شعر روز میلاد ( ولادت حضرت زهرا سلام الله علیها)

 نور حق فاطمه، از غيب خوش آمد بشهود

مقدم اوست مبارک، قدم او مسعود

روز ميلاد وي آغاز سعادتها بود

سر و جان باد فداي قدم اين مولود

روشني بخش ازل تا به ابد در دو سراست

که به تقوي است در اين نشئه هم امکان خلود

يافت پيوند نبوت به ولايت از او

شجر طيبه آن طاهره‏ي دوران بود

ما همه همچو گياهان طفيلي و بود

شجر طيبه در گلشن هستي مقصود

تا نگوئي ثمر خلقت انسانها چيست؟

آدمي بهر عبادت شد و طاعت موجود

همچو زهرا دگري را نشناسد ايام

محو حق گشته سراپا به قيام و به قعود

نيمه شب ناله ز محراب بر افلاک رسد

اين همان ناله‏ي زهراست به ياد معبود

طاعتي کرد که افتاد ندايش در عرش

دولتي داد خدايش که نگردد مفقود

هر که مسکين به در خانه‏ي زهرا برود

هم طريق کرم آموزد و هم معني جود

غافل از حرمت زهرا که شود جز نااهل؟

منکر معجز عيسي که بود غير يهود؟

اي سرافرازترين دختر عالم که ترا

نيست مانند به جود و به عفاف و به سجود

من به مدح تو چگويم که چو خورشيد فلک

شوکتت هست پديدار و مقامت مشهود

هر که را مهر تو در دل، برِ ايزد مقبول

وانکه را قهر تو حاصل ز در حق مطرود

جشن ميلاد تو در خلد چو گيرد مريم

نغمه‏ي شوق در آن بزم برآرد داوُد

نيست نوميد اگر نامه‏ي ما گشت سياه

آبرو هست ترا پيش خداوند ودود

از فروغ رخ زهرا شده روشن اسلام

نور حق بود که از غيب درآمد بشهود