حکمت 292 نهج البلاغه: بزرگی مصیبت رحلت پیامبر اکرم

ترجمه محمد دشتی

وَ قَالَ (علیه السلام) [عِنْدَ وقُوُفِهِ] عَلَى قَبْرِ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه وآله) سَاعَةَ دَفْنِهِ: إِنَّ الصَّبْرَ لَجَمِيلٌ إِلَّا عَنْكَ، وَ إِنَّ الْجَزَعَ لَقَبِيحٌ إِلَّا عَلَيْكَ، وَ إِنَّ الْمُصَابَ بِكَ لَجَلِيلٌ وَ إِنَّهُ قَبْلَكَ وَ بَعْدَكَ لَجَلَلٌ.

عزاى پيامبر عليه السّلام و بى تابى ها (اعتقادى):
و درود خدا بر او، فرمود: (به هنگام دفن رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله) همانا شكيبايى نيكوست جز در غم از دست دادنت، و بى تابى ناپسند است جز در اندوه مرگ تو. مصيبت تو بزرگ، و مصيبت هاى پيش از تو و پس از تو ناچيزند.