شعر نوحه ایام بستری حضرت فاطمه زهرا (س) در خانه/گـریه کُنت از غصّه اَت دق می کند حتماً
۱۳ آبان ۱۴۰۳ 0گـریه کُنت از غصّه اَت دق می کند حتماً
چیزی نمانده از تنت این روزها اصلاً
پهلو به پهلو می شوی در بسترت هر وقت
گلها شکـفته می شود بر رویِ پیراهن
دَستاسْ را چـرخاندی و نانی فراهم شد
آماده کردی خانه را با صحبت از رفتن
دادی به زینب بسته ای با روضه هایِ باز
بابا کفن دارد… حسن دارد… حسین اصلاً
این خانه را بی تو تصـوّر هم نباید کرد
این روضه یِ بی مادری چه می کند با من
بالایِ بستر می نشیند دخـترت زینب
دارد به دستش باز هم اِنگار پیـراهن
یک روز هم از رویِ تَل می بیند او دلبر
پیشِ دو چشمِ مادرش در حالِ جان کـَنْدن
سر می بُرد خنجر چرا بد می بُرد خنجر؟!…
سالم نمانده جایِ یک بوسه به رویِ تن
ذکـرِ مدینه ذکـرِ گودالِ غـم و زینب
شد العجل مهدی بیا ای دلربایِ من
حسین ایمانی
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
