خاطراتی از شهدا: آخرین نماز (+پوستر)

مرتضی آوینی:نماز پیوند بین ملک و ملکوت و زمین و آسمان است نماز سفر آسمان است و اگر سفر زمین را با پا می رویم سفر آسمان را باید با دل برویم نماز بلندترین فریادهاست و قامت ما به بلندای نماز است یعنی قدرت ما را باید در نمازمان جست

شهید حسین امانی:استغفار و دعا را از یاد نبرید که بهترین درمان ها برای تسکین دردهاست و همیشه به یاد خدا باشید ودر راه او قدم بردارید و هرگز دشمنان بین شما تفرقه نیندازند و شما را از روحانیت متعهد جدا نکنند، که اگر چنین کردند روز بدبختی مسلمانان و روز جشن ابرقدرت هاست.

همه مجروحان را در یک سنگر جمع کرده بودیم حجت الاسلام «ترکان» هم مجروح بود . او در گوشه ای از سنگر، سرش را به دیوار تکیه داده و به نقطه ای خیره مانده بود. لب های بسته اش هر از گاهی به ذکر باز می شد بقیه مجروحان گویا رازی مقدس را حس کرده باشند. به لبان «ترکان» چشم دوخته بودند. «ترکان» ارادت زایدالوصفی به امام حسین (ع) داشت و همه بچه ها از این ارادت آگاه بودند ناگهان لحن ترکان عوض شد انگار که مورد خطاب قرار گرفته باشد با ادب و احترام خاصی گفت :«خیر، نخوانده ام.» چند لحظه بعد دوباره گفت:«چشم ، الان می خوانم». و بعد شروع کرد به خواندن نماز. کلمات به سختی از لبانش خارج می شد گاهی در بین نماز بی هیچ حرفی خاموش می ماند باز دوباره لبهایش به جنبش در می آمد مجروحان می گفتند که امام، کلمات نماز را به او تلقین می کند. «ترکان» در حالی که رمق در بدن نداشت دقیق و بدون غلط، نماز ظهر و عصرش را خواند. دوباره رو به آن نقطه کرد و گفت:«چشم.» سپس شهادتین را گفت و به شهادت رسید.