روزه گرفتن در ایام البیض ماه رجب (زاد المعاد)

و از حضرت صادق عليه السّلام منقول است كه هركه ايّام البيض ماه رجب را روزه دارد، حق تعالى به هرروزى عبادت يك ساله براى او بنويسد و در قيامت او را در محل ايمنان بازدارد كه هيچ بيم و خوف نداشته باشد. ^[1]

و مشهور آن است كه ولادت باسعادت حضرت امير المؤمنين عليه السّلام در ميان كعبۀ معظّمه در روز سيزدهم ماه رجب بود. دوازده سال قبل از مبعوث شدن حضرت رسول صلّى اللّه عليه و آله. و على بن ابراهيم گفته است كه ولادت حضرت امام على النقّى نيز در روز سيزدهم ماه رجب بود، در سال دويست و چهارده از هجرت.

و ايضا از آن حضرت منقول است كه هركه روز سيزدهم و چهاردهم و پانزدهم رجب روزه بدارد و در شب‌هاى آنها مشغول به عبادت باشد، از دنيا نرود مگر با توبه‌ى نصوح و به هرروز كه روزه داشته باشد، هفتاد گناه كبيره‌ى او آمرزيده شود و هفتاد حاجت او برآورده شود، در وقتى كه از قبر بيرون مى‌آيد و نزد ميزان و نزد صراط و چنان باشد كه هفتاد بنده از فرزندان اسماعيل آزاد كرده باشد و شفاعت او را قبول كنند در هفتاد نفر از اهل بيت و خويشان او كه مستحق جهنّم شده باشند و حق تعالى بنا كند از براى او در جنّات فردوس هفتاد هزار شهر و در هرشهرى هفتاد هزار قصر بوده باشد و در هرقصرى هفتاد هزار حوريّه باشد و هرحوريّه هفتاد هزار خادم داشته باشد.^[2]

[1] ) وسائل الشيعة: ج  ١٠ ، ص  ۴٨٢ ، ح  ١٣٩٠٠ .                            [2] ) اقبال اعمال: ص  ١۵۶ .