22 اسفند روز بزرگداشت شهدا

در لبخندشان چیزی هست، شبیه گریه و در گریه شان چیزی هست، شبیه خنده. سلامشان عطر وداع دارد و وداعشان بوی سلام. پرواز  را می شود در بالهای شکسته شان  دید. زندگی را می شود در پیکر به غرق به خونشان تماشا کرد. حکایت شهود عارفانه شان را  باید از سید شهیدان اهل قلم  شنید:     

زندگی زیباست، اما شهادت از آن زیباتر است؛ سلامت تن زیباست، اما پرنده‌ی عشق، تن را قفسی می‌بیند که در باغ نهاده باشند.

و مگر نه آنکه گردن‌ها را باریک آفریده‌اند، تا در مقتل کربلای عشق، آسانتر بریده شوند.

و مگر نه آن‌که از پسر آدم، عهدی ازلی ستانده‌اند که حسین را از سر خویش، بیشتر دوست داشته باشد.

و مگر نه آن‌که خانه تن، راه فرسودگی می‌پیماید تا خانه روح، آباد شود.

و مگر این عاشق بی‌قرار را بر این سفینه سرگردان آسمانی، که کره‌ی زمین باشد، برای ماندن در اصطبل خواب و خور آفریده‌اند.

و مگر از درون این خاک، اگر نردبانی به آسمان نباشد، جز کرم‌هایی فربه و تن‌پرور برمی‌آید.

ای شهید، ای آن‌که بر کرانه‌ی ازلی و ابدی وجود بر نشسته‌ای، دستی برار و ما قبرستان نشینان عادات سخیف را نیز، از این منجلاب بیرون کش”.(بخشی از وصیتنامه شهید آوینی)

منبع:نرم افزار باد صبا