استوری: فرازهایی از مناجات شعبانیه

إِلَهِي جُودُكَ بَسَطَ أَمَلِي
محبوب من! چون اهل بخششی ظرف بزرگ آورده ام با کلی زیاده خواهی و آرزو

استوری: فرازهایی از مناجات شعبانیه (1)

إِلَهِي فَلَمْ أَسْتَيْقِظْ أَيَّامَ اغْتِرَارِي بِكَ وَ رُكُونِي إِلَى سَبِيلِ سَخَطِكَ‏
همه عمرم خواب بودم چرا بیدار نمی شدم؟؛
چرا حواسم نبود که تو از دستم ناراحتی؟

استوری: فرازهایی از مناجات شعبانیه (2)

إِلَهِي فَسُرَّنِي بِلِقَائِكَ يَوْمَ تَقْضِي فِيهِ بَيْنَ عِبَادِكَ
محبوب من! به دیدارت شادمانم کن آن روز که همه حاضرند تا قضاوتشان کنی

استوری: فرازهایی از مناجات شعبانیه (3)

إِلَهِي لاَ تَرُدَّ حَاجَتِي وَ لاَ تُخَيِّبْ طَمَعِي
محبوب من! بومرنگ حاجتم را به سمت تو رها کردم و طمع عجیبی دارم که برآورده شده به سمتم برگردانی ناامیدم مکن

استوری: فرازهایی از مناجات شعبانیه (4)

إِلَهِي فَلَكَ الْحَمْدُ أَبَداً أَبَداً دَائِماً سَرْمَداً يَزِيدُ وَ لاَ يَبِيدُ كَمَا تُحِبُّ وَ تَرْضَى‏
محبوب من! می ستایمت ابدی و دائمی و همیشگی و روزافزون عشق بازی می کنم با نامت و لبخند رضایت تو، بهار من است

استوری: فرازهایی از مناجات شعبانیه (5)

إِلَهِي قَدْ سَتَرْتَ عَلَيَّ ذُنُوباً فِي الدُّنْيَا وَ أَنَا أَحْوَجُ إِلَى سَتْرِهَا عَلَيَّ مِنْكَ فِي الْأُخْرَى‏
محبوب من! پرده را در این دنیا کنار نزدی مرا پشت پرده عیب پوشی ات نگه دار حتی آن دنیا

استوری: فرازهایی از مناجات شعبانیه (6)

(إِلَهِي قَدْ أَحْسَنْتَ إِلَيَّ) إِذْ لَمْ تُظْهِرْهَا لِأَحَدٍ مِنْ عِبَادِكَ الصَّالِحِينَ‏فَلاَ تَفْضَحْنِي يَوْمَ الْقِيَامَةِ عَلَى رُءُوسِ الْأَشْهَادِ
محبوب من! پیش بندگان خوبت آبرویم را نبردی نکند در قیامت، انگشت نمای این و آنم کنی من از فروافتادن پرده ها، همیشه هراس دارم

استوری: فرازهایی از مناجات شعبانیه (7)

وَ أَبْلَيْتُ شَبَابِي فِي سَكْرَةِ التَّبَاعُدِ مِنْكَ‏

جوانی ام به مستی دوری و بی خبری از تو گذشت
حیف از آن جوانی! حیف!

استوری: فرازهایی از مناجات شعبانیه (8)

إِلَهِي لَمْ يَزَلْ بِرُّكَ عَلَيَّ أَيَّامَ حَيَاتِي فَلاَ تَقْطَعْ بِرَّكَ عَنِّي فِي مَمَاتِي‏
محبوب من! توی زندگی همواره حواست به من بود تا رفتنم از این دنیا نگاهت را روی من نگه دار

استوری: فرازهایی از مناجات شعبانیه (9)

وَ عُدْ عَلَيَّ بِفَضْلِكَ عَلَى مُذْنِبٍ قَدْ غَمَرَهُ جَهْلُهُ‏
محبوب من! کمی دیرتر دستت را دراز کنی توی این مرداب فرو می روم مردابی از ندانستن ها و نفهمیدن های خودم

استوری: فرازهایی از مناجات شعبانیه (10)