گلچین احادیث امام هادی علیه السلام
۰۱ اردیبهشت ۱۳۹۴ 01. هر كس از خدا فرمان ببرد، از او فرمان برند.
مَن أطاعَ اللّه َ يُطاعُ (تحف العقول، ص 482)
******************
2. عاقّ [والدين]، نادارى در پى دارد و به خوارى مى كشاند.
العُقوقُ يُعقِبُ القِلَّةَ و يُؤدِّي إلَى الذِّلَّةِ (بحار الأنوار ، ج 74 ، ص 84)
******************
3. خشم بر كسى كه اختيارش به دست تو نيست، نشانه ناتوانى و بر آن كه اختيارش به دست تو است، مايه سرزنش است.
الغَضَبُ عَلى مَن لاتَملِكُ عَجزٌ و عَلى مَن تَملِكُ لَومٌ (مستدرك الوسائل، ج 12، ص 11)
******************
4. هر كه بذر خوبى بكارد، شادمانى بدرود و هر كه تخم بدى بيفشاند، پشيمانى مى درود.
مَن يَزرَع خَيرا يَحصُد غِبطَةً و مَن يَزرَع شَرّا يَحصُد نَدامَةً (بحار الأنوار ، ج 78 ، ص 373)
******************
5. آن كه از خودش راضى شود، ناراضيان از او فراوان شوند.
مَن رَضِيَ عَن نَفسِهِ كَثُرَ السّاخِطونَ عَلَيهِ (بحار الأنوار ، ج 72 ، ص 316)
******************
6. امام هادى عليه السلام به مردى از اهالى رى كه به زيارت امام حسين عليه السلام رفته بود فرمودند : اگر قبر عبد العظيم را در شهر خود زيارت كنى ، چنان است كه گويى امام حسين عليه السلام را زيارت كرده اى.
أما إنَّكَ لَو زُرتَ قَبرَ عَبدِالعَظيم عِندَكمُ لَكُنتَ كَمَن زارَ الحُسَينَ عليه السلام (كامل الزيارات ، ص 324)
******************
7. اى آن كه درماندگان او را مى خوانند و اجابتشان مى كند، بيم ناكان به او پناه مى برند و امانشان مى دهد، مطيعان او را عبادت مى كنند و سپاسشان مى گويد و شاكران او را سپاس مى گويند و پاداششان مى دهد.
يا مَن دَعاهُ المُضطَرّونَ فَأجابَهُم و لَجَأ إلَيهِ الخائفُونَ فَآمَنَهُم و عَبَدَهُ الطّائِعونَ فَشَكَرَهُم و حَمِدَهُ الشّاكِرُونَ فَأثابَهُم (بحار الأنوار ، ج 85 ، ص 227)
******************
8. هر كس نهايت دوستى و رأى [نيكش] را به تو عرضه كرد، تو نيز نهايت فرمانبرى ات را به او ابراز كن.
مَن جَمَعَ لَكَ وُدَّهُ و رَأيَهُ فَاجمَعْ لَهُ طاعَتَكَ (تحف العقول ، ص 483)
******************
9. حسرت كوتاهى كردن را با پيشه كردن دور انديشى، ياد كن.
اُذكُر حَسَراتِ التَّفريطِ بِأخذ تَقديمِ الحَزمِ (بحار الأنوار ، ج 78 ، ص 370)
******************
10. كسى كه از خدا اطاعت مى كند، از خشم مردم باكى ندارد.
مَن أَطاعَ اللّه َ لَم يُبالِ سَخَطَ المَخلُوقِينَ (بحار الأنوار ، ج 71 ، ص 182)
******************
11. توانگرى، كمىِ آرزو و رضايت به چيزى است كه تو را بسنده است.
الغِنى قِلَّةُ تَمَنّيكَ وَ الرِّضا بِما يَكفيكَ (بحار الأنوار ، ج 75، ص 109)
******************
12. از شرّ كسى كه خودش را سبك شمارد ايمن مباش.
مَن هانَت عَلَيهِ نَفسُهُ فَلا تَأمَن شَرَّهُ (تحف العقول ، ص 483)
******************
13. از كسى كه رابطه ات را با او گسسته اى صميميّت مخواه و از كسى كه به او وفا نكرده اى، وفا طلب مكن.
لاتَطلُب الصَّفا مِمَّن كَدرتَ عَلَيهِ و لاَ الوَفاءَ لِمَن غَدَرتَ بِهِ (بحار الأنوار، ج 78، ص 37)
******************
14. هرگاه به برادرت اعتماد كردى، به جاى مدح و ثنا [در ظاهر] نيّتت را [در باطن] نيكو كن.
إذا حَلَلتَ مِن أخيكَ في مَحَلِّ الثِّقَةِ فَاعدِلْ عَنِ المَلَقِ إلى حُسنِ النِّيَّةِ (بحار الأنوار، ج 78، ص 369)
******************
15. خودپسندى، آدمى را از دانش جويى باز مى دارد و به ناسپاسى وانكار حق مى خواند.
العُجبُ صارِفٌ عَن طَلَبِ العِلمِ، داعٍ إلَى الغَمطِ والجَهلِ (بحار الأنوار، ج 72، ص 199)
******************
16. ريشخند كردن، شوخى كم خردان و كردار نادانان است.
الهَزءُ فُكاهَةٌ السُّفَهاءِ و صِناعَةُ الجُهّالِ (بحار الأنوار، ج 75، ص 147)