فضایل حضرت عباس (ع)
۰۵ مهر ۱۳۹۶ 0 اهل بیت علیهم السلام
گنج ادب را فقط باید در آستان عباس بن علی (ع) جستجو نمود. وفا وامدار نام اباالفضل است. عباس علمدار ایمان است. تجسم شجاعت و غیرت است. این است که عباس (ع) منزلتی نزد پرودگارش یافته است که شهیدان عالم به آن غبطه می خورند.
عباس دو دستش را در راه خدا داد تا دست خدا باشد و "باب الحوائج" برای دستگیری مردمان. آنچنان که اهل عالم از هر دین و آیینی محبت او را به دل دارند و دست حاجت به دامان او می زنند.
فضیلت اباالفضل نه به قامت رعنایش بود و نه جمال دلربایش. عباس را ادب و معرفت و ایمان استوارش به این مقام رساند. امام صادق (ع) در توصیف منزلت عباس (ع) فرمودند: «خدا رحمت کند عموی ما عباس را، او از بصیرت و ژرف بینی بسیار نافذ و از ایمان بسیار استوار برخوردار بود. به همراه اباعبدالله به جهاد پرداخت و در نهایت هم به فیض شهادت نایل آمد»[1]
اینک زیارت ناحیه مقدسه را می گشاییم و با سلام امام عصر (عج) به اباالفضل (ع) همنوا می شویم :«سلام بر ابوالفضل، عباس بن امیرالمؤمنین، هم درد بزرگ برادر که جانش را فدای او ساخت و از دیروز بهره فردایش را برگزید، آنکه فدایی برادر بود و از او حفاظت کرد و برای رساندن آب به او کوشید و دستانش قطع گشت»
زخمی که داغ رفتن تو بر جگر گذاشت
بر چهره ی حسین همان دم اثر گذاشت
چون پاره گشت مثل دو چشم تو مشک آب
سقایی و تلاش تو را بی ثمر گذاشت
می خواست از فتادن تو جان دهد حسین
زینب برای یاری اش آمد، مگر گذاشت
دستی کنار نعش تو بر سر گرفته بود
دستی دگر ز ماتم تو بر کمر گذاشت
با سرعت آمد و علمت را بلند کرد
زینب چو دید شه به سر نیزه سر گذاشت
تا عمر داشت عقده به قلب سکینه بود
او را چرا حسین ز تو بی خبر گذاشت
گفتی که راحتی که بمانی به علقمه
این ماندنت حریم مرا در خطر گذاشت
راز جدایی حرمت از من این بود
شرمندگی ز خیمه تو را دورتر گذاشت
شاعر: رضا رسول زاده
منبع: پیام نرم افزار باد صبا، سید مهدی خدایی
عباس دو دستش را در راه خدا داد تا دست خدا باشد و "باب الحوائج" برای دستگیری مردمان. آنچنان که اهل عالم از هر دین و آیینی محبت او را به دل دارند و دست حاجت به دامان او می زنند.
فضیلت اباالفضل نه به قامت رعنایش بود و نه جمال دلربایش. عباس را ادب و معرفت و ایمان استوارش به این مقام رساند. امام صادق (ع) در توصیف منزلت عباس (ع) فرمودند: «خدا رحمت کند عموی ما عباس را، او از بصیرت و ژرف بینی بسیار نافذ و از ایمان بسیار استوار برخوردار بود. به همراه اباعبدالله به جهاد پرداخت و در نهایت هم به فیض شهادت نایل آمد»[1]
اینک زیارت ناحیه مقدسه را می گشاییم و با سلام امام عصر (عج) به اباالفضل (ع) همنوا می شویم :«سلام بر ابوالفضل، عباس بن امیرالمؤمنین، هم درد بزرگ برادر که جانش را فدای او ساخت و از دیروز بهره فردایش را برگزید، آنکه فدایی برادر بود و از او حفاظت کرد و برای رساندن آب به او کوشید و دستانش قطع گشت»
زخمی که داغ رفتن تو بر جگر گذاشت
بر چهره ی حسین همان دم اثر گذاشت
چون پاره گشت مثل دو چشم تو مشک آب
سقایی و تلاش تو را بی ثمر گذاشت
می خواست از فتادن تو جان دهد حسین
زینب برای یاری اش آمد، مگر گذاشت
دستی کنار نعش تو بر سر گرفته بود
دستی دگر ز ماتم تو بر کمر گذاشت
با سرعت آمد و علمت را بلند کرد
زینب چو دید شه به سر نیزه سر گذاشت
تا عمر داشت عقده به قلب سکینه بود
او را چرا حسین ز تو بی خبر گذاشت
گفتی که راحتی که بمانی به علقمه
این ماندنت حریم مرا در خطر گذاشت
راز جدایی حرمت از من این بود
شرمندگی ز خیمه تو را دورتر گذاشت
شاعر: رضا رسول زاده
منبع: پیام نرم افزار باد صبا، سید مهدی خدایی
[1] اعيان الشيعه، ج 7، ص 430.
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
