پیام های آسمانی جزء بیست و چهارم (برگرفته از تفسیر نور)

این پیام ها با هدف استفاده در جلسات جزء خوانی استخراج شده است، لذا خواهشمند است استفاده و منتشر نمایید.

1. أَوْ تَقُولَ لَوْ أَنَّ اللَّهَ هَدَانِى لَكُنتُ مِنَ الْمُتَّقِينَ

يا آن كه (از شدّت اندوه) بگويد: «اگر خداوند هدايتم كرده بود، از پرهيزكاران بودم».

• انسان براى نجات و رستگارى به هدايت الهى نياز دارد. «أَنَّ اللَّهَ هَدانِي لَكُنْتُ مِنَ الْمُتَّقِينَ» (زمر، 57)

2. بَلِ اللَّهَ فَاعْبُدْ وَ كُن مِّنَ الشَّاكِرِينَ
بلكه تنها خدا را پرستش كن و از سپاس گزاران باش.

• بهترين راه تشكّر از خداوند عبادت است. «فَاعْبُدْ وَ كُنْ مِنَ الشَّاكِرِينَ» (زمر، 66)

3. وَ قَالُواْ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِى صَدَقَنَا وَعْدَهُ وَ أَوْرَثَنَا الْأَرْضَ نَتَبَوَّأُ مِنَ الْجَنَّةِ حَيْثُ نَشَاءُ فَنِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِينَ

«سپاس خداوندى را كه به وعده ‏اى كه به ما داد وفا كرد و زمين را ميراث ما قرار داد. تا از بهشت هر جاى را كه بخواهيم برمى‏ گزينيم.» پس چه نيكوست پاداش اهل عمل.

• گفتن «الحمد للَّه» پس از دريافت نعمت، شيوه‏ى بهشتيان است. «قالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ»  (زمر، 74)

4. مَا يُجَادِلُ فِى ءَايَاتِ اللَّهِ إِلَّا الَّذِينَ كَفَرُواْ فَلَا يَغْرُرْكَ تَقَلُّبُهُمْ فىِ الْبِلَادِ
جز كسانى كه كفر ورزيدند كسى در آيات خداوند جدال و ستيزه نمى ‏كند پس تحرّك آنان در شهرها تو را نفريبد.

• توقع نداشته باشيد كه سخن حقّ شما را همه بپذيرند. «يُجادِلُ فِي آياتِ اللَّهِ»(غافر، 4)

5. فَادْعُواْ اللَّهَ مخُلِصِينَ لَهُ الدِّينَ وَ لَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ
پس خدا را بخوانيد در حالى كه دين خود را براى او پيراسته كرده ‏ايد، هر چند كافران را ناخوش آيد.

• تنها خداوند شايسته دعا و نيايش است. «فَادْعُوا اللَّهَ» (غافر، 14)

6. يَعْلَمُ خَائنَةَ الْأَعْيُنِ‏ وَ مَا تُخفِى الصُّدُور
خداوند از خيانت چشم‏ها و آن چه دل‏ها مخفى مى ‏كنند، آگاه است.

• علم خداوند تنها به ظاهر نيست، او باطن را هم مى‏داند. «خائِنَةَ الْأَعْيُنِ وَ ما تُخْفِي الصُّدُورُ»(غافر، 19)

7. وَ قَالَ الَّذِى ءَامَنَ يَاقَوْمِ اتَّبِعُونِ أَهْدِكُمْ سَبِيلَ الرَّشَاد
و كسى كه (از قوم فرعون به موسى) ايمان آورده بود گفت: «اى قوم من! از من پيروى كنيد، تا شما را به راه درست هدايت كنم».

• وظيفه ‏ى مؤمن، دعوت ديگران است. «وَ قالَ الَّذِي آمَنَ يا قَوْمِ اتَّبِعُونِ»  
• در دعوت مردم، گاهى بايد يك تنه به پاخاست و منتظر ديگران نبود. «قالَ الَّذِي آمَنَ» (غافر، 38)

8. وَ قَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِى أَسْتَجِبْ لَكُم إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرونَ عَنْ عِبَادَتِى سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ
و پروردگارتان گفت: «مرا بخوانيد تا براى شما اجابت كنم. همانا كسانى كه از عبادت من سر باز زده و تكبّر مى ‏ورزند به زودى با سرافكندگى به جهنّم وارد مى ‏شوند».

• خداوند، از ما خواسته كه به درگاه او دعا كنيم. «قالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي»
• در دعا فقط خدا را بخوانيم، نه خدا و ديگران را در كنار هم. «ادْعُونِي»
• اگر دعايى مستجاب نشد لا بد به سود ما نبوده است، چون فرمود: «أَسْتَجِبْ لَكُمْ» آنچه را به نفع شما باشد مستجاب مى ‏كنم.(غافر، 60)

9. هُوَ الْحَىُّ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَادْعُوهُ مخُلِصِينَ لَهُ الدِّينَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبّ‏ الْعَالَمِينَ
اوست زنده ‏اى كه جز او معبودى نيست، پس او را در حالى كه دين را براى او خالص نموده ‏ا يد بخوانيد. سپاس براى خداوندى است كه پروردگار جهانيان است.

• حياتِ واقعى از آنِ خداست. «هُوَ الْحَيُّ» (حيات ديگران، محدود و فانى و وابسته است).
• اگر جز او معبودى نيست، پس تنها او را پرستش كنيم. «لا إِلهَ إِلَّا هُوَ فَادْعُوهُ مُخْلِصِينَ»
• از آداب دعا ستايش پروردگار است. «فَادْعُوهُ ... الْحَمْدُ لِلَّهِ» (غافر، 65)

10. اللَّهُ الَّذِى جَعَلَ لَكُمُ الْأَنْعَامَ لِترَكَبُواْ مِنْهَا وَ مِنْهَا تَأْكُلُونَ
خداوند است كه براى شما چهار پايان را قرار داد تا از آنها سوارى بگيريد و از آنها بخوريد.

• اگر چهار پايان رام نبودند زندگى بشر فلج بود. با اين كه قدرتشان از ما بيشتر است ولى خداوند آنها را براى ما رام كرد. «جَعَلَ لَكُمُ الْأَنْعامَ لِتَرْكَبُوا» (غافر، 79)

سـوال: شیـــوه ی بهشتیــان را نــام ببـریـد؟

تهیه و تدوین: اتحادیه تشکل های قرآنی شهرستان خمینی شهر