه اهل البیت علیهم السلام
کانال عکس نوشته قرآن و حدیث در اینستاگرام
تلگرام قرآن و حدیث
کانال قرآن و حدیث در ایتا
کانال قرآن و حدیث در گپ
پیام رسان سروش _ کانال قرآن و حدیث