معرفت اهل بیت (علیهم السلام) و قبولی اعمال

«الْزَمُوا مَوَدَّتَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ ... وَ الَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لَا يَنْتَفِعُ عَبْدٌ بِعَمَلِهِ إِلَّا بِمَعْرِفَتنا» ( امالی مفید ص 140 – بحارالانوار ج27 ص193)

 پيوسته با دوستى ما اهل بيت همراه باشيد،... و سوگند به آن كس كه جان من بدست قدرت اوست هيچ بنده‏ اى از كار و كوشش خود بهره‏ مند نگردد، جز با معرفت و شناخت ما.

شرح حدیث (از حاج آقا مجتبی تهرانی):

در این‌جا می‌خواهم نکته‌ای را عرض کنم: در باب اعمال نیکی که جنبه الهی و رنگ معنوی به آن‌ها می‌دهیم، قبولی اعمال هر مسلمانی، هر کس می‌خواهد باشد، و نورانیّت و اثرگذاریِ عمل نیکش روی خودش، بستگی دارد به پیوندش با اهل بیت (علیهم‌السلام). چون اعمال نیکی که انسان انجام می‌دهد، روی خودِ کننده کار اثر دارد و این اثر گذاری غیر از مسألة قیامت و بهشت و ... است. این اثری است که روی خودش می‌گذارد و در نتیجه به انسانیّت و الاهیّت نزدیک می‌شود. مثلاً در مورد نماز، هم پاداش داریم و هم اثری که خود نماز روی انسان می‌گذارد که به واسطه آن برای انسان نورانیّت باطنیّه می‌آورد، حال چه قبولی عمل نیک و چه نورانیّت و اثرگذاریش روی عاملش، بستگی به پیوند عامل با اهل بیت دارد. لذا اگر شخص با آن‌ها پیوند نداشته باشد؛ یعنی از نظر قلبی مودّت و از نظر ظاهری، معرفت به حقانیّت آن‌ها نداشته باشد، عملش اثرگزاری ندارد. پس دو مطلب شد. من حرف‌هایم را می زنم، می‌خواهید بفهمید، می‌خواهید نفهمید. وظیفة من گفتن است.

 البتّه این بحث در عبادات هست که: مؤمنی که مثلاً از نظر اعتقادی، معتقد است، امّا پیوند با اهل بیت ندارد، روز قیامت مؤاخذه‌اش نمی‌کنند که چرا نماز نخواندی و بعد او را جهنّم ببرند. امّا این‌گونه نیست که او را به أعلی علییّن بهشت هم ببرند. چون مسائل معنوی و اعمالی که انسان انجام می‌دهد، آن‌گاه اثربخش و نافع است که این پیوند با اهل بیت برقرار باشد.