سخنان میرزا جواد آقا ملکی تبریزی در مورد لیله الرغائب

 از رسول اكرم-صلّى اللّه عليه و آله و سلّم-روايت شده كه حضرت فرمود: 

از شب جمعۀ اول رجب غفلت نكنيد، چه ملائكه آن شب را «ليلة الرغائب» مى‌خوانند و آن چنين است كه وقتى ثلث از شب بگذرد، ملكى در آسمان‌ها و زمين باقى نمى‌ماند، مگر اينكه در كعبه و پيرامون آن جمع مى‌شوند و خداوند خطاب به آنها مى‌گويد: اى فرشتگان من! هركه چه مى‌خواهيد، از من مسئلت كنيد! مى‌گويند: اى پروردگار! حاجت ما اين است كه روزه‌گيرندگان رجب را ببخشى. خداوند-تبارك و تعالى- مى‌فرمايد: به درستى كه چنين كردم.

و شايسته‌تر آنكه: هركس كه اين روايت را بشنود، در آن شب به ملائكه درودهاى فراوان بفرستد، تا حق اين تحيّت را به مقدار توان خويش ادا كند.

سپس رسول اكرم-صلّى اللّه عليه و آله و سلّم-فرمود:

كسى كه اولين پنجشنبه رجب را روزه نگرفته و بين عشاء و نيمۀ شب دوازده ركعت نماز بگذارد و ميان هر دو ركعت سلام داده و در هر ركعت، يك‌بار حمد و سه بار «إِنّٰا أَنْزَلْنٰاهُ فِي لَيْلَةِ اَلْقَدْرِ» و دوازده بار «قُلْ هُوَ اَللّٰهُ أَحَدٌ» را بخواند و زمانى كه از نماز فارغ شد هفتاد بار به من صلوات فرستاده و بگويد: الّلهم صلّ على محمّد النّبى الامى و على آله و پس از آن سجده كند و در سجده‌هايش هفتاد بار بگويد: «سبوح قدوس، ربّ الملائكة و الروح» و سپس سر برداشته و بگويد: «رب اغفر و ارحم و تجاوز عما تعلم انك انت العلى العظيم» و ديگربار سجده نموده و در سجده‌اش، همان چيزى را كه در سجدۀ اول خود گفت بگويد و پس از آن، حاجتش را از خدا بخواهد، مگر اينكه به درستى كه برآورده مى‌شود، اگر خدا بخواهد.

رسول اكرم-صلّى اللّه عليه و آله و سلّم-پس از آن چنين فرمود:

سوگند به خدايى كه جانم در قبضۀ قدرت اوست! مردى و زنى از بندگان خداوند اين نماز را نمى‌خواند، مگر اينكه خداوند گناهانش را مى‌بخشد، هرچند به اندازۀ كف‌هاى دريا و ريگ‌هاى بيابان‌ها و وزن كوه‌ها و عدد برگ درختان باشد و چنين است كه آن شخص در روز قيامت، هفتصد نفر از اهل بيت خودش را-كه مستحق آتش هستند-شفاعت خواهد كرد و زمانى كه شب اول قبرش شود، خداوند ثواب اين نمازش را به صورتى زيبا و چهرۀ باز و زبانى خوش برايش برخواهد انگيخت و خواهد گفت: اى دوست من! بشارتت باد كه از سختى رستى! و او، به آن چهره مى‌گويد: كيستى كه نيكوتر از تو نديده و پاكيزه‌تر از بوى تو، بويى استشمام نكرده‌ام؟ او مى‌گويد: اى حبيب من! همانا من، ثواب نمازى هستم كه تو آن شب، در فلان ماه خواندى. و من در اين شب آمده‌ام، تا حقت را ادا كرده، مونس تنهايى‌ات باشم و وحشتت را رفع كنم و زمانى كه در صور دميده شد، در عرصات قيامت بر سرت سايه بيفكنم و به درستى كه تو هرگز از خير مولايت فقير و خالى دست نخواهى ماند.

ظاهر بخش اول روايت اين است كه: ليلة الرغائب، اول شب جمعۀ ماه رجب است، ولى اگر بر حسب اتفاق روز اول ماه رجب جمعه باشد، عمل ياد شده، در بخش آخر روايت با عمل ليلة الرغائب تطبيق خواهد كرد و مقتضى ظاهر روايت اين است كه: بگوييم عمل به اين روايت، در صورتى است كه روز اول ماه رجب، روز جمعه نباشد و اگر روز اول ماه، جمعه باشد، اين عمل را بايد براى جمعۀ دوم ماه گذاشت، هرچند كه با ليلة الرغائب منطبق نباشد. در روايت نيز صراحتى در اين خصوص وجود ندارد كه اين عمل، منحصر به ليلة الرغائب است، اما آنچه در نفس تقويت مى‌شود، اين است كه عمل مختص اولين جمعه رجب است و اگر روز اول ماه رجب هم جمعه باشد، لازمه‌اش گرفتن روزه نيست، يا اگر روزه گرفتن در پنج‌شنبه را شرط عمل بدانيم، بايد قيد رجب را از پنج‌شنبه برداريم، به اين معنى كه پنج‌شنبه‌اى را كه فردايش اول رجب است، از طرف ما روزه گرفته شود و عمل‌هاى ياد شده در شب جمعه اول رجب به جاى آورده شود.

منبع: المراقبات, میرزا جواد ملک تبریزی, ص159