ولخرجی در احادیث

ولخرجى

امام على عليه السلام :

كُنْ سَمْحا و لا تَكُنْ مُبَذِّرا ، و كُنْ مُقَدِّرا و لا تَكُنْ مُقَتِّرا .
بخشنده باش اما ولخرج مباش؛ و صرفه جو باش ليكن خسيس مباش.

( نهج البلاغة : الحكمة ۳۳ )

امام على عليه السلام :

التَّبذيرُ عُنوانُ الفاقةِ .
ولخرجى، سر لوحه فقر و نادارى است.

( غرر الحكم : ۸۹۰ )

امام على عليه السلام :

التّبذيرُ قَرِينٌ مُفْلِسٌ .
ولخرجى، همنشين بينواست.

(  غرر الحكم : ۱۰۴۳)

معناى ولخرجى

امام صادق عليه السلام ـ درباره آيه «و ولخرجى مكن» ـ فرمود :

مَن أنْفقَ شيئا في غيرِ طاعةِ اللّه ِ فهُو مُبَذّرٌ ، و مَن أنْفقَ في سبيلِ الخيرِ فهُو مُقْتَصِدٌ .
هر كس چيزى در راهى جز طاعت خدا انفاق كند ولخرج است و هر كس در راه خير و خوبى خرج كند مقتصد و صرفه جوى است.

(  غرر الحكم : ۹۰۵۷)

تفسير العيّاشى ـ به نقل از ابو بصير ـ : از امام صادق عليه السلام از آيه «و ولخرجى مكن» سؤال كردم . حضرت فرمود :

 بَذْلُ الرّجُل مالَهُ و يَقعُدُ ليسَ لَهُ مالٌ ، قالَ : فيَكونُ تَبذيرٌ في حلالٍ ؟ قالَ : نَعَم .
 اين كه انسان اموال خود را آن قدر بذل و بخشش كند كه خود تهيدست ماند. گفتم: پس در مال حلال نيز ولخرجى و تبذير هست؟ فرمود: آرى.

( تفسير العيّاشي : ۲ / ۲۸۸ / ۵۳ )

امام على عليه السلام :

مَنِ افْتَخَر بالتَّبذيرِ احتُقِرَ بالإفْلاسِ .
هر كه به ريخت و پاش افتخار كند با تهيدستى خُرد و خوار مى شود.

( تفسير العيّاشي : ۲ / ۲۸۸ / ۵۴ )

منبع: میزان الحکمه، جلد اول