دعاهای صبح و شام (مفاتیح الجنان)

ادعیه منتخب کافی: فصل اول: دعاهای امامان هنگام داخل شدن در صبح و شام:

1. از حضرت صادق عليه السّلام روايت شده: حضرت سجاد عليه السّلام چون وارد صبح مى‏ شد مى‏ گفت:

اَبْتَدِءُ يَوْمى هذا بَيْنَ يَدَىْ نِسْيانى وَ عَجَلَتى بِسْمِاللَّهِ وَ ما شآءَ اللَّهُ

امروز را آغاز مى‏ كنم، پيشاپيش فراموشى و شتابم، به نام خدا، و آنچه خدا خواست شد.

2. از حضرت صادق عليه السّلام نقل شده: هركس اين كلمات را وقتى داخل شب مى‏ شود ،سه مرتبه بگويد: به بالى از بال هاى جبرئيل‏ پوشيده گردد، تا وارد صبح شود:

اَسْتَوْدِعُ اللَّهَ الْعَلِىَّ الاَْعْلَى الْجَليلَ الْعَظيمَ نَفْسى وَ مَنْ يَعنْينى اَمْرُهُ اَسْتَوْدِعُ اللَّهَ نَفْسِىَ الْمَرْهُوبَ الْمَخُوفَ الْمُتَضَعْضَعَ لِعَظَمَتِهِ كُلُّ شَيْئٍ

به خداى والاى والاتر شكوهمند بزرگ مى‏ سپارم خويشتن و هركه را كارش با من‏ است، خويش را مى‏ سپارم به خدايى كه همه‏ چيز هراسان و ترسان و سرفرود آورده در برابر عظمت او است‏

3. همچنين از آن حضرت روايت شده: چون وارد شب شوى بگو:

اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ عِنْدَ اِقْبالِ لَيْلِكَ وَ اِدْبارِ نَهارِكَ وَ حُضُورِ صَلَواتِكَ وَ اَصْواتِ دُعآئِكَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

خداى از تو مى‏ خواهم، هنگام درآمدن شب، و رفتن روز، و حضور نمازهايت، و بانگ‏ هاى‏ خوانندگانت، اينكه بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستى.

و به آنچه خواهى دعا كن.

4. از حضرت صادق عليه السّلام روايت شده: پدرم وقتى وارد صبح مى‏ شد مى‏ گفت:

بِسْم اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ اِلَى اللَّهِ وَ فى سَبيلِ اللَّهِ وَ عَلى مِلَّةِ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ

به نام خدا و به خدا،و به سوى خدا،و در راه خدا،و بر آئين رسول خدا درود خدا بر او و خاندانش،

اَللّهُمَّ اِلَيْكَ اَسْلَمْتُ نَفْسى وَ اِلَيْكَ فَوَّضْتُ اَمْرى وَ عَلَيْكَ تَوَكَّلْتُ يا رَبَّ الْعالَمينَ

خدايا خود را به تو تسليم كردم، و كارم را به تو واگذاشتم، و بر تو توكّل نمودم اى پروردگار جهانيان،

اَللّهُمَّ احْفَظْنى بِحِفْظِ الاِْيمانِ مِنْ بَيْنِ يَدَىَّ وَ مِنْ خَلْفى

خدايا مرا نگهدار، به نگهدارى ايمان، از پيش‏ رويم و پشت سرم،

وَ عَنْ يَمينى وَ عَنْ شِمالى وَ مِنْ فَوْقى وَ مِنْ تَحْتى وَ مِنْ قِبَلى

و از سمت راست و چپم، و از بالا و زير پايم، و از پيش خودم،

لا اِلهَ اِلا اَنْتَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلاّ بِاللَّهِ نَسْئَلُكَ الْعَفْوَ وَالْعافِيَةَ مِنْ كُلِّ سُوَّءٍ وَ شَرٍّ فِى الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ

معبودى جز تو نيست، جنبش و نيرويى جز به خدا نيست، گذشت و سلامت كامل، از هر بدى و شرّ در دنيا و آخرت‏ را از تو مى ‏خواهم،

اَللّهُمَّ اِنّى اَعُوذُبِكَ مِنْ عَذابِ الْقَبْرِ وَ مِنْ ضُغْطَةِ الْقَبْرِ وَ مِنْ ضيقِ الْقَبْرِ وَ اَعُوذُبِكَ مِنْ سَطَواتِ اللَّيْلِ والنَّهارِ ،

خدايا پناه مى‏ آورم به تو از عذاب قبر و فشار قبر و تنگى قبر و پناه مى‏آورم به تو از يورش هاى شب و روز،

اَللّهُمَّ رَبَّ الْمَشْعَرِ الْحَرامِ وَ رَبَّ الْبَلَدِ الْحَرامِ وَ رَبَّ الْحِلِّ وَ الاِْحْرامِ اَبْلِغْ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ عَنّىِ السَّلامَ

خداى اى پروردگار مشعر الحرام، و پروردگار شهر حرام، و پروردگار حلّ و احرام، به محمّد و خاندان محمّد از جانب من سلام برسان.

اَللّهُمَّ اِنّى اَعُوذُ بِدِرْعِكَ الْحَصينَةِ وَ اَعُوذُ بِجَمْعِكَ اَنْ تُميتَنى غَرَقاً اَوْ حَرَقاً

خدايا پناه مى ‏آورم به‏ زره محكمت، و پناه مى‏ آورم به جمع‏ كردنت از اينكه مرا بميرانى به غرق‏ شدن يا سوختن

اَوْ شَرَقاً اَوْ قَوَداً اَوْ صَبْراً اَوْ مُسَمّاً اَوْ تَرَدِّياً فى بِئْرٍ اَوْ اَكيلَ السَّبُعِ اَوْ مَوتَ الْفُجائَةِ اَوْ بِشَىْءٍ مِنْ ميتاتِ السَّوءِ

يا گلوگير شدن يا قصاص يا شكنجه و مرگ‏ تدريجى يا مسموميت يا به چاه افتادن، يا طعمه درنده شدن يا سكته يا به چيزى از مدرنيهاى بد،

وَلكِنْ اَمِتْنى عَلى فِراشى فى طاعَتِكَ وَ طاعَةِ رَسُولِكَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ

ولى‏ مرا در بسترم، به حال اطاعت از خود و رسولت (درود خدا بر او و خاندانش) بميران،

مُصيباً لِلْحَقِّ غَيْرَ مُخْطِئٍ اَوْ فىِ الصَّفِ الَّذينَ نَعَّتَهُمْ فى كِتابِكَ (كَاَنَّهُمْ بُنْيانٌ مَرْصُوصٌ) ^[1]

رسيده‏ به حق، نه خطاكار، يا در صف آنان‏ كه در قرآنت وصفشان كردى: گويى ايشان بنايى استوارند.

اُعيذُ نَفْسى وَ وَُلَْدى وَ ما رَزَقَنى رَبّى بِـ (قُلْ اَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ)^[2]

 خودم و فرزندانم و آنچه پروردگارم روزى‏ ام نموده پناه مى ‏دهم به «قل اعوذ بربّ الفلق...»

تا آخر سوره

وَ اُعيذُ نَفْسى وَ وُلِْدى وَ ما رَزَقَنى رَبّى بِـ (قُلْ اَعُوذُ بِرَبِّ النّاسِ)^[3]

خوم و فرزندانم و آنچه پروردگارم روزى‏ام نموده پناه مى ‏دهم به «قل اعوذ برب الناس...»

تا آخر سوره و مى گوئى :

الْحَمْدُ لِلَّهِ عَدَدَ ما خَلَقَ اللَّهُ وَالْحَمْدُلِلَّهِ مِثْلَ ما خَلَقَ وَ الْحَمْدُلِلَّهِ مِلاَْ ما خَلَقَ

ستايش خداى را،به‏ عدد آنچه خدا آفريد، و ستايش خداى را مانند آنچه پديد آورد، و ستايش خداى را به پرى آنچه خلق كرد،

وَالْحَمْدُلِلَّهِ مِدادَ كَلِماتِهِ وَالْحَمْدُلِلَّهِ زِنَةَ عَرْشِهِ وَالْحَمْدُلِلَّهِ رِضا نَفْسِهِ

و ستايش خداى را به امتداد كلمتش، و ستايش خداى را به وزن عرشش،و ستايش خداى را به خشنودى خودش،

وَلا اِلهَ اِلا اللَّهُ الْحَليمُ الْكَريمُ وَ لا اِلهَ اِلا اللَّهُ الْعَلِىُّ الْعَظيمُ

معبودى جز خدا نيست بردبار بزرگوار، و معبودى جز خدا نيست والاى بزرگ،

سُبْحانَ اللَّهِ رَبِّ السَّمواتِ وَالاَْرضَينَ وَ ما بَيْنَهُما وَ رَبِّ الْعَرْشِ الْعَظيمِ

منزّه است خدا، پروردگار آسمانها و زمين، و آنچه در ميان آن دو است، و پروردگار عرش بزرگ،

اَللّهُمَّ اِنّى اَعُوذُ بِكَ مِنْ دَرَكِ الشَّقاَّءِ وَ مِنْ شَماتَةِ الاَْعْدآءِ وَ اَعُوذُ بِكَ مِنَ الْفَقْرِ وَ الْوَقْرِ

خدايا به تو پناه مى ‏آورم از درجات بدبختى، و از شماتت دشمنان، و به تو پناه‏ مى‏ آورم از تنگدستى، و سنگينى نياز،

وَ اَعُوذُ بِكَ مِنْ سُوَّءِ الْمَنْظَرِ فِى الاَْهْلِ وَالْمالِ وَالْوَلَدِ

و به تو پناه مى‏ آورم از بد ديدن در خاندان و دارايى و فرزندانم

و ده مرتبه بر محمّد و آل محمّد صلوات فرست

5. از حضرت صادق عليه السّلام نقل شده: چون نماز مغرب و صبح بجا آوردى، هفت مرتبه بگو:

بسم اللّه الرّحمن الرّحيم لا حول و لا قوّة الاّ باللّه

به نام خداوند رحمتگر مهربان، هیچ جنبشی و نیرویی نیست مگر به یاری خداوند بلند مرتبه بزرگ.

حقيقتا هركس اين ذكر را بگويد، جذام و پيسى و ديوانگى و هفتاد نوع از انواع بلاها به او نرسد. چون داخل صبح و شام شدى دو مرتبه بگو:

اَلْحَمْدُ لِرَبِّ الصَّباحِ اَلْحَمْدُ لِفالِقِ الاِْصْباحِ

ستايش براى پروردگار بامداد، ستايش براى شكافنده صبح،

دو مرتبه:

اَلْحَمْدُلِلَّهِ الَّذى اَذْهَبَ اللَّيْلَ بِقُدْرَتِهِ وَ جآءَ بِالنَّهارِ بِرَحْمَتِهِ وَ نَحْنُ فى عافِيَةٍ

ستايش خداى را كه شب را به قدرتش برد، و روز را به رحمتش آورد، و ما در سلامت كامليم

و آية الكرسى، و آخر سوره حشر، و ده آيه از سوره صافات را مى‏ خوانى:

(سُبْحانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمّا يَصِفُونَ * وَ سلامٌ عَلَى الْمُرْسَلينَ * والْحَمْدُلِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ) ^[4]

منزّه است پروردگارت، پروردگار عزّت، از آنچه وصف مى‏ كنند، و سلام بر فرستادگان، و ستايش خداى را پروردگار جهانيان،

(فَسُبْحانَ الِلَّهِ حينَ تُمْسُونَ وَ حينَ تُصْبِحُونَ * وَ لَهُ الْحَمْدُ فِى السَّمواتِ وَالاَْرْضِ وَ عَشِيّاً وَ حينَ تُظْهِرُونَ *

 پس منزّه است خدا هنگامى كه شام مى‏ كنيد و صبح مى ‏نماييد، و براى او ستايش در آسمانها و زمين و شب و هنگامى كه ظهر مى‏ نماييد.

يُخْرِجُ الْحَىَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَ يُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْحَىِّ وَ يُحْيِى الاَْرْضَ بَعْدَ مَوْتِها وَ كَذلِكَ تُخْرَجُونَ) ^[5]

زنده را از مرده بيرون مى‏ آورد، و مرده را از زنده بيرون مى آورد، و زمين را پس از مرگش زنده مى‏ كند، و اينچنين زنده از قبرها درآورده مى‏ شويد،

سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّنا وَ رَبُّ الْمَلاَّئِكَةِ وَالرُّوحِ سَبَقَتْ رَحْمَتُكَ غَضَبَكَ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ

بسيار منزّه و مقدّس است پروردگار فرشتگان و روح، پيش گرفته رحمتت بر غضبت، معبودى جز تو نيست،

سُبْحانَكَ اِنّى ظَلَمْتُ نَفْسى فَاغْفِرْ لى وَارْحَمْنى وَ تُبْ عَلَىَّ اِنَّكَ اَنْتَ التّوّابُ الرَّحيمُ

منزّهى تو، من به خود ستم كردم، مرا بيامرز، و به من رحم كن، و توبه ‏ام را بپذير، به راستى توبه‏ پذير و مهربانى.

6. از امام صادق عليه السّلام اين دعا براى صبح‏ روايت شده:

اَللّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ اَحْمَدُكَ وَ اَسْتَعينُكَ وَ اَنْتَ رَبّى وَ اَنَا عَبْدُكَ اَصْبَحْتُ عَلى عَهْدِكَ وَ وَعْدِكَ

خدايا ستايش توراست، ستايشت مى‏ كنم، و از تو كمك مى‏ خواهم، و تو پروردگار منى، و من بنده توام، صبح كردم بر پيمانت و وعده‏ ات،

وَ اُومِنُ بِوَعْدِكَ وَ اُوفى بِعَهْدِكَ مَا اسْتَطَعْتُ وَلا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلاّ بِاللَّهِ وَحْدَهُ لا شَريكَ لَهُ

و ايمان مى‏ آورم به وعده‏ ات، و وفا مى‏ كنم به پيمانت تا بتوانم، و جنبش و نيرويى نيست‏ جز به خداى يگانه بى ‏شريك

وَ اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ اَصْبَحْتُ عَلى فِطْرَةِ الاِْسْلامِ وَكَلِمَةِ الاِْخْلاصِ وَمِلَّةِ اِبْرهيمَ

و گواهى مى‏ دهم كه محمّد بنده و فرستاده اوست، صبح كردم بر فطرت‏ اسلام و كلمه اخلاص و آيين ابراهيم،

وَدينِ مُحَمَّدٍ صَلَواتُ اللَّهِ عَلَيْهِما وَ آلِهِما عَلى ذلِكَ اُحْيى وَ اَمُوتُ اِنْ شآءَ اللَّهُ

و دين محمّد درود خدا بر آن دو، بر اين زندگى كنم و بميرم‏ ان شاء اللّه.

اَللّهُمَّ اَحْيِنى ما اَحْيَيْتَنى وَ اَمِتْنى اِذا اَمَتَّنى عَلى ذلِكَ وَابْعَثْنى اِذا بَعَثْتَنى عَلى ذلِكَ اَبْتَغى

تا زمانی که مرا زنده داری و آنگاه که بمیرانی ام، مرا بر این باروها زنده بدار و بمیران و مرا برانگيز زمانى‏ كه برانگيزانى بر همان حقايق،

بِذلِكَ رِضْوانَكَ وَاتِّباعَ سَبيلِكَ اِلَيْكَ اَلْجَاْتُ ظَهْرى وَ اِلَيْكَ فَوَّضْتُ اَمْرى آلُ مُحَمَّدٍ اَئِمَّتى

از آنها خشنودى‏ ات و پيروى راهت را مى‏ جويم، بر تو تكيه كردم، كارم را به تو واگذاردم، خاندان محمّد امامان من هستند،

لَيْسَ لى اَئِمَّةٌ غَيْرُهُمْ بِهِمْ اَئْتَمُّ وَ اِيّاهُمْ اَتَوَلّى وَ بِهِمْ اَقْتَدى

جز آنها امامانى برنگيرم، از آن پيروى مى ‏كنم، و آنان را دوست مى ‏دارم، و به آنان اقتدا مى‏ نمانم،

اَللّهُمَّ اجْعَلْهُمْ اَوْلِيآئى فِى الدُّنْيا وَ الاْخِرَةِ وَاجْعَلْنى اُوالى اَوْلِيآئَهُمْ وَ اُعادى اَعْدآئَهُمْ فِى الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ وَ اَلْحِقْنى بالصّالِحينَ وَ آبائى مَعَهُمْ

 خدايا را در دنيا و آخرت سرپرستان من قرار ده، و اينكه دوست بدارم دوستانشان را، و دشمن بدارم دشمنانشان را در دنياو آخرت، و مرا به شايستگان بپيوند. و پدرانم را با ايشان قرار ده.

7. و از آن حضرت روايت شده: هرچه را ترك كردى، خواندن اين دعا را در هر صبح و شام‏ ترك مكن.

اَللّهُمَّ اِنّى اَصْبَحْتُ اَسْتَغْفِرُكَ فى هذَا الصَّباحِ وَ فى هذَا الْيَوْمِ لاَِهْلِ رَحْمَتِكَ وَ اَبْرَءُ اِلَيْكَ مِنْ اَهْلِ لَعْنَتِكَ

خدايا صبح كردم در اين بامداد و در اين روز براى اهل رحمتت از تو آمرزش مى‏ خواهم، و از اهل لعنتت به تو بيزارى مى‏ جويم،

اَللّهُمَّ اِنّى اَصْبَحْتُ اَبْرَءُ اِلَيْكَ فى هذَا الْيَوْمِ وَ فى هذَا الصَّباحِ مِمَّنْ نَحْنُ بَيْنَ ظَهْرانيهِمْ مِنَ الْمُشْرِكينَ وَ مِمّا كانُوا يَعْبُدُونَ (اِنَّهُمْ كانُوا قَوْمَ سَوْءٍ فاسِقينَ) ^[6]

خدايا من صبح كردم، در اين روز، و در اين صبح درحالى‏ كه از آنها كه بين آنانيم از مشركان به سوى تو بيزارى مى‏ جويم از آنچه كه مى ‏پرستند به درستى كه ايشان قومى‏ بد و فاسقند،

اَللّهُمَّ اجْعَلْ ما اَنْزَلْتَ مِنَ السَّمآءِ اِلَى الاَْرْضِ فى هذَا الصَّباحِ وَ فى هَذَا الْيَوْمِ بَرَكَةً عَلى اَوْلِيآئِكَ وَ عِقاباً عَلى اَعْدآئِكَ

خدايا آنچه از آسمان به زمين فرو فرستادى در اين صبح و اين روز، براى دوستانت بركت، و براى دشنمانت كيفر قرار ده،

اَللّهُمَّ والِ مَنْ والاكَ وَ عادِ مَنْ عاداكَ اَللّهُمَّ اخْتِمْ لى بِالاَْمْنِ وَالاْ يمانِ كُلَّما طَلَعَتْ شَمْسٌ اَوْ غَرَبَتْ

خدايا دوست بدار كسى‏ كه دوستت داشت، و دشمن بدار كسى‏ را كه دشمنت داشت، خدايا به ايمنى و ايمان برايم ختم كن، هر زمان كه خورشيد سر زند يا غروب كند.

اَللّهُمَّ اغْفِرْلى وَ لِوالِدَىَّ وَارْحَمْهُما كَما ربَّيانى صَغيراً اللّهُمَّ اغْفِرْ لِلْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ وَالْمُسْلِمينَ وَالْمُسْلِماتِ اَلاَْحْيآءِ مِنْهُمْ وَ الاَْمْواتِ

خدايا مرا و پدر و مادرم را بيامرز، و به هر دو رحم كن، چنان‏كه مرا در كودكى پروريدند، خدايا مردان و زنان مؤمن و مسلمان‏ زندگان و مردگان آنان را بيامرز،

اَللّهُمَّ اِنَّكَ تَعْلَمُ مُتَقَلَّبَهُمْ وَ مَثْويهُمْ اَللّهُمَّ احْفَظْ اِمامَ الْمُسْلِمينَ بِحِفْظِ الاْيمانِ،

خدايا بازگشتگاه و اقامتگاهشان را تو مى‏ دانى، خدايا پيشواى مسلمانان را حفظ كن به حفظ ايمان،

وَانْصُرْهُ نَصْراً عَزيزاً وَافْتَحْ لَهُ فَتْحاً يَسيراً وَاجْعَلْ لَهُ وَلَنا مِنْ لَدُنْكَ سُلْطاناً نَصيراً

او او را يارى ده يارى پيروزمندانه، و بگشاى براى او گشايشى آسان، و براى او و ما از جانب خود فرمانروايى پيروزمندانه قرار ده،

اَللّهُمَّ الْعَنْ فُلاناً وَ فُلاناً وَالْفِرَقَ الْمُخْتَلِفَةَ عَلى رَسُولِكَ وَ وُلاةِ الاَْمْرِ بَعْدَ رَسُولِكَ وَالاَْئِمَّةِ مِنْ بَعْدِهِ وَ شيعَتِهِمْ

خدايا لعنت كن فلان و فلان و گروه هايى كه اختلاف كردند بر رسولت، و واليان امر بعد بعد از رسولت و امامان پس از او، و شيعيان ايشان را،

وَ اَسْئَلُكَ الزِّيادَةَ مِنْ فَضْلِكَ وَ الاِْقْرارَ بِما جآءَ بِهِ مِنْ عِنْدِكَ وَالتَّسْليمَ لاَِمْرِكَ وَالْمُحافَظَةَ عَلى ما اَمَرْتَ بِهِ لا اَبْتَغى بِهِ بَدَلاً وَ لا اَشْتَرى بِهِ ثَمَناً قَليلاً

و از تو مى ‏خواهم‏ زيادى فضلت، و اقرار به آنچه از نزد تو آمد، و تسليم به فرمانت، و محافظت بر آنچه به آن‏ امر فرمودى، به طورى كه به جاى آن‏ جايگزينى نجويم، و آن را به بهاى اندكى نفروشم،

اَللّهُمَّ اهْدِنى فيمَنْ هَدَيْتَ وَ قِنى شَرَّ ما قَضَيْتَ اِنَّكَ تَقْضى وَلا يُقْضى عَلَيْكَ وَ لايَذِلُّ مَنْ والَيْتَ تَبارَكْتَ وَ تَعالَيْتَ

خدایا هدایت کن مرا در زمره کسانى که هدایت کردى و نگاهم دار از شر آنچه حکم کردى که تو چنانى که حکم کنى و کسى بر تو حکم نکند و خوار نشود کسى که تو دوستش دارى بزرگى تو و برتری

سُبْحانَكَ رَبَّ الْبَيْتِ تَقَبَّلْ مِنّى دُعآئى وَ ما تَقَرَّبْتُ بِهِ اِلَيْكَ مِنْ خَيْرٍ فَضاعِفْهُ لى اَضْعافاً كَثيرَةً وَ اتِنا مِنْ لَدُنْكَ اَجْراً عَظيماً

منزهى تو اى پروردگار خانه کعبه بپذیر از من دعایم را و آنچه را بوسیله آن به تو تقرب جستم از نیکى پس آنرا برایم مضاعف گردان به چندین برابر و بده به ما از پیش خود پاداشى بزرگ

رَبِّ ما اَحْسَنَ ما اَبْلَيْتَنى وَ اَعْظَمَ ما اَعْطَيْتَنى وَ اَطْوَلَ ما عافَيْتَنى وَ اَكْثَرَما سَتَرْتَ عَلَىَّ فَلَكَ الْحَمْدُ

پروردگارا چه نیکو است آنچه مرا آزمودى و بزرگ است آنچه به من دادى و چه طولانى است عافیتى که به من دادى و بسیار است آنچه بر من پوشیدى پس تو را است ستایش

يا اِلهى كَثيراً طَيِّباً مُبارَكاً عَلَيْهِ مِلاَْ السَّمواتِ وَ مِلاَْ الاَْرْضِ وَ مِلاَْ ما شآءَ رَبّى وَ رَضِىَ وَ كَما يَنْبَغى لِوَجْهِ رَبّى ذِى الْجَلالِ وَالاِْكْرامِ

اى معبود من بسیار و پاکیزه و با برکت به اندازه پُرى آسمانها و پرى زمین و پرى آنچه پروردگارم خواهد و خوشنود گردد و بدان سان که شایسته ذات پروردگارم صاحب جلالت و بزرگوارى است

8. از امام باقر عليه السّلام روايت شده است كه هر كه‏ به هنگام طلوع فجر ده مرتبه بگويد:

لا اِلهَ اِلا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَريكَ لَهُ لَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ يُحْيى وَيُميتُ وَ هُوَ حَىُّ لايَمُوتُ بِيَدِهِ الْخَيْرُ وَ هُوَ عَلى كُلِّ شَيْى ءٍ قَديرٌ

معبودى جز خدا نيست، يگانه و بى‏ شريك است، براى اوست فرمانروايى و ستايش، زنده مى‏ كند، و مى‏ ميراند، و او زنده است و نمى‏ ميرد، خير تنها به دست اوست، و او بر هرچيز تواناست

و ده بار صلوات بر محمّد و آل محمّد فرستد، و سى‏ و پنج بار «سبحان اللّه» بگويد، و سى‏ و پنج مرتبه «لا اله الاّ اللّه» بگويد، و خدا را سى‏ و پنج مرتبه حمد كند، در آن روز از غافلان نوشته نشود، و اگر در شب گويد، در آن شب از غافلان شمرده نشود.

9. از محمد بن فضيل روايت شده: خدمت حضرت جواد عليه السّلام نوشتم كه به من دعايى بياموزد. حضرت در جوابم نوشت كه صبح و شام مى‏ گويى:

اَللَّهُ اَللَّهُ اَللَّهُ رَبِّىِ الرَّحْمنُ الرَّحيمُ لا اُشْرِكُ بِهِ شَيْئاً

خدا، خدا، خدا، پروردگار بخشنده و مهربان من است، چيزى را براى او شريك نگيرم

سپس براى حاجت خود دعا مى‏ كنى. كه اين‏ كلمات مقدّمه ‏اى است براى رفع هر حاجتى به اذن خداى تعالى.

10. از حضرت صادق عليه السّلام نقل شده: به داود رقّى فرمود: سه بار خواندن اين دعا را در صبح و سه بار در شب ترك مكن.

اَللّهُمَّ اجْعَلنى فى دِرْعِكَ الْحَصينَةِ الّتى تَجْعَلُ فيها مَنْ تُريدُ

خداوندا مرا در زره محكم خود قرار ده، كه هركه‏ را بخواهى در آن قرار مى‏ دهى.

به درستى كه پدرم مى‏ فرمود: اين از دعاهاى مخزون [محفوظ در گنجينه خدا] است.

[1] ) سوره الصف، آیه 4.                                                                 [2] ) سوره الفلق، آیات 1-5.

[3] ) سوره الناس، آیات 1-6.                                                               [4] ) سوره الصافات، آیات 180-182.

[5] ) سوره الروم، آیات 17-19.                                                           [6] ) سوره الانبیاء، آیه 74.