پیام های آسمانی جزء هفتم (برگرفته از تفسیر نور)

این پیام ها با هدف استفاده در جلسات جزء خوانی استخراج شده است، لذا خواهشمند است استفاده و منتشر نمایید.

1. يَأَيُّها الَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تحُرِّمُواْ طَيِّبَاتِ مَا أَحَلَّ اللَّهُ لَكُمْ وَ لَا تَعْتَدُواْ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْمُعْتَدِين

اى كسانى كه ايمان آورده ‏ايد، چيزهاى پاكيزه ‏اى را كه خدا بر شما حلال كرده است حرام مكنيد و از حد درمگذريد كه خدا تجاوزكنندگان از حد را دوست ندارد.

• اهل ايمان بايد از چيزهاى پاكيزه و طيّبات استفاده كنند. «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا»
• خوردنى ‏ها، پوشيدنى ‏ها و لذايذ حلال، براى انسان آفريده شده است. «لَكُم»( مائده، 87)

2. قُل لَّا يَسْتَوِى الْخَبِيثُ وَ الطَّيِّبُ وَ لَوْ أَعْجَبَكَ كَثرَةُ الْخَبِيثِ فَاتَّقُواْ اللَّهَ يَا أُوْلىِ الْأَلْبَابِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُون

بگو: ناپاك و پاك برابر نيستند، هر چند فراوانى ناپاك تو را به اعجاب افكند. پس اى خردمندان، از خداى بترسيد، باشد كه رستگار گرديد.

• منطقِ «خواهى نشوى رسوا، همرنگ جماعت شو» قرآنى نيست. «وَ لَوْ أَعْجَبَكَ كَثْرَةُ الْخَبِيثِ» (مائده، 100)

3. وَ إِذْ أَوْحَيْتُ إِلَى الْحَوَارِيِّنَ أَنْ ءَامِنُواْ بِى وَ بِرَسُولِى قَالُواْ ءَامَنَّا وَ اشهْدْ بِأَنَّنَا مُسْلِمُونَ

و به حواريان وحى كردم: به من و به پيامبر من ايمان بياوريد. گفتند: ايمان آورديم، گواه باش كه ما تسليم هستيم.

• گاهى خداوند به دل‏هاى آماده الهام مى ‏كند. «أَوْحَيْتُ إِلَى الْحَوارِيِّينَ»                 
• ايمان به خدا، از ايمان به رسول جدا نيست. «آمِنُوا بِي وَ بِرَسُولِي»(مائده، 111)

4. قُلْ سِيرُواْ فىِ الْأَرْضِ ثُمَّ انظُرُواْ كَيْفَ كاَنَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِين

بگو: در روى زمين بگرديد و بنگريد كه پايان كار تكذيب‏ كنندگان چگونه بوده است.

• سفرهاى علمى و آموزنده و عبرت‏آور، ستوده و نيكوست. «سِيرُوا» ... «ثُمَّ انْظُرُوا» (أنعام، 11)

5. مَّن يُصْرَفْ عَنْهُ يَوْمَئذٍ فَقَدْ رَحِمَهُ وَ ذَالِكَ الْفَوْزُ الْمُبِين
در آن روز، عذاب را از هر كه بگردانند مورد رحمت خدا واقع شده است، و اين كاميابى آشكارى است.

•   تسليم خدا شدن، زمينه‏ى دريافت رحمت الهى است. «إِنِّي أُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ أَوَّلَ مَنْ أَسْلَمَ»، «مَنْ يُصْرَفْ عَنْهُ» ... «فَقَدْ رَحِمَهُ»(أنعام، 16)

6. وَ يَوْمَ نَحشُرُهُمْ جَمِيعًا ثُمَّ نَقُولُ لِلَّذِينَ أَشْرَكُواْ أَيْنَ شُرَكاَؤُكُمُ الَّذِينَ كُنتُمْ تَزْعُمُونَ

روزى همه را گرد آوريم، سپس به آنها كه شرك آورده ‏اند بگوييم: آن كسان كه مى ‏پنداشتيد كه شريكان خدايند اكنون كجايند؟

•   قبل از هر عقيده و عشق و پرستشى، آماده‏ى پاسخگويى در روز قيامت باشيم.  «وَ يَوْمَ نَحْشُرُهُمْ» ... «أَيْنَ شُرَكاؤُكُمُ»(أنعام، 22)

7. وَ مَا الْحَيَوةُ الدُّنْيَا إِلَّا لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ لَلدَّارُ الاَخِرَةُ خَيْرٌ لِّلَّذِينَ يَتَّقُونَ أَ فَلَا تَعْقِلُونَ

و زندگى دنيا چيزى جز بازيچه و لهو نيست و پرهيزگاران را سراى آخرت بهتر است. آيا به عقل نمى ‏يابيد.

• راه نجات از حسرت آخرت، فكر و تعقّل است. «يا حَسْرَتَنا» ... «أَ فَلا تَعْقِلُونَ»(أنعام، 32)

8. بلْ إِيَّاهُ تَدْعُونَ فَيَكْشِفُ مَا تَدْعُونَ إِلَيْهِ إِن شَاءَ وَ تَنسَوْنَ مَا تُشركُون

نه، تنها او را مى ‏خوانيد و اگر بخواهد آن رنجى را كه خدا را به خاطر آن مى ‏خوانيد از ميان مى ‏برد و شما شريكى را كه براى او ساخته ‏ايد از ياد مى ‏بريد.

• دعاى خالصانه، همراه استجابت است. «بَلْ إِيَّاهُ تَدْعُونَ فَيَكْشِفُ» (أنعام، 41)

9. لِكُلِّ‏ نَبَإٍ مُّسْتَقَرٌّ وَ سَوْفَ تَعْلَمُون

به زودى خواهيد دانست كه براى هر خبرى زمانى معين است.

• گرچه مجبور به ايمان ‏آوردن نيستيد، ولى فكر عاقبت و فرجام كار خودتان باشيد. «وَ سَوْفَ تَعْلَمُونَ» 
•   زود قضاوت نكنيد و مهلت دادن ‏هاى الهى را نشانه‏ى غفلت خدا از خودتان نپنداريد. «سَوْفَ تَعْلَمُونَ»( أنعام،67)

10. وَ إِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ لِأَبِيهِ ءَازَرَ أَ تَتَّخِذُ أَصْنَامًا ءَالِهَةً إِنىّ‏ أَرَاكَ وَ قَوْمَكَ فىِ ضَلَالٍ مُّبِينٍ

و ابراهيم پدرش آزر را گفت: آيا بتان را به خدايى مى‏گيرى؟ تو و قومت را به آشكارا در گمراهى مى ‏بينم.

• خويشاوندى، مانع نهى از منكر نيست. «إِذْ قالَ إِبْراهِيمُ لِأَبِيهِ ...»
• ملاك در برخورد، حقّ است نه سنّ و سال. «قالَ إِبْراهِيمُ لِأَبِيهِ» (حضرت ابراهيم به عموى خود كه سن بيشتر داشته، آشكارا حقّ را بيان كرده و هشدار داده است.)(أنعام، 74)
   

سـوال: راه نجـــات از حســرت آخــرت چیست؟

تهیه و تدوین: اتحادیه تشکل های قرآنی شهرستان خمینی شهر