بهره مندی از امام در زمان غیبت (از علامه طباطبائی)

مخالفین شیعه اعتراض می کنند که شیعه وجود امام را براي بیان احکام دین و حقایق آیین و راهنمائی مردم لازم می دانند و غیبت امام ناقض این غرض است؛ زیرا امامی که به واسطه غیبتش ، مردم هیچگونه دسترسی به وي ندارند ، فایده اي بر وجودش مترتب نیست و اگر خدا بخواهد امامی را براي اصلاح جهان بشري برانگیزد قادر است که در موقع لزوم او را بیافریند دیگر به آفرینش چندین هزار سال پیش از موقع وي نیازي نیست .

اینان به حقیقت معناي امامت پی نبرده اند ؛ زیرا در بحث امامت روشن شد که وظیفه امام تنها بیان صوري معارف و راهنمایی ظاهري مردم نیست و امام چنانکه وظیفه راهنمائی صورت مردم را به عهده دارد همچنان ولایت و رهبري باطنی اعمال را به عهده دارد و اوست که حیات معنوي مردم را تنظیم می کند و حقایق اعمال را به سوي خدا سوق می دهد. بدیهی است که حضور و غیبت جسمانی امام در این باب تاءثیري ندارد و امام از راه باطن به نفوس و ارواح مردم اشراف و اتصال دارد ، اگرچه از چشم جسمانی ایشان مستور است و وجودش پیوسته لازم است اگرچه موقع ظهور و اصلاح جهانیش تا کنون نرسیده است.

 

منبع: محمد حسین طباطبایی، شیعه در اسلام، ص 152.