امیرالمومنین امام علی علیه السلام در اشعار فردوسی

۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۴ 0

از پی افکندن کاخی بلند تا ستایشگری مولای متقیان؛ آن هم با اشاره به واقعۀ بزرگ غدیر...
فردوسی هم مثل دیگر پاک‌سرشتان، عاشق امیر مؤمنان علیه‌السلام بود و نشانه‌های ارادتش را در بالاترین قالب، به نظم درآورده:

چه گفت آن خداوند تنزیل و وحی

خداوند امر و خداوند نهی

كه من شهر علمم، علی‌ام در است

درست این سخن گفتِ پیغمبر‌ است

اگر چشم داری به دیگر سرای

به نزد نبی و «وصی» گیر جای

منم بندۀ اهل بیت نبی

ستایندۀ خاک پای «وصی»

خود آن روز نامم به گیتی مباد

که من نام حیدر نیارم به یاد

بر این زادم و هم بر این بگذرم

یقین دان که خاک پیِ حیدرم