امام حسين و قرآن : سازش نکردن با ستمگران
۱۹ بهمن ۱۳۹۳ 0 اهل بیت علیهم السلام
قلب اولیاء خدا تجلیگاه آیات قرآن و همه شئون حیات ایشان آیینه تمام نمای آیات الهی است. امام حسین علیه السلام, آن حجت آسمانی و قرآن ناطق, هر لحظه از حیات با برکتش تصویری از آیات قرآن بود. حسین ابن علی چنان زیست که اگر تاریخ زندگیش را چون صفحاتی گرد هم آریم چیزی جز قرآن کریم فرا هم نیاید. در نوشتار پیش رو آیه ای از قرآن را در آیینه حیات او به نظاره می نشینیم:
«إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ البَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً». «احزاب/33»
خداوند مىخواهد پليدى و گناه را از شما اهلبيت دور كند و شما را به طور كامل پاك گرداند.
اين آيه كريمه، از آياتى است كه در بيان شأن و جايگاه رفيع خاندان پيغمبر فرود آمده است، بلكه بزرگترين فضيلت آنان به شمار مى رود؛ زيرا اولًا، آيه با كلمه «إنّما» كه از ادات حصر است، آغاز مى شود؛ يعنى «تنها اراده پروردگار، اين است» و سپس با لفظ «عَنكم»، كه براى خطاب است، خاندان مكرّم پيامبر را معيّن مىكند و دنبال آن، از آن بزرگواران با عنوان افتخارآميز (اهلبيت) ياد كرده، آنان را مشخص تر مى سازد و با ذكر اين كلمه، حصر ديگرى را افاده مىكند كه آن «اذهاب رجس»، منحصر به شما اهلبيت است و سرانجام، مطلب را به دو صورت بيان مىكند:
الف) «لِيُذْهِبَ عَنكُمُ الرّجْس»، كه لازمه از بين بردن رجس و پليدى، طهارت و پاكيزگى است.
ب) «وَ يُطَهّرَكُم»، كه به طهارت آنان تصريح مىكند. افزون بر آن، تعبير دوم را با مفعول مطلق، يعنى «تَطْهِيراً» تأكيد مى كند.
از آن جا كه كسانى كه در زير رداى رسول اللَّه صلى الله عليه و آله گرد آمده بودند، حضرت اميرالمؤمنين و حضرت فاطمه و دو سبط پيامبر، حسن و حسين عليهما السلام بودند، پس آيه به آنان اختصاص دارد و ديگران، مانند همسران پيامبر، از آن بهرهاى ندارند؛ چنانكه روايات نقل شده بسيارى از طريق شيعه و سنى، دلالت دارند كه آيه هنگام جمع شدن همين پنج نفر در زير ردا نازل گرديد. «كافى، ج 1، ص 294»
در روايات فريقين وارد شده است كه بعد از نزول اين آيه، پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله تا مدتى به هنگام فرا رسيدن وقت هر نماز، به درِ خانه حضرت فاطمه آمده، مى فرمود: «سلام بر شما اهلبيت، رحمت خدا بر شما، وقت نماز است و بعد تلاوت مىكرد: «إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ البَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً».
ازاينرو، حضرت سيدالشهدا عليه السلام براى بيان قداست مقام و رفعت شأن و منزلت آسمانى خود، به اين آيه كريمه تمسك نموده، بدين ترتيب، خوددارى خود را از بيعت ننگين با يزيد بن معاويه، به آيه شريفه تطهير مستند مىسازد.
حاكم مدينه، امام حسين عليه السلام را احضار كرد و از آن حضرت خواست كه با يزيد بيعت كند. حضرت پاسخ مثبت نداد و تعلل كرد. مروان حكم از حاكم مدينه خواست كه در همين جلسه، از آن حضرت بيعت بگيرد. در اين هنگام، امام حسين عليه السلام رو به مروان كرده، فرمود:
ويلك يا مروان! اليك عنّى فانّك رجس و انّا اهلبيت الطّهارة الذين انزل اللَّه فيهم على نبيّه صلى الله عليه و آله: «إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ البَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً».واى بر تو اى مروان! از من دور شو! زيرا تو پليد و ناپاكى و ما اهلبيت طهارت و پاكى هستيم كه خداوند درباره آنان اين آيه را بر پيغمبرش نازل فرمود: خداوند اراده فرموده كه پليدى را از شما خانواده دور سازد و شما را به صورت كامل پاك گرداند.
مروان از شنيدن اين منطق نيرومند و مستند به قرآن كريم، سر به زير افكند و چيزى نگفت. «الفتوح، ج 5، ص 17»
آرى، آن مظهر شهامت، با اين كلام كوبنده و مستند به آيه قرآنى، پايگاه رفيع و بىنظير خود را آشكار كرد و يكسره، مروان و حاكم مدينه را از پذيرش بيعت، نوميد ساخت و با تعبير «رجس» درباره مروان و ياد كردن از خود و خاندان مقدس خويش، با عنوان اهلبيت طهارت و تمسك به آيه تطهير، فضاحت مروان- كه دست نشانده دستگاه جنايتكار معاويه و يزيد بود- و نيز رسوايى خودِ يزيد را اثبات كرد و زبان آلوده مروان و همفكرانش را بست.
منبع: امام حسین و قرآن, محمد جواد مغنیه