تسبیحات ده گانه هر روز ماه رمضان (زاد المعاد)
۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۴ 0 ادعیه و زیاراتو اين تسبيحات نيز به سند معتبر از حضرت صادق عليه السّلام منقول است كه در هر روز اين ماه بخوانند:
1. سُبْحَانَ اللَّهِ بَارِئِ النَّسَمِ سُبْحَانَ اللَّهِ الْمُصَوِّرِ سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ الْأَزْوَاجِ كُلِّهَا
منزه است خداى آفريننده‌ى بندگان، منزه است خداى صورت‌آفرين، منزه است خدا كه همه‌ى موجودات را جفت آفريد،
سُبْحَانَ اللَّهِ جَاعِلِ الظُّلُمَاتِ وَ النُّورِ سُبْحَانَ اللَّهِ فَالِقِ الْحَبِّ وَ النَّوَى سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ كُلِّ شَيْءٍ
منزه است خدا كه نور و ظلمت را براى نظم جهان قرار داد، منزه است خدا كه دانه و بذرها در زمين برشكافت، منزه است خدا كه آفريننده‌ى تمام موجودات است،
سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ مَا يُرَى وَ مَا لَا يُرَى سُبْحَانَ اللَّهِ مِدَادَ كَلِمَاتِهِ سُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ
منزه است خدا كه آنچه به چشم ديده شود و آنچه ديده نشود همه را او آفريده است، منزه است خدا به مقدار كلمات نامنت‌هايش، منزه است خداى پروردگار جهان و جهانيان،
سُبْحَانَ اللَّهِ السَّمِيعِ الَّذِي لَيْسَ شَيْءٌ أَسْمَعَ مِنْهُ يَسْمَعُ مِنْ فَوْقِ عَرْشِهِ مَا تَحْتَ سَبْعِ أَرَضِينَ
منزه است خداى شنوايى كه شنواتر از او نيست. از بالاى عرش تا زير هفتمين زمين مى‌شنود
وَ يَسْمَعُ مَا فِي ظُلُمَاتِ الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ يَسْمَعُ الْأَنِينَ وَ الشَّكْوَى وَ يَسْمَعُ السِّرَّ وَ أَخْفَى
و در تاريكى بيابان و دريا مى‌شنود و ناله و زارى خلق را مى‌شنود، راز و پنهان‌ترين سخن خلق را
وَ يَسْمَعُ وَسَاوِسَ الصُّدُورِ وَ لَا يُصِمُّ سَمْعَهُ صَوْتٌ
و وسوسه‌ى درون دل‌ها را مى‌شنود و هيچ صوتى از شنوايى او فوت نخواهد شد.
2. سُبْحَانَ اللَّهِ بَارِئِ النَّسَمِ سُبْحَانَ اللَّهِ الْمُصَوِّرِ سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ الْأَزْوَاجِ كُلِّهَا
منزه است خداى آفريننده‌ى بندگان، منزه است خداى صورت‌آفرين، منزه است خدايى كه همه‌ى موجودات را جفت آفريد،
سُبْحَانَ اللَّهِ جَاعِلِ الظُّلُمَاتِ وَ النُّورِ سُبْحَانَ اللَّهِ فَالِقِ الْحَبِّ وَ النَّوَى سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ كُلِّ شَيْءٍ
منزه است خداى كه نور و ظلمت را براى نظم عالم مقرر فرمود، منزه است خدا كه شكافنده‌ى بذر و دانه‌هاست در زمين، منزه است خدا كه آفريننده‌ى تمام موجودات است،
سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ مَا يُرَى وَ مَا لَا يُرَى سُبْحَانَ اللَّهِ مِدَادَ كَلِمَاتِهِ سُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ
منزه است خدا كه آنچه به چشم ديده شود و آنچه ديده نشود همه را او آفريده است، منزه است خدا به مقدار كلمات نامنت‌هايش منزه است خداى پروردگار عالميان،
سُبْحَانَ اللَّهِ الْبَصِيرِ الَّذِي لَيْسَ شَيْءٌ أَبْصَرَ مِنْهُ
منزه است خداى بينايى كه هيچ بيناتر از او نيست
يُبْصِرُ مِنْ فَوْقِ عَرْشِهِ مَا تَحْتَ سَبْعِ أَرَضِينَ وَ يُبْصِرُ مَا فِي ظُلُمَاتِ الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ
و هرچيز را از بالاى عرش گرفته تا زير هفتمين زمين مى‌بيند و هرچه در تاريكى بيابان و درياست مى‌بيند
لَا تُدْرِكُهُ الْأَبْصَارُ وَ هُوَ يُدْرِكُ الْأَبْصَارَ وَ هُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ
و ديده‌ها او را نخواهد ديد و او همه را مى‌بيند و او بسى لطيف و ناپيداست و به همه‌ى امور عالم و آگاه است.
[و] لَا تَغْشَى [تغشّي] بَصَرَهُ الظُّلْمَةُ وَ لَا يُسْتَتَرُ مِنْهُ بِسِتْرٍ
نه تاريكى مانع بينايى او مى‌شود و نه پرده
وَ لَا يُوَارَى مِنْهُ جِدَارٌ وَ لَا يَغِيبُ عَنْهُ بَرٌّ وَ لَا بَحْرٌ
و نه ديوارى حجاب بصيرتش مى‌گردد و نه هيچ چيز از بيابان
وَ لَا يُكِنُّ [يكنّ] مِنْهُ جَبَلٌ مَا فِي أَصْلِهِ وَ لَا قَلْبٌ مَا فِيهِ
و دريا و آنچه در اين كوه‌ها (از جواهر و معادن) و نه اسرار دل‌ها
وَ لَا جَنْبٌ مَا فِي قَلْبِهِ وَ لَا يَسْتَتِرُ مِنْهُ صَغِيرٌ وَ لَا كَبِيرٌ
و انديشه‌ى درون‌ها بر او پنهان است و نه هيچ بزرگ و كوچك و نه خردى چيزى بر او موجب خفاست
وَ لَا يَخْفَى عَلَيْهِ شَيْءٌ فِي الْأَرْضِ وَ لَا فِي السَّمَاءِ
و نه چيزى در آسمان و زمين بر او پنهان است.
هُوَ الَّذِي يُصَوِّرُكُمْ فِي الْأَرْحَامِ كَيْفَ يَشَاءُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ.
اوست خدايى كه شما را در رحم مادران هرگونه بخواهد مى‌نگارد و هيچ خدايى جز آن ذات بااقتدار و عزت و حكمت نخواهد بود.
3. سُبْحَانَ اللَّهِ بَارِئِ النَّسَمِ سُبْحَانَ اللَّهِ الْمُصَوِّرِ سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ الْأَزْوَاجِ كُلِّهَا سُبْحَانَ اللَّهِ جَاعِلِ الظُّلُمَاتِ وَ النُّورِ
منزه است خداى آفريننده‌ى بندگان، منزه است خداى صورت‌آفرين، منزه است خدايى كه همه‌ى موجودات را جفت آفريد، منزه است خدايى كه نور و ظلمت را براى نظم عالم مقرر فرمود،
سُبْحَانَ اللَّهِ فَالِقِ الْحَبِّ وَ النَّوَى سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ كُلِّ شَيْءٍ سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ مَا يُرَى وَ مَا لَا يُرَى
منزه است خداى كه شكافنده‌ى بذر و دانه‌هاست در زمين، منزه است خدا كه آفريننده‌ى تمام موجودات است، منزه است خدا كه هرچه به چشم ديده شود و ديده نشود همه را او آفريده است،
سُبْحَانَ اللَّهِ مِدَادَ كَلِمَاتِهِ سُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ سُبْحَانَ اللَّهِ الَّذِي يُنْشِئُ السَّحَابَ الثِّقَالَ
منزه است خدا به مقدار كلمات نامنت‌هايش، منزه است خداى پروردگار عالميان، منزه خدايى كه ابرهاى سنگين‌بار را ايجاد كرد
وَ يُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ وَ الْمَلَائِكَةُ مِنْ خِيفَتِهِ
و غرش رعد تسبيح و ستايش اوست و فرشتگان از او ترسان و هراسان‌اند
وَ يُرْسِلُ الصَّوَاعِقَ فَيُصِيبُ بِهَا مَنْ يَشَاءُ وَ يُرْسِلُ الرِّيَاحَ بُشْراً بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ
و برق و صاعقه را همى‌فرستد يا به هر كه خواهد اصابت كند و بادها را براى بشارت پيشاپيش رحمت بازفرستد
وَ يُنَزِّلُ الْمَاءَ مِنَ السَّمَاءِ بِكَلِمَتِهِ وَ يُنْبِتُ النَّبَاتَ بِقُدْرَتِهِ وَ (يسقط الورق) يَسْقُطُ الْوَرَقُ بِعِلْمِهِ
و باران را از آسمان به امر نافذ خود فروبارد و به قدرت كامله گياه و درختان را از زمين بروياند و باز به علم و قدرت او برگ درختان را فروريزد.
سُبْحَانَ اللَّهِ الَّذِي لَا يَعْزُبُ عَنْهُ مِثْقَالُ ذَرَّةٍ فِي الْأَرْضِ وَ لَا فِي السَّمَاءِ
منزه است خدايى كه در زمين و آسمان هيچ ذره از ذرات موجودات از حيطه‌ى تصرفش بيرون نيست
وَ لَا أَصْغَرُ مِنْ ذَلِكَ وَ لَا أَكْبَرُ إِلَّا فِي كِتَابٍ مُبِينٍ.
و هرچه از ذره كوچك‌تر يا بزرگ‌تر، همه در دفتر علم و حكمتش ضبط است.
4. سُبْحَانَ اللَّهِ بَارِئِ النَّسَمِ سُبْحَانَ اللَّهِ الْمُصَوِّرِ سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ الْأَزْوَاجِ كُلِّهَا
منزه است خداى آفريننده‌ى بندگان، منزه است خداى صورت‌آفرين، منزه است خدا كه همه‌ى موجودات را جفت آفريد،
سُبْحَانَ اللَّهِ جَاعِلِ الظُّلُمَاتِ وَ النُّورِ سُبْحَانَ اللَّهِ فَالِقِ الْحَبِّ وَ النَّوَى سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ كُلِّ شَيْءٍ
منزه است خدا كه نور و ظلمت برقرار فرمود، منزه است خدا كه بذر و دانه‌ها را در زمين برشكافت منزه است منزه است خدا كه آفريننده‌ى تمام موجودات است،
سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ مَا يُرَى وَ مَا لَا يُرَى سُبْحَانَ اللَّهِ مِدَادَ كَلِمَاتِهِ سُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ
منزه است خدا كه هرچه به چشم ديده شود و ديده نشود همه را او آفريده است، منزه است خدا به مقدار كلمات نامنت‌هايش منزه است خداى پروردگار عالميان،
سُبْحَانَ اللَّهِ الَّذِي يَعْلَمُ مَا تَحْمِلُ كُلُّ أُنْثَى وَ مَا تَغِيضُ الْأَرْحَامُ وَ مَا تَزْدَادُ وَ كُلُّ شَيْءٍ عِنْدَهُ بِمِقْدَارٍ
منزه است خدا كه مى‌داند بار حمل آبستنان عالم چيست و در رحم‌ها چه نقصان و چه زيادت خواهد يافت و مقدار هرچيز در علم ازلى او معين است
عَالِمُ الْغَيْبِ وَ الشَّهَادَةِ الْكَبِيرُ الْمُتَعَالِ سَوَاءٌ مِنْكُمْ مَنْ أَسَرَّ الْقَوْلَ وَ مَنْ جَهَرَ بِهِ
و او به غيب و شهود عالم دانا است و بزرگ‌تر از حد ادراك و برتر از هروصف و انديشه است. در پيشگاه ازلى او، اين‌كه شما سخن به راز گوييد يا آشكار،
وَ مَنْ هُوَ مُسْتَخْفٍ بِاللَّيْلِ وَ سَارِبٌ بِالنَّهَارِ لَهُ مُعَقِّبَاتٌ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ يَحْفَظُونَهُ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ
در ظلمت شب يا روشنى روز، همه يكسان است. براى هرچيز پاسبان‌ها از پيش‌رو و پشت‌سر برگماشته كه به امر خدا او را نگهبانى كنند.
سُبْحَانَ اللَّهِ الَّذِي يُمِيتُ الْأَحْيَاءَ وَ يُحْيِي الْمَوْتَى
منزه است خدا كه زندگان را مى‌ميراند و مردگان را باز زنده مى‌گرداند
وَ يَعْلَمُ مَا تَنْقُصُ الْأَرْضُ مِنْهُمْ وَ يُقِرُّ فِي الْأَرْحَامِ مَا يَشَاءُ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى.
و آنچه زمين از آنها مى‌كاهد يا در رحم‌ها به خواست او قرار مى‌يابد، با وقت معين همه را مى‌داند.
5. سُبْحَانَ اللَّهِ بَارِئِ النَّسَمِ سُبْحَانَ اللَّهِ الْمُصَوِّرِ سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ الْأَزْوَاجِ كُلِّهَا
منزه است خدا كه آفريننده‌ى بندگان است و منزه است خدا كه صورت‌آفرين است، منزه است خدا كه همه چيز را جفت آفريد،
سُبْحَانَ اللَّهِ جَاعِلِ الظُّلُمَاتِ وَ النُّورِ سُبْحَانَ اللَّهِ فَالِقِ الْحَبِّ وَ النَّوَى سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ كُلِّ شَيْءٍ
منزه است خدا كه نور و ظلمت را براى نظم عالم مقرر فرمود، منزه است خدا كه بذر و دانه‌ها را در زمين برشكافت، منزه است خدا كه آفريننده‌ى تمام موجودات است.
سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ مَا يُرَى وَ مَا لَا يُرَى سُبْحَانَ اللَّهِ مِدَادَ كَلِمَاتِهِ سُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ
منزه است خدا كه هرچه به چشم ديده شود و ديده نشود همه را او آفريده است، منزه است خدا به مقدار كلمات نامنت‌هايش، منزه است خداى پروردگار عالميان.
سُبْحَانَ اللَّهِ مَالِكِ الْمُلْكِ تُؤْتِي الْمُلْكَ مَنْ تَشَاءُ وَ تَنْزِعُ الْمُلْكَ مِمَّنْ تَشَاءُ
پاك و منزهى اى خدا كه مالك الملك وجودى و به هركه خواهى ملك و سلطنت مى‌بخشى و از هركه خواهى بازمى‌گيرى
وَ تُعِزُّ مَنْ تَشَاءُ وَ تُذِلُّ مَنْ تَشَاءُ بِيَدِكَ [بيده] الْخَيْرُ
و هركه را خواهى عزت و اقتدار مى‌دهى و هركه را خواهى ذليل و خوار مى‌گردانى و هرخير و سعادت به دست توست
إِنَّكَ [و هو] عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ تُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهَارِ وَ تُولِجُ النَّهَارَ فِي اللَّيْلِ
و تو را بر همه چيز كمال قدرت و توانايى است. تويى كه شب تار را در روز روشن و روز روشن را در شب تار به قدرت كامله داخل مى‌گردانى
وَ تُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَ تُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْحَيِّ وَ تَرْزُقُ مَنْ تَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ.
و انسان زنده را از نطفه‌ى مرده و جسد مرده را باز از انسان زنده بيرون مى‌آورى و هركه بخواهى روزى بى‌حساب عطا مى‌كنى.
6. سُبْحَانَ اللَّهِ بَارِئِ النَّسَمِ سُبْحَانَ اللَّهِ الْمُصَوِّرِ سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ الْأَزْوَاجِ كُلِّهَا
منزه است خداى آفريننده‌ى بندگان، منزه است خداى صورت‌آفرين، منزه است خدا كه همه‌ى موجودات را جفت آفريد
سُبْحَانَ اللَّهِ جَاعِلِ الظُّلُمَاتِ وَ النُّورِ سُبْحَانَ اللَّهِ فَالِقِ الْحَبِّ وَ النَّوَى سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ كُلِّ شَيْءٍ
منزه است خدا كه نور و ظلمت را بر نظم عالم مقرر فرمود، منزه است خدا كه بذر و دانه‌ها را در زمين برشكافت، منزه است خدا كه آفريننده‌ى همه‌ى موجودات است،
سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ مَا يُرَى وَ مَا لَا يُرَى سُبْحَانَ اللَّهِ مِدَادَ كَلِمَاتِهِ سُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ
منزه است خدا كه هرچه بچشم ديده شود و ديده نشود همه را او آفريده است منزه است خدا به قدر كلمات نامنت‌هاى او منزه است خداى پروردگار عالم و عالميان.
سُبْحَانَ اللَّهِ الَّذِي عِنْدَهُ مَفَاتِحُ الْغَيْبِ لَا يَعْلَمُهَا إِلَّا هُوَ وَ يَعْلَمُ مَا فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ
منزه است خدا كه كليد عالم غيب نزد اوست و غير او كسى بر آن آگاه نيست و هرچه در برّ و بحر عالم است همه را مى‌داند
وَ مَا تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ إِلَّا يَعْلَمُهَا وَ لَا حَبَّةٍ فِي ظُلُمَاتِ الْأَرْضِ وَ لَا رَطْبٍ وَ لَا يَابِسٍ إِلَّا فِي كِتَابٍ مُبِينٍ.
و برگى از درخت آفرينش نيفتد مگر به علم و مشيت او و به يك دانه در اعماق زمين آگاه است و هيچ تر و خشكى نيست جز آن‌كه در دفتر علم او ضبط است.
7. سُبْحَانَ اللَّهِ بَارِئِ النَّسَمِ سُبْحَانَ اللَّهِ الْمُصَوِّرِ سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ الْأَزْوَاجِ كُلِّهَا
منزه است خدا آفريننده‌ى بندگان، منزه است خداى صورت‌آفرين، منزه است خدا كه همه‌ى موجودات عالم را جفت آفريد،
سُبْحَانَ اللَّهِ جَاعِلِ الظُّلُمَاتِ وَ النُّورِ سُبْحَانَ اللَّهِ فَالِقِ الْحَبِّ وَ النَّوَى سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ كُلِّ شَيْءٍ
منزه است خدا كه نور و ظلمت را بر نظم عالم مقرر فرمود، منزه است خدا كه بذر و دانه‌ها را در زمين برشكافت منزه است خدا كه آفريننده‌ى همه‌ى موجودات است
سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ مَا يُرَى وَ مَا لَا يُرَى سُبْحَانَ اللَّهِ مِدَادَ كَلِمَاتِهِ سُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ
منزه است خدا كه هرچه به چشم ديده شود و ديده نشود همه را او آفريده است، منزه است خدا به قدر كلمات نامنت‌هايش، منزه است خدا پروردگار عالميان.
سُبْحَانَ اللَّهِ الَّذِي لَا يُحْصِي مِدْحَتَهُ الْقَائِلُونَ وَ لَا يَجْزِي بِآلَائِهِ الشَّاكِرُونَ الْعَابِدُونَ
منزه است خدا كه سخن‌گويان فصيح به كم‌ترين پايه‌ى توصيف او نرسند و عابدان و سپاس‌گزاران عالم هرگز نمى‌توانند شكر و سپاس نعمت‌هايش را ادا كنند
وَ هُوَ كَمَا قَالَ وَ فَوْقَ مَا نقول [يَقُولُ الْقَائِلُونَ] وَ اللَّهُ سُبْحَانَهُ كَمَا أَثْنَى عَلَى نَفْسِهِ
و او چنان است كه خود وصف كند و برتر از آنچه ما توصيف كنيم. ذات پاك خداى سبحان چنان است كه خود ثنا و ستايش خود تواند كرد
(وَ لَا يُحِيطُونَ بِشَيْءٍ مِنْ عِلْمِهِ إِلَّا بِمَا شَاءَ
و هيچ كس احاطه به چيزى از علمش نتواند كرد جز آنچه او خواهد.
وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ لَا يَؤُدُهُ حِفْظُهُمَا وَ هُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ.) [1]
كرسى عزت و تخت سلطنتش آسمان‌ها و زمين را فراگرفته و نگهبانى آسمان‌ها و زمين او را خسته نمى‌سازد و او خداى بلندمرتبه‌ى بزرگ است.
8. سُبْحَانَ اللَّهِ بَارِئِ النَّسَمِ سُبْحَانَ اللَّهِ الْمُصَوِّرِ سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ الْأَزْوَاجِ كُلِّهَا
منزه است خدا كه آفريننده‌ى بندگان است، منزه است خداى صورت‌آفرين، منزه است خدا كه همه چيز را جفت آفريد،
سُبْحَانَ اللَّهِ جَاعِلِ الظُّلُمَاتِ وَ النُّورِ سُبْحَانَ اللَّهِ فَالِقِ الْحَبِّ وَ النَّوَى سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ كُلِّ شَيْءٍ
منزه است خدايى كه نور و ظلمت را براى نظم جهان مقرر فرموده، منزه است خدا كه بذر و دانه را در جوف زمين برشكافت، منزه است خدا كه آفريننده‌ى همه‌ى موجودات است،
سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ مَا يُرَى وَ مَا لَا يُرَى سُبْحَانَ اللَّهِ مِدَادَ كَلِمَاتِهِ سُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ
منزه است خدا كه هرچه به چشم ديده شود و ديده نشود همه را او آفريده است، منزه است خدا به قدر كلمات نامنت‌هايش، منزه است خداى پروردگار عالم و عالميان.
سُبْحَانَ اللَّهِ الَّذِي يَعْلَمُ مَا يَلِجُ فِي الْأَرْضِ وَ مَا يَخْرُجُ مِنْهَا وَ مَا يَنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ وَ مَا يَعْرُجُ فِيهَا
منزه است خدايى كه هرچه درون زمين فروشود و هرچه از زمين بيرون آيد و آنچه از آسمان فرود آيد و آنچه بر آسمان بالا رود همه را مى‌داند
وَ لَا يَشْغَلُهُ مَا يَلِجُ فِي الْأَرْضِ وَ مَا يَخْرُجُ مِنْهَا عَمَّا يَنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ وَ مَا يَعْرُجُ فِيهَا
و او را حساب آنچه به زمين فرو شود و آنچه از زمين برآيد غافل نسازد از حساب آنچه از آسمان فرود آيد و به آسمان بالا رود
وَ لَا يَشْغَلُهُ مَا يَنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ وَ مَا يَعْرُجُ فِيهَا عَمَّا يَلِجُ فِي الْأَرْضِ وَ مَا يَخْرُجُ مِنْهَا
و نيز آنچه از آسمان نازل و به آسمان عروج كند او را غافل نسازد از آنچه به زمين فروشود و از آن برآيد
وَ لَا يَشْغَلُهُ عِلْمُ شَيْءٍ عَنْ عِلْمِ شَيْءٍ وَ لَا يَشْغَلُهُ خَلْقُ شَيْءٍ عَنْ خَلْقِ شَيْءٍ
و ابدا علم به چيزى از علم به چيز ديگر بر او مشتبه نشود و هرگز آفريدن چيزى از آفريدن چيز ديگر او را باز ندارد
وَ لَا حِفْظُ شَيْءٍ عَنْ حِفْظِ شَيْءٍ وَ لَا يُسَاوِيهِ شَيْءٌ وَ لَا يَعْدِلُهُ شَيْءٌ لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ وَ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ.
و نگهبانى چيزى او را از نگهبانى چيز روزى مانع گردد و چيزى با او مساوى و مشابه و عديل و نظير نتواند بود و چيزى مثل و مانند او نيست و او شنوا و بيناست.
9. سُبْحَانَ اللَّهِ بَارِئِ النَّسَمِ سُبْحَانَ اللَّهِ الْمُصَوِّرِ سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ الْأَزْوَاجِ كُلِّهَا سُبْحَانَ اللَّهِ جَاعِلِ الظُّلُمَاتِ وَ النُّورِ
منزه است خدا كه آفريننده‌ى بندگان است، منزه است خدا كه صورت‌آفرين است، منزه است خدا كه همه چيز را جفت آفريد، منزه است خدا كه نور و ظلمت را براى نظم جهان مقرر فرمود،
سُبْحَانَ اللَّهِ فَالِقِ الْحَبِّ وَ النَّوَى سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ كُلِّ شَيْءٍ سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ مَا يُرَى وَ مَا لَا يُرَى
منزه است خدا كه بذر و دانه را در جوف زمين برشكافت منزه است خدا كه آفريننده‌ى همه‌ى موجودات است، منزه است خدا كه هرچه به چشم ديده شود و ديده نشود همه را او آفريده است،
سُبْحَانَ اللَّهِ مِدَادَ كَلِمَاتِهِ سُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ سُبْحَانَ اللَّهِ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ
منزه است خدا به قدر كلمات نامنت‌هايش، منزه است خداى پروردگار جهان و جهانيان، منزه است خدايى كه پديدآورنده‌ى آسمان‌ها و زمين است
جَاعِلِ الْمَلَائِكَةِ رُسُلًا أُولِي أَجْنِحَةٍ مَثْنَى وَ ثُلَاثَ وَ رُبَاعَ يَزِيدُ فِي الْخَلْقِ مَا يَشَاءُ إِنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
و ملايك را فرستادگان خود و داراى دو بال و سه بال و چهار بال قرار داد و هرچه در آفرينش بخواهد به قدرت كامل مى‌افزايد و او بر هرچيز تواناست.
مَا يَفْتَحِ اللَّهُ لِلنَّاسِ مِنْ رَحْمَةٍ فَلَا مُمْسِكَ لَهَا وَ مَا يُمْسِكْ فَلَا مُرْسِلَ لَهُ مِنْ بَعْدِهِ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ.
درى را كه او از رحمت به روى خلق بگشايد كسى نمى‌تواند ببندد و درى كه او ببندد جز او كسى نمى‌تواند آن را بگشايد و او خداى بااقتدار و عزت و حكمت است.
10. سُبْحَانَ اللَّهِ بَارِئِ النَّسَمِ سُبْحَانَ اللَّهِ الْمُصَوِّرِ سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ الْأَزْوَاجِ كُلِّهَا
منزه است خدا كه آفريننده‌ى بندگان است، منزه است خدا صورت‌آفرين، منزه است خدا كه همه چيز را جفت آفريد،
سُبْحَانَ اللَّهِ جَاعِلِ الظُّلُمَاتِ وَ النُّورِ سُبْحَانَ اللَّهِ فَالِقِ الْحَبِّ وَ النَّوَى سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ كُلِّ شَيْءٍ
منزه است خدا كه نور و ظلمت را براى نظم عالم مقرر فرمود، منزه است خدا كه بذر و دانه را در جوف زمين برشكافت، منزه است خدا كه آفريننده‌ى همه‌ى موجودات است.
سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ مَا يُرَى وَ مَا لَا يُرَى سُبْحَانَ اللَّهِ مِدَادَ كَلِمَاتِهِ سُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ
منزه است خدا كه هرچه به چشم ديده شود و نشود همه را او آفريده است، منزه است خدا به قدر كلمات نامنت‌هايش، منزه است خدا پروردگار جهان و جهانيان.
سُبْحَانَ اللَّهِ الَّذِي يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِي الْأَرْضِ
منزه است خدا كه هرچه در زمين و آسمان‌ها است همه را مى‌داند؛
مَا يَكُونُ مِنْ نَجْوَى ثَلَاثَةٍ إِلَّا هُوَ رَابِعُهُمْ وَ لَا خَمْسَةٍ إِلَّا هُوَ سَادِسُهُمْ وَ لَا أَدْنَى مِنْ ذَلِكَ وَ لَا أَكْثَرَ إِلَّا هُوَ مَعَهُمْ
هيچ رازى سه كس با هم نمى‌گويند جز آن‌كه خدا چهارم آنها و پنج كس جز آن‌كه خدا ششم آنها و نه كمتر از آن و نه بيشتر، جز آن‌كه خدا هرجا باشند با آن‌هاست؛
أَيْنَمَا كَانُوا ثُمَّ يُنَبِّئُهُمْ بِمَا عَمِلُوا يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ.[2]
آنگاه همه را روز قيامت به نتيجه‌ى نيك و بد اعمالشان آگاه خواهد ساخت كه خدا بر كليه‌ى امور داناست.
[2] ) مفاتيح الجنان، ص 207، رجوع شود به مصباح شيخ و اقبال ابن طاوس.
