مجموعه حدیث درباره خوشبختی (3)(+پوستر)

السَّخاءُ إحدَى السَّعادَتَينِ
بخشندگى ، يكى از دو سعادت است
غرر الحکم و دررالکلم ص88

 
توفيق داشتن از خوشبختى است
و خذلان (عدم توفيق و يارى خداوند) از بدبختى است .
بحارالانوار، ج 75، ص12

الكِتمانُ طَرَفٌ مِنَ السَّعادَةِ
كتمان (راز دارى) گوشه اى از سعادت است .
تحف العقول،ص223

بِالإيمانِ يُرتَقى إلى ذِروَةِ السَّعادَةِ و نِهايَةِ الحُبُورِ
از طريق ايمان است كه مى توان به
قله خوشبختى و اوج شادمانى صعود كرد .
غرر الحکم و درالکلم ص 304

دَوامُ العِبادَةِ بُرهانُ الظَّفَرِ بالسَّعادَةِ
دوام عبادت ، دليل دست يافتن به خوشبختى است .
غرر الحکم و درالکلم ص 819

أماراتُ السَّعادَةِ إخلاصُ العَمَلِ
از نشانه هاى سعادت ، اخلاص داشتن در عمل است
غرر الحکم و درالکلم ص 66

لَن تُعرَفَ حَلاوَةُ السَّعادَةِ حتّى تُذاقَ مَرارَةُ النَّحْسِ
شيرينىِ خوشبختى درك نشود ، مگر آن گاه كه تلخىِ بدبختى چشيده شود .
غرر الحکم و دررالکلم ص 553

مَن أجهَدَ نَفسَهُ في إصلاحِها سَعِدَ ، مَن أهمَلَ نفسَهُ في لَذّاتِها شَقِيَ و بَعُدَ
هركه نفس خود را در راه اصلاح آن به رنج افكند ، خوشبخت شود و هركه آن را با لذّتهايش وا گذارد ، بدبخت گردد و [از درگاه حق ]دور شود .
شرح غرح غرررالحکم و درر الکلم، ج 5، ص258

ثلاثٌ مَن حافَظَ علَيها سَعِدَ : إذا ظَهَرَتْ عليكَ نِعمَةٌ فاحمَدِ اللّه َ ، و إذا أبطَأ عنكَ الرِّزقُ فاستَغفِرِ اللّه َ ، و إذا أصابَتكَ شِدَّةٌ فَأكثِر مِن قَولِ : لا حَولَ و لا قُوَّةَ إلاّ بِاللّه ِ .
سه چيز است كه هر كس رعايت كند خوشبخت شود : هرگاه نعمتى به تو رسيد خدا را سپاس گوى ، هرگاه روزيت دير رسيد از خدا آمرزش بخواه، و هرگاه سختى به تو رسيد ذكر «لا حول و لا قوة الاّ باللّه » را زياد بگو .
تحف العقول، ص207

أربَعةٌ مِن سَعادَةِ المَرءِ : الخُلَطاءُ الصّالِحُونَ، و الوَلَدُ البارُّ، و المَرأةُ المُؤاتِيَةُ، و أن تَكونَ مَعِيشَتُهُ في بَلَدِهِ .
 چهار چيز از خوشبختى مرد است : همنشينان شايسته ، فرزند نيكوكار ، زن سازگار، و اين كه محل كسب او در شهر خودش باشد .
النوادر،ص55

مِن سَعادَةِ المَرءِ أن تَكونَ صَنائعُهُ عِندَ مَن يَشكُرُهُ ، و مَعروفُهُ عندَ مَن لا يَكفُرُهُ .
 از خوشبختى مرد اين است كه كارهايش براى كسى باشد كه از وى سپاسگزارى كند و نيكيش به كسى باشد كه ناسپاسى او نكند .
غرر الحکم و دررالکلم ص681

ما كُلُّ مَن أرادَ شيئا قَدَرَ علَيهِ ، و لا كُلُّ مَن قَدَرَ على شَيءٍ وُفِّقَ لَهُ ، و لا كُلُّ مَن وُفِّقَ أصابَ لَهُ مَوضِعا ، فإذا اجتَمَعَ النِّيَّةُ و القُدرَةُ و التَّوفيقُ و الإصابَةُ فهُناكَ تَجِب السَّعادةُ .
چنين نيست كه هر كس چيزى بخواهد توانايى دست يافتن به آن را داشته باشد، و نه هر كس توانايى رسيدن به چيزى را داشته باشد ، توفيق آن را يابد، و نه هر كه توفيق يابد ، از عهده آن درست برآيد ؛ بلكه هرگاه خواستن و توانستن و توفيق و درست از عهده بر آمدن فراهم آيند ، آن گاه است كه خوشبختى تحقّق مى يابد .
بحارالانوار، ج75، ص210