شرح عبارت "ما رأیت الا جمیلا" (بخش دوم) - سید محمد مهدی میرباقری ( صوت + متن )

خلاصه

زیبایی کار خدا در کربلا

در جلسه گذشته اشاره کردم در این بیان زینب کبری سلام الله علیها دو نکته هست

اول: : زیبایی این صنع خدا در کجا بود؟ کجای این کار زیبا بود؟ این شهادت سنگین، این اسارت کجای این کار زیبا بود، زیبایی کجا است؟

دوم: چگونه انسان به درک زیبایی کار خدا در متن بلا می رسد. بخصوص کسی مانند زینب کبری که در متن بلا هستند؟

در این جلسه پیرامون نکته اول صحبت می کنیم:

عرض شد چهره سوم عاشورا که زیبا ترین چهره کربلاست تدبیر و صنع خدای متعال است. که با دست تدبیر خودش اولیاء خودش را پرورش داده است. چه ربوبیتی زیباتر از پرورش وجود مقدس نبی اکرم صلی الله علیه وآله وسلم و امیرالمؤمنین و سیدالشهداءعلیهم السلام. این سومین چهره ای است که در عاشورا دیده می شود و مربوط به موحدین است. زیبایی کار خدا دو چهره دارد.

 اول اینکه این محبتی که در وجود مقدس سیدالشهداء(ع) نسبت به خدای متعال و در اهل بیت و اصحابشان نسبت به سیدالشهداء(ع) هست خود این محبت، توفیق الهی است. اگر خدای متعال به کسی توفیق ندهد، امکان این بندگی فراهم نمی شود و بدون عنایت و امداد و لطف خدای متعال کسی بتواند قدم از قدم بردارد حتی معصوم(ع).

اما چهره دیگر در کار خدا مربوط به شفاعت سیدالشهداء(ع) است. سید الشهداء (ع) از سر محبت می خواست دست بندگان خدا را بگیرد و با شفاعت و دستگیری آن ها را به خدا برساند. «وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ فِيكَ لِيَسْتَنْقِذَ عِبَادَكَ مِنَ الضَّلَالَةِ وَ الْجَهَالَةِ»(1).  

شفاعت تطهیری

یک قسم شفاعت ایشان شفاعت تطهیری است. به این معنا که کسانی که به سرچشمه عاشورا متصل می شوند طهارت به قلب آنها جاری می شود و آلودگیهای آن را برطرف می نماید. یک نحوه اتصال به  سرچشمه عاشورا اشک بر امام حسین (ع) است. . امام رضا ارواحنا فداه فرمود: «إِنْ بَكَيْتَ عَلَى الْحُسَيْنِ ع- حَتَّى تَصِيرَ دُمُوعُكَ عَلَى خَدَّيْكَ- غَفَرَ اللَّهُ لَكَ كُلَّ ذَنْبٍ أَذْنَبْتَهُ- صَغِيراً كَانَ أَوْ كَبِيراً قَلِيلًا كَانَ أَوْ كَثِيراً»(2) اگر گریه کنی و اشک بر صورتت جاری شود، خدای متعال همه گناهانت را کم یا زیاد، بزرگ یا کوچک پاک می کند.

وجود مقدس نبی خاتم صلی الله علیه وآله وسلم نیز بخش عمده ای از ریاضتشان برای تطهیر جامعه و برای شفاعت بوده است «وَ مِنَ اللَّيْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَكَ عَسَى أَنْ يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقَاماً مَحْمُوداً»(إسراء/79)؛ خدای متعال در اثر این کار به شما مقام محمود می دهد. مقام محمود همان مقام شفاعت کلیه است، همه عالم و همه کائنات فقیر شفاعت نبی اکرم صلی الله علیه وآله هستند. بی شک بخش عمده ای از ریاضات نبی اکرم صلی الله علیه وآله وسلم و عباداتشان برای دستگیری از ما بوده است.

شفاعت و ترفیع درجه موحدین

قسم دیگر از شفاعتشان ترفیع درجات موحدین است. اهل سلوک برای گشودن یک باب متحمل زحمتهای فراوانی می شوند و در نهایت نیز به عجز و ناتوانی می رسند آن وقت است که خدای متعال با بلای خودش آن ها را سالک می کند. به همین دلیل است که مردان راه  مثل ابراهیم خلیل دنبال بلا بودند و التماس می کردند که خدا امتحان سنگینی بیاورد و تطهیرشان کند.

اولیاء خدا هم در راه یکجایی می مانند و التجاء و التماس می کنند که در به روی آن ها باز شود. آن وقت همه اولیاء خدا در یکی از مقامات عالی در عالی ترین مقامات، راهشان با بلای سیدالشهداء(ع) گشوده می شود.

خدای متعال وسیله شفاعتی که به ایشان داده یعنی به وسیله نبی اکرم صلی الله علیه وآله وسلم به دست ایشان داده است، اعظم وسایط شفاعت نبی اکرم صلی الله علیه وآله وسلم، سیدالشهداء(ع) است. هر کسی در دلش یک نقطه روشن بوده است. سیدالشهداء(ع) رهایش نکرده است و رها نمی کند تا او را به بهشت و درجات خوب بهشت نرساند، رهایش نمی کند. حالا وفای خدا به سیدالشهداء(ع) زیباتر است یا وفای سیدالشهداء(ع) به خدای متعال؟ حتما وفای خدا زیباتر است، حتما مزد خدای متعال زیباتر است. غیر از اینکه شهادت سیدالشهداء(ع) جز به توفیق الهی نیست، مزدی هم که خدای متعال به سیدالشهداء(ع) می دهد با عمل سیدالشهداء(ع) خیلی فرق دارد.

پی نوشت ها:

(1) كامل الزيارات، النص، ص: 228

(2) عيون أخبار الرضا عليه السلام، ج‏1، ص: 300