راه بخشش دیگران
۱۴ دی ۱۳۹۳ 0 فرهنگ و اجتماعالف) آثار و فوائد عفو و بخشش
هرگاه عفو و گذشت های بزرگوارانه و چشم پوشیهای کریمانه، به شیوهای آگاهانه انجام بگیرد، برکت ها و سازندگیهای فراوانی را به همراه خواهد داشت که در اینجا به برخی از آنها اشاره میکنیم:
-
آثار دنیوی:
1. حصول تقوا:
خداوند در قرآن میفرماید: «اگر شما گذشت کنید، به پرهیزگاری نزدیکتر است.»[1]
بر این اساس، یکی از آثار بخشش، نزدیک بودن بخشش به تقوا میباشد که این امر از دو جهت است:
الف- کسیکه از حق خود میگذرد و آن را میبخشد، قطعا میتواند مطمئن باشد که در این گرفتن حق، به هیچ وجه اشتباه نکرده و حق دیگری را پایمال نکرده است، بنابراین گذشت به تقوا نزدیکتر است.
ب- کسیکه با گذشت از حق قانونی و شرعی خود صرف نظر میکند، امید است که نافرمانی و گناه خدا را -در گرفتن آنچه حق اوست- نکند.[2]
2. موجب عزت:
عفو و گذشت سبب عزت میباشد؛ چرا که در نظر مردم نشانه بزرگواری، شخصیت و سعه صدر است، در حالیکه انتقام جویی در مسائل شخصی نشانه عدم تسلط بر نفس است.
رسول اکرم (ص) میفرمایند: «عفو و گذشت سبب عزت و آبرو میگردد. چرا که عفو چیزی جز عزت بر انسان نمیافزاید».[3]
3. سلامت روح و آرام جان:
عفو و گذشت سبب سلامت روح و آرامش جان و در نتیجه، سبب طول عمر می شود.
پیامبر اسلام (ص) میفرمایند: «عفو و گذشت سبب سلامت روح و آرامش جان و طول عمر خواهد شد». [4]
4. پیروزی:
امام رضا(ع) میفرمایند: «هرگز دو گروه با هم رویاروی نشدند، مگر اینکه باگذشتترین آنها پیروز شد.»[5]
5. از بین رفتن کینه توزی:
انتقام جویی سبب برافروخته شدن آتش کینه در دلها شده، طرف مقابل را به انتقامی خشنتر وا میدارد و آن انتقام سبب خشونت بیشتری شده، گاه به جنگی تمام عیار در میان طوائف و قبائل بزرگ تبدیل میشود. عفو و گذشت جلوی این ناهنجاریها، کینه ورزیها، خشونتها و جنایتها را میگیرد و آن را از بین میبرد.[6]
6. محبت خداوند[7]و نزول رحمت الهی.[8]
-
آثار اخروی:
1. ورود به بهشت:
رسول خدا (ص) فرمود: آنگاه که بندگان در صحرای محشر گرد آورده شوند، آواز دهندهای ندا میدهد آن کس که مزدش با خداست برخیزد و به بهشت رود. گفته میشود: چه کسی مزدش با خداست؟ میفرمایند: بخشایندگان مردم.[9]
2. موجب اجر و پاداش:
در روایتی آمده است: در کیفر برای گناه شتاب مکن و بین کیفر و گناه جایی برای گذشت باقی بگذار، با این کار پاداش آخرت و ثواب بدست میآوری.[10]
ب) راه های بخشش دیگران
برای اکتساب ملکه عفو باید شرایط و مقدماتی را تحصیل و به آنها توجه کرد، که در اینجا به برخی از آنها میپردازیم:
1. توجه به قدرت و عفو الهی:
مهمترین عامل در ایجاد و تقویت فضیلت اخلاقی ای چون عفو و گذشت آن است که آدمی متوجه قدرت الهی شود. توجه به قدرت الهی و این که خداوند خود کمتر به عدل خویش مردم را در دنیا مؤاخذه میکند، بلکه به عفو و گذشت با آنان مواجه میشود و از بسیاری از گناهان و خطاهای بشر میگذرد نشان میدهد که اصل عفو و احسان امری خوب و فضیلتی الهی است. از این رو خداوند در آیه 149 سوره نساء به عفو و قدرت خویش توجه میدهد و از مردم میخواهد تا آنان نیز از خطاها و گناه دیگران در آشکار و پنهان بگذرند و اهل گذشت باشند. چرا که خداوند نیز این گونه است که در عین قدرت، اهل عفو و گذشت است.
2. توجه به ظرفیت و توانایی خود:
از آنجا که خداوند در قرآن میفرماید: «خداوند هیچ کس را جز به اندازه تواناییاش تکلیف نمیکند.»[11] بنابراین میتوان دریافت که ظرفیت و توانایی برای کسب قدرت بر عفو و گذشت از خطای دیگران در وجود انسان هست و خداوند متعال براساس عدل، آن را به همه انسانها عطا فرموده است.
3. توجه به آمرزش خداوند:
از دیگر عوامل ایجادی و تقویت کننده میتوان به توجه انسان نسبت به آمرزش و غفران خداوند اشاره کرد. پیامبر اکرم (ص) میفرمایند: از گناهان مردم درگذرید، تا خداوند بدین سبب عذاب دوزخ را از شما دور گرداند. پس اگر دوست داری مورد رحمت خداوندی قرار گیری، خودت نیز اهل رحمت و گذشت و مهربانی باش.
4. کظم غیظ:
خداوند میفرماید: «همان کسانی که از گناهان بزرگ و اعمال زشت اجتناب میورزند و هنگامیکه خشمگین میشوند عفو میکنند.»[12]
بر اساس این آیه، کظم غیظ و فرونشاندن خشم بر غضب مقدم شده است، پس فرو نشاندن خشم شرط اساسی عفو به شمار میرود و از سوی دیگر فرو نشاندن خشم، شامل کنترل اعصاب، اراده و سایر اعضاء و جوارح است. بنابراین معلوم میشود که عفو و بخشش از برکات و آثار کظم غیظ محسوب میشود.
پی نوشت ها:
- بقره / 237
- طبرسی، فضل بن حسن؛ ترجه تفسیر مجمع البیان، مفتح، محمد؛ انتشارات فراهانی، تهران، 1350، چاپ اول، ج3، ص49
- کلینی، محمدبن یعقوب بن اسحاق؛ اصول کافی، ترجه مصطفوی، سید جواد، دفتر نشر فرهنگ اهل بیت(ع)، ج23، ص108
- ری شهری، محمد؛ پیشین، ج3حدیث 13184
- همان، ج8، ص3835
- مجلسی، محمد باقر؛ بحار الانوار، بیروت، مؤسسه الوفاء ، 1403 ق، چاپ دوم، ج74، ص 168
- مائده / 3
- آمدي، عبدالواحد بن محمد؛ غرر الحکم و درر الکلم، ترجمه: هاشم رسولي محلاتي، قم، دارالکتاب الاسلامي، 1381، حدیث4307
- مکارم شیرازی، ناصر؛ پیشین، ج20، ص467
- آمدي، عبدالواحد بن محمد؛ پیشین، حدیث7508
- بقره / 286
- شوری / 37
منبع: عفو و گذشت، سيده معصومه جوادي زاويه، به نقل از سایت پژوهه