کتیبه: دعای مظلوم در حرم امام حسین (ع)

اللَّهُمَّ إِنِّي أَعْتَزُّ بِدِينِكَ وَ أَكْرُمُ بِهِدَايَتِكَ‏
 خدايا من عزيز به دين تو شدم و گرامى به هدايت و رهبرى تو گرديدم
 وَ فُلاَنٌ يُذِلُّنِي بِشَرِّهِ وَ يُهِينُنِي بِأَذِيَّتِهِ وَ يُعِيبُنِي بِوَلاَءِ أَوْلِيَائِكَ وَ يَبْهَتُنِي بِدَعْوَاهُ‏
 و فلانى به بدى خود مرا خوار و به اذيت و آزار خود مرا اهانت نمايد و بدوستى دوستانت مرا نكوهش نمايد و به دعواى خود مرا مبهوت سازد
 وَ قَدْ جِئْتُ إِلَى مَوْضِعِ الدُّعَاءِ وَ ضَمَانِكَ الْإِجَابَةَ
 و بتحقيق من به مكان دعا آمده ‏ام و تو ضمانت كردى اجابت دعا را
 اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَعِدْنِي عَلَيْهِ السَّاعَةَ السَّاعَةَ
 بار پروردگارا درود و رحمت فرست بر محمد و آل محمد و بر سر او باز گردان مرا هم اينك هم اينك پس خود را بر قبر بيندازد و بگويد
 مَوْلاَيَ إِمَامِي مَظْلُومٌ اسْتَعْدَى عَلَى ظَالِمِهِ النَّصْرَ النَّصْرَ
 اى مولاى من امام من ستم رسيده بر ستمكارش شاكى است يارى فرما يارى