احادیث امام حسن عسکری (ع) : نصیحت کردن (+ پوستر و بنر)

کسی که خیرخواه برادر دینی اش باشد، باید مثل«آینه» باشد. 

آینه، عیب افراد را به آنان نشان می دهد و در این کار، صادق است و عیب را همان طور و همان اندازه که هست نشان می دهد، نه کوچک تر و نه بزرگ تر.

نصیحت کردن دیگران، ادب و آدابی دارد.

یکی از آداب پند و موعظه آن است که آبرو و موقعیت طرف محفوظ بماند و در نظر دیگران تحقیر نشود. این وقتی حاصل می شود که عیب او را صادقانه به خودش بگوییم، نه آن که در میان جمع، آبرویش را ببریم.

نصیحت علنی و عمومی نه تنها اثری ندارد، بلکه طرف را به موضعگیری و لجاجت وادار می کند.

از سوی دیگر، پند شنیدن هم آدابی دارد. یکی از آنها «پندپذیری» است. وقتی دیدیم کسی ناصحانه عیب ما را به ما می گوید، نرنجیم و بپذیریم و آن را حمل بر غرض ورزی نکنیم.

اگر رئیس اداره ای از کارمندی لغزشی دید، یا معلمی متوجه خطایی از شاگردش شد، اگر در نهان و به صورت خصوصی به آن کارمند یا دانش آموز تذکّر داد، تأثیر بیشتر دارد و او درصدد اصلاح خویش برمی آید. این همان آراستن اوست که در حدیث امام عسکری علیه السلام آمده است.

اما اگر در جمع کارکنان یا دانش آموزان، نکوهش و ملامت و موعظه کند، هم آبروی او را برده است، هم کمکی به اصلاح او نکرده است.

هم خیرخواهانه نصیحت کنیم.

هم صادقانه، پند و اندرز دلسوزان را بپذیریم.

---

منبع: حکمت های عسکری (ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام حسن عسکری علیه السلام)، جواد محدثی