مراقبات ماه شوال‏

 

از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) روایت شده است: شوال نامیده شد زیرا گناهان مؤمنین در آن از بین می ‏رود.

در اقبال آمده است: ورود در ماه شوال مانند ورود در رجب است و قبلاً بطور کامل گفتیم که چگونه باید در این ماه وارد شد. و اگر نمی ‏توانی آنچه را گفتیم بکار بندی، باید مانند کسانی که احترام این ماه را قبول دارند وارد آن شوی. و همانگونه که کسی وارد شهر مکه و خانه خدا می ‏شود و آن را بزرگ می‏دارد تو نیز باید با حرف و عمل این ماه را بزرگ بداری. زیرا این ماه حرام می ‏باشد. بنابراین لازم است عقل و قلب تو این ماه را بزرگ دانسته و مواظب اعضای بدنت باشی که در صراط مستقیم سیر نمایند. و بنده هنگامی می ‏تواند ادعا کند که تمام آداب بندگی را رعایت کرده است که تمامی کارهای او مطابق با رضایت مالکش باشد.

این کلام طولانی را بخاطر فوایدی که در بر داشت ذکر کردیم. ولی در این کلام این مطلب بود که شوال ماه حرام است و این خلاف مشهور است. بلکه از سخنان بعضی از بزرگان استفاده می‏شود که تا به حال کسی چنین چیزی نگفته است؛ زیرا در مقابل قول مشهور این قول را نقل کرده‏اند که ماههای حرام از دهه آخر ذی الحجه شروع و در دهم ربیع الاخر پایان می‏یابد. البته در وسایل روایتی نقل شده مبنی بر اینکه شوال از ماههای حرام بوده و محرم ماه حرام نیست.

احتمال بعیدی هم هست که عبارت سید این باشد: شوال ماه احرام است. بهر صورت همینقدر که این ماه، ماه احرام برای زیارت خانه خدا می‏باشد بزرگداشت آن لازم است. زیرا حتماً خصوصیتی داشته که از ماههای حج و وقت تشریع اعمال حج گردیده و زیارت خانه خدا در آن قرار گرفته است. و این، برای بنده‏ای که مراقب معامله با مولای خود می‏باشد مطلب مهمی است.

در بعضی روایات روزه شش روز بعد از عید وارد شده است. و در روایات دیگری آمده است که روزه سه روز بعد از این دو عید مطلوب نیست. بهمین جهت این شش روز، از سه روز بعد از عید شروع می‏ گردد.

نیز روایت شده است که: روزه ماه رمضان و شوال و هر چهارشنبه و پنجشنبه جانشین روزه روزگار بوده و کسی که این مقدار روزه بگیرد، وارد بهشت می‏ شود.

---

منبع: المراقبات‏،مرحوم آیت الله حاج میرزا جواد ملکی تبریزی (ره)