صفات امام در دعاي روز عرفه حضرت سجاد عليه‌السلام
۰۹ تیر ۱۳۹۴ 0 معارفو حضرت سيّد السّاجدين و زين العابدين عليه‌السّلام در ضمن دعاي روز عرفه كه چهل و هفتمين دعا از «صحيفۀ كامله» است عرض مي‌كند:
"اللهُمَّ إنَّكَ اَيَّدْتَ دينَكَ في كُلِّ اَوانٍ بإمامٍ اَقَمْتَهُ عَلَماً لِعِبادِكَ وَ مَناراً في بِلَادِكَ بَعْدَ أن وَصَلْتَ حَبْلَهُ بِحَبْلِكَ، وَجَعَلْتَهُ الذَّريعَةَ اِلَي رِضْوَانِكَ، وَ افْتَرَضْتَ طاعَتَهُ وَ حَذَّرْتَ مَعْصِيتَهُ، وَ اَمَرْتَ بِامْتِثَالِ اَمْرِهِ وَ الإنتهاءِ عِندَ نَهْيِهِ، وَ الاّ يَتَقَدَّمَهُ مُتَقَدِّمٌ، وَ لَا يَتَأخَّرَ مُتَأخِّرٌ، فَهُوَ عِصْمَةٌ اللاّيذينَ وَ كَهْفُ المُؤمِنِينَ وَ عُرْوَةُ المُتَمَسِّكِينَ وَ بَهاءُ العالَمِينَ."
«بار پروردگارا تو در هر زماني دين خود را به امامي از امامها تقويت و تأييد نمودي،
آن امامي كه او را به عنوان نشانه و علامت براي بندگان خود معرّفي كردي
و كانون نور و هدايت را در ميان افراد بشر در وادي جهل و ظلمت قرار دادي بعد از آنكه رشتۀ دل و اتّصال باطن او را به رشتۀ مقام جمال و جلال خود متّصل فرمودي
و او را وسيلۀ مقام رضاي خود در ميان مردم معيّن كردي،
و اطاعت از او را واجب و لازم شمردي،
و مخالفت و سرپيچي از نهي او را حرام فرمودي،
و بندگان خود را امر كردي كه اوامر او را نپذيرند و امتثال كنند،
و از نواهي او اجتناب ورزند،
و هيچكس از مردم و افراد امّت از او در هر امري از امور جلو نيفتد،
و خود را بر او مقدّم نكند، و هيچ فردي از او تخلّف نورزد،
و در فرمانبري از اوامر و اتّصال با او عقب بيفتد.
بنابراين آن امام موجب مصونيّت و حفظ پناه آورندگان از شرور و موانع و آفات دنيوي و اخروي و پناهگاه و ملجأ و ملاذ مؤمنان، و دستاويز محكم گروندگان، و نور و بَهاء و عظمت اهل عالم خواهد بود».
مرحوم سيّد علي خان كبير در شرح اين فقره از دعا از شرح «صحيفۀ كامله سجّاديّه» مطالبي نفيس آورده ما مختصر آنرا نقل مي‌كنيم: حضرت عليّ بن الحسين عليهما السّلام در اين فقرات مقام امام را به چهار صفت توصيف نموده است:
اوّل: عِصْمَةُ اللاّيِذينَ يعني:
براي امام هيچ دافع و مانعي نيست كه پناه آورندگان به سوي خود را در راه مستقيم رهبري كند و از ورطۀ هلاك در جانب افراط و تفريص حفظ نمايد.
دوّم: كَهْفُ المؤمنِينَ يعني:
ملجأ و پناه تمام مؤمنان است، كساني كه در حوادث واقعه و در شبهات وارده به او روي آورند و چاره رهائي از ظلمات نفس امّاره و مهالك را از او بجويند.
سوّم: عُرْوَةُ المُتَمَسِّكِينَ يعني:
افرادي را كه به او تمسّك نمايند و از اوامر او پيروي كنند و به آثار او تأسّي نموده و از نواهي او اجتناب ورزند از وقوع و فرو افتادن در چاه‌هاي مهلكه، و سقوط در نقمت و بُعد برهاند.
چهارم: بَهاءُ العالَمينَ يعني:
نظام امور جهان و طراوت و زيبائي مناظر عالم به او بسته است. چون مردم همگي به سيره و روش او رفتار مي‌كنند و به دين جهت ميزان عدل، استوار، و ترازوي انصاف، برقرار، و ستونهاي حقّ و معدلت در ميان آنها برپا گردد.
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
