فروتنی از نظر احادیث

فروتنی از نظر احادیث

۰۱ مرداد ۱۳۹۴ 0 معارف

فروتنى

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
 لا حَسَبَ إلاّ بِتَواضُعٍ
 شرافت خانوادگى، جز به فروتنى نيست.
تنبيه الخواطر : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود: 
مالي لا أرى علَيكُم حَلاوَةَ العِبادَةِ ؟! قالوا : و ما حَلاوَةُ العِبادَةِ ؟ قالَ : التَّواضُعُ
چه شده است كه حلاوت عبادت را در شما نمى بينم؟! عرض كردند: حلاوت عبادت چيست؟ فرمود: فروتنى.
امام على عليه السلام :
 لا حَسَبَ كالتَّواضُعِ
 هيچ شرافت خانوادگى اى چون فروتنى نيست.
امام على عليه السلام :
 التَّواضُعُ زِينَةُ الحَسَبِ
 فروتنى، زيور شرافت خانوادگى است.
امام على عليه السلام :
زِينَةُ الشَّريفِ التَّواضُعُ
 زيور انسان شريف (بزرگ زاده) فروتنى است.
امام على عليه السلام :
التَّواضُعُ زَكاةُ الشَّرَفِ
 فروتنى، زكات شرافت (بزرگ زادگى) است.
امام على عليه السلام : 
التَّواضُعُ أفضَلُ الشَّرَفَينِ
فروتنى، برترين شرافت (نجيب زادگى) است.
 امام على عليه السلام :
 التَّواضُعُ يَنشُرُ الفَضيلَةَ
 فروتنى، باعث بر سر زبان افتادن فضايل [انسان متواضع در ميان مردم ]مى شود.
امام على عليه السلام : 
علَيكَ بِالتَّواضُعِ ؛ فإنّهُ مِن أعظَمِ العِبادَةِ
بر تو باد فروتنى ؛ زيرا كه آن از بزرگترين عبادت هاست.
امام على عليه السلام ـ درباره درس آموختن از گذشتگان ـ فرمود: 
 و لكنَّهُ سُبحانَهُ كَرَّهَ إلَيهِمُ التَّكابُرَ ، و رَضِيَ لَهُمُ التَّواضُعَ ، فألصَقوا بالأرضِ خُدودَهُم ، و عَفَّروا في التُّرابِ وُجوهَهُم ، و خَفَضوا أجنِحَتَهُم لِلمُؤمِنينَ
اما خداوند سبحان بزرگى فروختن را ناخوشايند ايشان قرار داد و فروتنى را برايشان پسنديد، پس گونه هاى خود را بر زمين نهادند و چهره هاى خويش را بر خاك ماليدند و بال هاى [فروتنى ]خود را براى مؤمنان گستردند.
امام على عليه السلام ـ در وصف پرهيزگاران ـ فرمود: 
و مَلبَسُهُمُ الاقتِصادُ ، و مَشيُهُمُ التَّواضُعُ
پوشاكشان ميانه روانه است و راه رفتن و رفتارشان فروتنانه.
امام على عليه السلام ـ در وصف فرشتگان ـ فرمود: 
جَعَلَهُمُ اللّه ُ فيما هُنالِكَ أهلَ الأمانَةِ على وَحيِهِ ، و حَمَّلَهُم إلَى المُرسَلينَ وَدائعَ أمرِهِ و نَهيِهِ ··· و أشعَرَ قُلوبَهُم تَواضُعَ إخباتِ السَّكِينَةِ
خداوند آنها را در جاى خود امين وحى خويش گردانيد و حاملان امانت هاى امر و نهى خود به سوى فرستادگانش قرار داد ··· و تواضع ، آرامش و سكونت را پوششى براى دلهايشان ساخت.
 
امام على عليه السلام ـ درباره حكمت عبادات ـ فرمود:
و لِما في ذلكَ مِن تَعفيرِ عِتاقِ الوُجوهِ بِالتُّرابِ تَواضُعا ، و التِصاقِ كَرائمِ الجَوارِحِ بالأرضِ تَصاغُرا ، و لُحوقِ البُطونِ بِالمُتونِ مِن الصِّيامِ تَذَلُّلاً
 چون نماز باعث مى شود كه چهره هاى شريف و بزرگوار فروتنانه بر خاك ماليده شوند و اعضا و اندام هاى ارجمند (هفت موضع سجده) از روى ذلّت به زمين چسبند. و روزه سبب مى شود كه شكم ها براى اظهار خضوع و ذلّت به پشت ها برسند.
امام على عليه السلام ـ درباره حج ـ فرمود: 
و جَعلَهُ سُبحانَهُ عَلامَةً لتَواضُعِهِم لِعَظَمَتِهِ ، و إذعانِهِم لِعِزَّتِهِ
خداوند سبحان كعبه و زيارت آن را نشانه اى براى فروتنى مردم در برابر عظمت خويش و اذعان آنان به عزّت خود قرار داد.
امام زين العابدين عليه السلام : 
 لا حَسَبَ لقُرَشِيٍّ و لا لِعَرَبيٍّ إلاّ بِتَواضُعٍ
هيچ شرافتى براى مرد قرشى يا عرب جز با فروتنى نيست.
بحار الأنوار ـ به نقل از ابو نصر ـ :
 سَألتُ عبدَ اللّه ِ بنَ محمّدِ بنِ خالدٍ عَن محمّدِ بنِ مُسلمٍ فقالَ : كانَ رجُلاً شَريفا مُوسِرا ، فقالَ لَهُ أبو جعفرٍ عليه السلام : تَواضَعْ يا مُحمّدُ ، فلَمّا انصَرَفَ إلَى الكوفَةِ أخَذَ قَوصَرَةً مِن تَمرٍ مَع المِيزانِ ، و جَلَسَ على بابِ مَسجِدِ الجامِعِ و صارَ يُنادي علَيهِ، فأتاهُ قَومُهُ فقالوا لَهُ : فَضَحتَنا ! فقالَ : إنّ مَولاي أمَرَني بأمرٍ فلَن اُخالِفَهُ ، و لَن أبرَحَ حتّى أفرَغَ مِن بَيعِ ما في هذهِ القَوصَرةِ . فقالَ لَهُ قَومُهُ : إذا أبَيتَ إلاّ أن تَشتَغِلَ بِبَيعٍ و شِراءٍ فاقعُدْ في الطَّحّانِينَ ، فهَيّأَ رَحىً و جَمَلاً و جَعلَ يَطحَنُ
 از عبد اللّه بن محمّد بن خالد درباره محمّد بن مسلم سؤال كردم. گفت: او مردى محترم و ثروتمند بود. حضرت باقر عليه السلام به وى فرمود: فروتن باش اى محمّد! و او چون به كوفه برگشت زنبيلى از خرما با ترازويى برداشت و جلو در مسجد جامع نشست و شروع به داد كشيدن و فروختن خرما كرد. خويشانش آمدند و گفتند: تو آبروى ما را بردى. محمّد گفت: سرورم مرا فرمانى داده است و من هرگز از فرمانش سرپيچى نخواهم كرد و تا همه خرماهاى اين زنبيل را نفروشم، اين جا را ترك نمى كنم. خويشانش گفتند: حالا كه حاضر نيستى دست از خريد و فروش بردارى پس لااقل به كار آسيابانى بپرداز. محمّد آسيابى و شترى خريد و به كار آسيابانى پرداخت.
امام عسكرى عليه السلام : 
التَّواضُعُ نِعمَةٌ لا يُحسَدُ علَيها
فروتنى، نعمتى است كه به آن حسادت نمى شود.
بحار الأنوار : امام عسكرى عليه السلام فرمود: 
أعرَفُ النّاسِ بحُقوقِ إخوانِهِ و أشَدُّهُم قَضاءً لَها أعظَمُهُم عِندَ اللّه ِ شَأنا ، و مَن تَواضَعَ في الدُّنيا لإخوانِهِ فهُو عِندَ اللّه ِ مِن الصِّدِّيقينَ ، و مِن شِيعَةِ عليِّ بنِ أبي طالبٍ عليه السلام حَقّا . و لَقَد وَرَدَ على أميرِ المؤمِنينَ أخَوانِ لَهُ مُؤمنانِ : أبٌ و ابنٌ ، فقامَ إلَيهِما و أكرَمَهُما و أجلَسَهُما في صَدرِ مَجلِسهِ و جَلَسَ بَينَ يَدَيهِما ، ثُمّ أمَرَ بطَعامٍ فاُحضِرَ فأكَلا مِنهُ ، ثُمّ جاءَ قَنبَرُ بِطَستٍ و إبريقَ خَشَبٍ و مِنديلٍ لِيُيْبِسَ . و جاءَ لِيَصُبَّ على يدِ الرّجُلِ ، فوَثَبَ أميرُ المؤمنينَ عليه السلام و أخَذَ الإبريقَ لِيَصُبَّ على يدِ الرّجُلِ ، فتَمَرَّغَ الرّجُلُ في التُّرابِ و قالَ : يا أميرَ المؤمنينَ ، اللّه ُ يَراني و أنتَ تَصُبُّ على يَدِي ! قالَ : اقعُدْ و اغسِلْ فإنّ اللّه َ عَزَّ و جلَّ يَراكَ و أخوكَ الّذي لا يَتَمَيَّزُ مِنكَ و لا يَتَفَضَّلُ علَيكَ يَخدِمُكَ ، يُريدُ بذلكَ في خِدمَتِهِ في الجَنَّةِ مِثلَ عَشرَةِ أضعافِ عَدَدِ أهلِ الدُّنيا ، و على حَسبِ ذلكَ في مَماليكِهِ فيها فقَعَدَ الرّجُلُ ، فقالَ لَهُ عليٌّ عليه السلام : أقسَمتُ علَيكَ بعِظَمِ حَقِّي الّذي عَرَفتَهُ و بَجَّلتَهُ و تَواضُعِكَ للّه ِ ؛ حتّى جازاكَ عَنهُ بأن نَدَبَني لِما شَرَّفَكَ بهِ مِن خِدمَتي لَكَ ، لَما غَسَلتَ مُطمَئنّا كَما كُنتَ تَغسِلُ لَو كانَ الصّابُّ علَيكَ قَنبَرَ ، ففَعَلَ الرّجُلُ ذلكَ ، فلَمّا فَرَغَ ناوَلَ الإبريقَ محمّدَ بنَ الحَنَفيَّةِ و قالَ : يا بُنيَّ لَو كانَ هذا الابنُ حَضَرَني دُونَ أبيهِ لَصَبَبتُ على يَدِهِ ، و لكنَّ اللّه َ عَزَّ و جلَّ يأبى أن يُسوِّي بَينَ ابنٍ و أبيهِ إذا جَمَعَهُما مَكانٌ ، لكنْ قَد صَبَّ الأبُ علَى الأبِ فلْيَصُبَّ الابنُ علَى الابنِ ، فصَبَّ محمّدُ بنُ الحَنفِيَّةِ علَى الابنِ . ثُمَّ قالَ الحَسَنُ بنُ عليِّ العسكريُّ عليه السلام : فمَنِ اتَّبَعَ عليّا عليه السلام على ذلكَ فهُو الشِّيعيُّ حَقّا
كسى كه به حقوق برادران خود آشناتر باشد و در گزاردن آن حقوق تلاش بيشترى كند، منزلتش نزد خداوند بزرگتر از ديگران است و هر كه در دنيا براى برادران خود فروتنى كند، در پيشگاه خداوند از صدّيقان است و از شيعيان راستين على بن ابى طالب باشد. پدر و پسرى از برادرانِ ايمانى امير المؤمنين عليه السلام خدمت ايشان رسيدند. حضرت برايشان بلند شد و با احترام آن دو را در بالاى مجلس نشاند و خود مقابل آنها نشست. سپس دستور داد غذايى آوردند و آن دو غذا خورند، پس از غذا قنبر،آفتابه و لگنى چوبى و حوله اى براى خشك كردن دست هايشان آورد و جلو آمد كه روى دست مرد آب بريزد. امير المؤمنين عليه السلام از جا جَست و آفتابه را گرفت تا به دست مرد آب بريزد، اما مرد خودش را به خاك افكند و عرض كرد: يا امير المؤمنين! خدا مرا در حالى ببيند كه شما روى دست من آب مى ريزيد؟! حضرت فرمود: بنشين و بشوى؛ زيرا خداوند عزّ و جلّ تو را مى بيند كه برادرت كه بر تو امتياز و فضيلتى ندارد خدمتت مى كند و قصدش از اين خدمت آن است كه خداوند در بهشت ده برابر جمعيّت دنيا عطايش فرمايد مرد نشست و على عليه السلام به او فرمود: تو را به بزرگى حقّ من كه تو آن را شناختى و حرمتش را به جا آوردى و براى خدا فروتنى كردى ـ تا جايى كه خداوند در قبال آن ، اين پاداش را به تو داد كه مرا مأمور خدمت به تو كرد و اين افتخار را نصيب تو نمود ـ سوگند مى دهم كه وقتى دستانت را مى شويم كاملاً آسوده باشى، همان گونه كه اگر قنبر به دستت آب مى ريخت. مرد اطاعت كرد. وقتى حضرت دست او را شست، آفتابه را به محمّد بن حنفيّه داد و فرمود: فرزندم! اگر اين پسر بدون پدرش بر من وارد مى شد، خودم دستش را مى شستم، اما خداوند عزّ و جلّ خوش ندارد كه وقتى پدر و پسرى در يك جا جمع باشند ميان آنها برابرى نهد. بلكه پدر روى دست پدر آب مى ريزد و بايد پسر روى دست پسر آب بريزد. محمّد بن حنفيّه بر دست پسر آن مرد آب ريخت امام حسن عسكرى عليه السلام سپس فرمود: كسى كه در اين زمينه از على عليه السلام پيروى كند، شيعه حقيقى است.

تعريف فروتنى

امام على عليه السلام :
حَسبُ المَرءِ··· مِن تَواضُعِهِ مَعرِفَتُهُ بقَدرِهِ
 انسان را از فروتنى همين بس كه اندازه خود را بشناسد.
امام باقر عليه السلام :
 التَّواضُعُ الرِّضا بِالمَجلِسِ دُونَ شَرَفِهِ ، و أن تُسَلِّمَ على مَن لَقِيتَ ، و أن تَترُكَ المِراءَ و إن كُنتَ مُحِقّا
 فروتنى اين است كه به نشستن در پايين مجلس رضايت دهى و به هر كه برخوردى، سلام كنى و مجادله را رها كنى، اگر چه حق با تو باشد.
امام صادق عليه السلام :
 رأسُ الخَيرِ التَّواضُعُ
 رأس خوبى ها فروتنى است .
امام صادق عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال از فروتنى ـ فرمود: 
 هُو أن تَرضى مِن المَجلِسِ بدُونِ شَرَفِكَ ، و أن تُسَلِّمَ على مَن لَقِيتَ ، و أن تَترُكَ المِراءَ و إن كُنتَ مُحِقّا
فروتنى اين است كه از مجلس به نشستن در جايى پايين تر از مقام و موقعيّت خود رضايت دهى، به هر كه برخوردى سلام كنى و مجادله را رها كنى، اگر چه حق با تو باشد.
امام رضا عليه السلام :
 التَّواضُعُ أن تُعطِيَ النّاسَ ما تُحِبُّ أن تُعطاهُ
 فروتنى آن است كه با مردم چنان رفتار كنى كه دوست دارى با تو رفتار شود.
امام رضا عليه السلام ـ 
 ما حَدُّ التَّواضُعِ الّذي إذا فَعَلَهُ العَبدُ كانَ مُتَواضِعا ؟ ـ : التَّواضُعُ دَرَجاتٌ : مِنها أن يَعرِفَ المَرءُ قَدرَ نَفسِهِ فيُنزِلَها مَنزِلَتَها بقَلبٍ سَليمٍ ، لا يُحِبُّ أن يأتيَ إلى أحَدٍ إلاّ مِثلَ ما يُؤتى إلَيهِ ؛ إن رأى سَيّئةً دَرأها بِالحسَنَةِ ، كاظِمُ الغَيظِ ، عافٍ عَنِ النّاسِ ، و اللّه ُ يُحِبُّ المُحسِنينَ
در پاسخ به ابن جهم كه از ايشان پرسيد: حدّ و مرز تواضع كه هرگاه بنده آن را به كار بندد فروتن است، چيست؟ ـ فرمود: فروتنى درجاتى دارد: يكى از آنها اين است كه انسان اندازه خود را بشناسد و با طيب خاطر خود را در آن جايگاه قرار دهد، دوست داشته باشد با مردم همان گونه رفتار كند كه انتظار دارد با او رفتار كنند، اگر بدى ديد آن را با خوبى جواب دهد، خشم خود را فرو خورد و از مردم درگذرد، و خداوند نيكوكاران را دوست دارد.

بزرگى كه فروتنى كند

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
إنّ أفضَلَ النّاسِ عَبدا مَن تَواضَعَ عَن رِفعَةٍ .
برترينِ مردم در بندگى [خدا ]كسى است كه در عين بزرگى فروتنى كند.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
 مَن تَرَكَ لُبسَ ثَوبِ جَمالٍ و هُو يَقدِرُ علَيهِ تَواضُعا كَساهُ اللّه ُ حُلَّةَ الكَرامَةِ .
هر كه بتواند لباس زيبا بپوشد اما از سر فروتنى اين كار را نكند، خداوند جامه كرامت بر او بپوشاند.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
مَن تَرَكَ زِينَةً للّه ِ ، و وَضَعَ ثِيابا حَسَنَةً تَواضُعا للّه ِ و ابتِغاءَ وَجهِهِ ، كانَ حَقّا علَى اللّه ِ أن يَكسُوَهُ مِن عَبقَرِيِّ الجَنَّةِ في تِخاتِ الياقُوتِ .
هر كه به خاطر خدا از زيورى استفاده نكند و براى فروتنى در برابر خداوند و طلب رضاى او از پوشيدن جامه اى زيبا خوددارى ورزد، بر خداست كه از جامه هاى فاخر بهشتى كه در جامه دان هاى ياقوتى نگهدارى مى شود بر او بپوشاند.
امام على عليه السلام : 
 التَّواضُعُ مَعَ الرِّفعَةِ كالعَفوِ مع القُدرَةِ .
فروتنى با وجود رفعتِ مقام، همچون عفو و گذشت است با وجود برخوردارى از قدرت.

آداب فروتنى

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
 طُوبى لِمَن تَواضَعَ للّه ِ في غَيرِ مَنقَصَةٍ ، و أذَلَّ نَفسَهُ في غَيرِ مَسكَنَةٍ .
 خوشا به حال كسى كه براى خداوند متعال فروتنى كند، بى آنكه او را نقص و كاستى باشد و خود را ذليل گرداند بى آنكه او را خوارى و مسكنت باشد.
امام على عليه السلام : 
 طُوبى لِمَن شَغلَهُ عَيبُهُ عَن عُيوبِ النّاسِ ، و تَواضَعَ مِن غَيرِ مَنقَصَةٍ .
خوشا به حال كسى كه عيب هايش او را از پرداختن به عيب هاى مردم باز دارد و بى آنكه او را نقص و كاستى باشد فروتنى كند.
امام على عليه السلام : 
الجُوعُ خَيرٌ مِن الخُضوعِ .
گرسنگى كشيدن بهتر از اظهار ذلّت و خضوع است.

هر كه به خاطر توانگرىِ توانگر در برابر او فروتنى كند

بحار الأنوار : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود: 
مَن أتى ذا مَيسَرَةٍ فتَخَشَّعَ لَهُ طَلَبَ ما في يَدَيهِ ، ذَهبَ ثُلُثا دِينِهِ ـ ثُمّ قالَ ـ : و لا تَعجَلْ ، و لَيسَ يَكونُ الرّجُلُ يَنالُ مِن الرّجُلِ المُرفِقِ فيُجِلُّهُ و يُوَقِّرُهُ فَقَد يَجِبُ ذلكَ لَهُ علَيهِ ، و لكنْ تَراهُ أنّهُ يُريدُ بِتَخَشُّعِهِ ما عِندَ اللّه ِ ، أو يُريدُ أن يَختِلَهُ عَمّا في يَدَيهِ
هر كه نزد توانگرى رود و از سرِ چشمداشت به آنچه او دارد در برابرش كُرنش كند، دو سوم دينش از بين مى رود سپس فرمود: سراسيمه نشو؛ چنين نيست كه هر كس از شخص ثروتمندى به چيزى برسد و بدين سبب او را احترام و تجليل كند، لزوما دو سوم دينش از بين مى رود. بلكه ببين كه آيا قصدش از اين احترام پاداش الهى است يا مى خواهد او را فريب دهد و آنچه را دارد از دستش در آوَرَد.
امام على عليه السلام : 
مَن أتى غَنِيّا فتَواضَعَ لَهُ لِغِناهُ ذَهَبَ ثُلُثا دِينِهِ
هر كه نزد توانگرى رود و به خاطر توانگريش در برابر او كرنش كند، دو سوم دينش از بين برود.
 
امام على عليه السلام : 
 ما أحسَنَ تَواضُعَ الأغنياءِ لِلفُقَراءِ طَلَبا لِما عِندَ اللّه ِ ، و أحسَنُ مِنهُ تِيهُ الفُقَراءِ علَى الأغنِياءِ اتِّكالاً علَى اللّه ِ
چه نيكوست فروتنى توانگران در برابر تهيدستان به قصد رسيدن به اجر خداوند ، و نيكوتر از آن بى اعتنايى و سرفرازى درويشان است در برابر توانگران از سر اعتماد به خداوند.
امام صادق عليه السلام : 
 مَن أتَى غَنِيّا فتَضَعضَعَ لَهُ لِشيءٍ يُصيبُهُ مِنهُ ذَهَبَ ثُلُثا دِينِهِ
هر كه نزد شخص توانگرى رود و براى اينكه از او چيزى به وى برسد در برابرش كرنش كند، دو سوم دينش از بين برود.
امام صادق عليه السلام : 
 أيّما مُؤمنٍ خَضَعَ لِصاحِبِ سُلطانٍ أو مَن يُخالِفُهُ على دِينِهِ طلَبا لِما في يَدَيهِ أخمَلَهُ اللّه ُ و مَقَتَهُ علَيهِ و وَكَلَهُ إلَيهِ ، فإن هُو غَلَبَ على شيءٍ مِن دُنياهُ و صارَ في يَدِهِ مِنهُ شيءٌ نَزَعَ اللّه ُ البَرَكَةَ مِنهُ ، و لَم يُؤجِرْهُ على شَيءٍ يُنفِقُهُ في حَجٍّ و لا عُمرةٍ و لا عِتْقٍ
هر مؤمنى كه در برابر دولتمردى يا در برابر كسى كه مخالف دين اوست ، به قصد رسيدن به چيزى از آنچه او دارد كرنش كند، خداوند او را پست گرداند و بر او غضب كند و وى را به خودش وا گذارد و اگر به چيزى از دنياى آن كس برسد و چيزى از او به دست آورد، خداوند بركت را از آن بگيرد و اگر از آنچه به دست آورده است در راه حج يا عمره و يا آزاد كردن بنده خرج كند، پاداشى به او ندهد.

نشانه هاى فروتنى

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
إنّ مِن التَّواضُعِ للّه ِ الرِّضا بِالدُّونِ مِن شَرَفِ المَجالِسِ .
از نشانه هاى فروتنى براى خدا، رضايت دادن به [نشستن در ]پايين پاى مجالس است.
امام على عليه السلام : 
ثَلاثٌ هُنَّ رأسُ التَّواضُعِ : أن يَبدأَ بِالسَّلامِ مَن لَقِيَهُ ، و يَرضى بِالدُّونِ مِن شَرَفِ المَجلِسِ ، و يَكرَهَ الرِّياءَ و السُّمعَةَ .
سه چيز است كه آنها رأس فروتنيند: اينكه انسان به هر كه مى رسد سلام كند، به پايين پاى مجلس رضايت دهد، و خودنمايى و شهرت طلبى را خوش نداشته باشد.
امام صادق عليه السلام ـ به نقل از پدران بزرگوار خويش عليهم السلام ـ فرمود: 
إنّ مِن التَّواضُعِ أن يَرضى الرّجُلُ بِالمَجلِسِ دُونَ المَجلِسِ ، و أن يُسَلِّمَ على مَن يَلقى ، و أن يَترُكَ المِراءَ و إن كانَ مُحِقّا ، و لا يُحِبَّ أن يُحمَدَ علَى التَّقوى .
از فروتنى است كه انسان به پايين مجلس رضايت دهد، به هر كه برمى خورد سلام كند، مجادله را رها كند اگر چه حق با او باشد و دوست نداشته باشد كه او را به پرهيزگارى بستايند.
امام صادق عليه السلام : 
مِن التَّواضُعِ أن تُسَلِّمَ على مَن لَقِيتَ .
از فروتنى است كه به هر كس برخوردى، سلام كنى.
امام صادق عليه السلام : 
 إنَّ مِن التَّواضُعِ أن يَجلِسَ الرّجُلُ دُونَ شَرَفِهِ .
از فروتنى است كه آدمى در جايى از مجلس بنشيند كه پايين تر از مقام و منزلت او باشد.
امام صادق عليه السلام : 
 أفطَرَ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله عَشِيَّةَ خَميسٍ في مَسجِدِ قُبا ، فقالَ : هَل مِن شَرابٍ ؟ فأتاهُ أوسُ بنُ خَولِيّ الأنصاريُّ بِعُسٍّ مَخيضٍ بعَسَلٍ ، فلَمّا وَضَعَهُ على فيهِ نَحّاهُ ، ثُمّ قالَ : شَرابانِ يُكتَفى بأحَدِهِما مِن صاحِبِهِ ، لا أشرَبُهُ و لا اُحَرِّمُهُ و لكنْ أتَواضَعُ للّه ِ .
رسول خدا صلى الله عليه و آله پنجشنبه شبى براى افطار در مسجد قُبا بود. فرمود: آيا نوشيدنى اى هست؟ اوس بن خولى انصارى قدحى نوشيدنى آميخته به عسل خدمت حضرت آورد. چون پيامبر آن را به دهان گذاشت (چشيد)، از نوشيدن خوددارى كرد و فرمود: اينها دو نوشيدنى است كه با يكى از آنها از ديگرى بى نيازى حاصل مى شود. من اين را نمى آشامم، ولى تحريم هم نمى كنم بلكه براى خدا فروتنى مى كنم.
امام عسكرى عليه السلام :
مِن التَّواضُعِ السَّلامُ على كُلِّ مَن تَمُرُّ بهِ ، و الجُلوسُ دُونَ شَرَفِ المَجلِسِ .
 از فروتنى است كه بر هر كس بگذرى، بر او سلام كنى و در پايين پاى مجلس بنشينى.

ثمره فروتنى

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
 تَواضَعوا حتّى لا يَبغيَ أحَدٌ على أحَدٍ .
 فروتن باشيد، تا هيچ كس به ديگرى زورگويى و تجاوز نكند.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
 إنّ اللّه َ تعالى أوحى إلَيَّ أن تَواضَعوا حتّى لا يَفخَرَ أحَدٌ على أحَدٍ، و لا يَبغيَ أحَدٌ على أحَدٍ .
خداوند متعال به من وحى فرمود كه فروتن باشيد، تا هيچ كس بر ديگرى فخر نفروشد و احدى به ديگرى زورگويى و تجاوز نكند.
امام على عليه السلام :
 ثَمَرَةُ التَّواضُعِ المَحَبّةُ ، ثَمَرَةُ الكِبرِ المَسَبَّةُ .
 ثمره فروتنى دوستى است، ثمره تكبر ناسزا [شنيدن ]است.
امام على عليه السلام : 
التَّواضُعُ يُكسِبُكَ السَّلامَةَ .
فروتنى، به تو سلامت مى بخشد.
امام على عليه السلام :
 التَّواضُعُ يَكسوكَ المَهابَةَ .
 فروتنى جامه ابهّت بر قامت تو مى پوشاند.
امام على عليه السلام : 
مَن تَواضَعَ قَلبُهُ للّه ِ لَم يَسأَمْ بَدَنُهُ مِن طاعَةِ اللّه ِ .
هر كه دلش براى خدا كرنش كند، بدنش از طاعت خدا خسته نمى شود.
امام على عليه السلام :
 بِخَفضِ الجَناحِ تَنتَظِمُ الاُمورُ .
 با فروتنى، كارها سامان مى يابد.
امام على عليه السلام : 
بِالتَّواضُعِ تَتِمُّ النِّعمَةُ .
با فروتنى، نعمت كامل مى شود.
امام على عليه السلام : 
التَّواضُعُ يَنشُرُ الفَضيلَةَ ، التَّكبُّرُ يُظهِرُ الرَّذيلَةَ .
فروتنى فضيلت را منتشر مى سازد و تكبّر رذيلت را آشكار مى گرداند.
امام على عليه السلام :
اِتَّخِذوا التَّواضُعَ مَسلَحَةً بَينَكُم و بَينَ عَدُوِّكُم إبليسَ و جُنودِهِ ؛ فإنّ لَهُ مِن كُلِّ اُمّةٍ جُنودا و أعوانا .
 فروتنى را انبار مهمّات . ميان خود و دشمنتان، ابليس و لشكريان او ، قرار دهيد؛ زيرا كه او در ميان هر امّتى براى خود لشكر و يارانى دارد.
امام كاظم عليه السلام : لقمان به فرزند خود فرمود: 
تَواضَعْ لِلحَقِّ تَكُن أعقَلَ النّاسِ .
در برابر حق خاضع باش تا خردمندترين مردم باشى.
امام كاظم عليه السلام : 
إنّ الزَّرعَ يَنبُتُ في السَّهلِ و لا يَنبُتُ في الصَّفا ؛ فكذلكَ الحِكمَةُ تَعمُرُ في قَلبِ المُتَواضِعِ ، و لا تَعمُرُ في قَلبِ المُتَكبِّرِ الجَبّارِ ؛ لأنّ اللّه َ جَعلَ التَّواضُعَ آلَةَ العَقلِ ، و جَعَلَ التَّكبُّرَ مِن آلَةِ الجَهلِ .
همانا زراعت در دشت مى رويد و روى تخته سنگ برآمده نمى رويد. حكمت نيز چنين است، در دل شخص فروتن آباد مى شود و در دل انسان متكبّر و گردن فراز آباد نمى شود؛ زيرا خداوند فروتنى را ابزار خرد قرار داده است و تكبّر را ابزار نابخردى.

فروتنى و رفعت

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
إنّ التَّواضُعَ يَزيدُ صاحِبَهُ رِفعَةً ، فتَواضَعُوا يَرفَعْكُمُ اللّه ُ
همانا فروتنى، بر بلندى و رفعت صاحب خود مى افزايد. پس فروتن باشيد، تا خداوند شما را رفعت بخشد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
التَّواضُعُ لا يَزيدُ العَبدَ إلاّ رِفعَةً، فتَواضَعُوا يَرفَعْكُمُ اللّه ُ
فروتنى جز بر رفعت و بلندى آدمى نمى افزايد. پس فروتنى كنيد تا خداوند شما را رفعت بخشد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
 ما تَواضَعَ أحَدٌ إلاّ رَفَعَهُ اللّه ُ
هيچ كس فروتنى نكرد، مگر اينكه خداوند او را بالا برد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
 مَن تَواضَعَ للّه ِ رَفَعَهُ اللّه ُ
هر كه براى خدا فروتنى كند، خداوند او را بالا برد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
 مَن يَتَواضَعْ للّه ِ دَرَجَةً يَرفَعْهُ اللّه ُ دَرَجَةً ؛ حتّى يَجعَلَهُ في عِلِّيِّينَ
هر كه براى خدا يك درجه پايين بيايد، خداوند او را يك درجه بالا برد تا جايى كه او را در علّيين جاى دهد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
إذا تَواضَعَ العَبدُ رَفَعَهُ اللّه ُ إلَى السَّماءِ السّابِعَةِ
هرگاه بنده فروتنى كند، خداوند او را به آسمان هفتم بالا برد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
 ثَلاثَةٌ لا يَزيدُ اللّه ُ بهِنَّ إلاّ خَيرا : التَّواضُعُ لا يَزيدُ اللّه ُ بهِ إلاّ ارتِفاعا ، و ذِلُّ النَّفسِ لا يَزيدُ اللّه ُ بهِ إلاّ عِزّا ، و التَّعَفُّفُ لا يَزيدُ اللّه ُ بهِ إلاّ غِنىً
سه چيز است كه خداوند به واسطه آنها جز خوبى نمى افزايد: فروتنى، كه خداوند به واسطه آن جز بر رفعت نمى افزايد و ذلّت و خوارى نفْس، كه خداوند به سبب آن جز بر عزّت نمى افزايد و مناعت طبع ، كه خداوند به سبب آن جز بر بى نيازى نمى افزايد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
يا عليُّ ، و اللّه ِ لَو أنّ المُتَواضِعَ في قَعرِ بِئرٍ لَبَعَثَ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ إلَيهِ رِيحا يَرفَعُهُ فَوقَ الأخيارِ في دَولَةِ الأشرارِ
اى على! به خدا قسم كه اگر شخص فروتن در قعر چاهى باشد، خداوند عزّ و جلّ بادى مى فرستد تا او را در دولت بدكاران، در رأس نيكان قرار دهد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 
ما مِن آدَميٍّ إلاّ و في رَأسِهِ حَكَمَةٌ بِيَدِ مَلَكٍ ، فإذا تَواضَعَ قِيلَ للمَلَكِ : ارفَعْ حَكَمَتَهُ ، و إذا تَكبَّرَ قِيلَ للمَلَكِ : ضَعْ حَكَمَتَهُ
هيچ انسانى نيست مگر اين كه در سر او دهنه اى است كه در دست فرشته اى قرار دارد. هرگاه فروتنى كند، به آن فرشته گفته مى شود : دهنه اش را بالا بَر و هرگاه بزرگى فروشد، به فرشته گفته شود : دهنه اش را پايين كش .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :  
 مَن تَواضَعَ للّه ِ رَفَعَهُ اللّه ُ ، فهُو في نَفسِهِ ضَعيفٌ و في أعيُنِ النّاسِ عَظيمٌ ، و مَن تَكبَّرَ وَضَعَهُ اللّه ُ ، فهُو في أعيُنِ النّاسِ صَغيرٌ و في نَفسِهِ كَبيرٌ ؛ حتّى لَهُو أهوَنُ علَيهِم مِن كَلبٍ أو خِنْزيرٍ
هر كه براى خدا فروتنى كند، خداوند او را بالا برد. پس او در نظر خودش ناچيز باشد و در چشم مردم بزرگ . و هر كه بزرگى فروشد، خداوند او را پست گرداند. پس او در چشم مردم كوچك باشد و در نظر خودش بزرگ ؛ در نظر مردم حتى از سگ و خوك هم پست تر باشد .
امام على عليه السلام : 
  ما مِن أحَدٍ مِن وُلدِ آدَمَ إلاّ و ناصِيَتُهُ بِيَدِ مَلَكٍ ، فإن تَكَبَّرَ جَذَبَهُ بناصِيَتِهِ إلَى الأرضِ و قالَ لَهُ : تَواضَعْ وَضَعَكَ اللّه ُ ! و إن تَواضَعَ جَذَبَهُ بناصِيَتِهِ ثُمَّ قالَ لَهُ : ارفَعْ رأسَكَ رَفَعَكَ اللّه ُ ، و لا وَضَعَكَ ـ بتَواضُعِكَ ـ اللّه ُ
هيچ يك از فرزندان آدم نيست مگر اينكه ناصيه اش (موى جلو سرش) در دست فرشته اى است. اگر كبر ورزد ناصيه اش را به طرف پايين مى كشد و به او مى گويد: پست شو، خدا تو را پست گرداند، و اگر فروتنى كند ناصيه اش را [به طرف بالا ]مى كشد و به او مى گويد: سرت را بالا بگير ، خداوند سر بلندت گرداند و تو را پست نسازد كه براى خدا خاكسارى كردى.
امام على عليه السلام : 
 اِتَّضِعْ تَرتَفِعْ
خاكسارى كن، تا بالا روى.
امام على عليه السلام :
إذا تَفَقَّهَ الرَّفيعُ تَواضَعَ
 انسان بلند مرتبه چون به فهم و دانايى رسد، فروتن شود.
امام على عليه السلام : 
التَّواضُعُ يَرفَعُ ، التَّكبُّرُ يَضَعُ
فروتنى رفعت مى بخشد و تكبّر پست مى گرداند.
امام على عليه السلام :
  ما تَواضَعَ إلاّ رَفيعٌ
 فروتنى نكرد، مگر انسان بلند مرتبه.
امام على عليه السلام : 
العاقِلُ يَضَعُ نَفسَهُ فيَرتَفِعُ ، الجاهِلُ يَرفَعُ نَفسَهُ فَيَتَّضِعُ
خردمند خود را پست مى كند و در نتيجه بلند مرتبه مى شود؛ نادان خودش را بالا مى برد و در نتيجه پست مى گردد.
امام على عليه السلام : 
التَّواضُعُ يَرفَعُ الوَضيعَ ، التَّكبُّرُ يَضَعُ الرَّفيعَ
فروتنى، انسان فرو پايه را بلند مرتبه مى گرداند. تكبّر، شخص بلند مرتبه را پست مى كند.
امام على عليه السلام :
أعظَمُ النّاسِ رِفعَةً مَن وَضَعَ نَفسَهُ ، أكثَرُ النّاسِ ضَعَةً مَن تَعاظَمَ في نَفسِهِ
 بلند پايه ترين مردم كسى است كه خودش را پايين آورد. فرو پايه ترين مردم كسى است كه خودش را بزرگ پندارد.
امام على عليه السلام :
التَّواضُعُ سُلَّمُ الشَّرَفِ ، التَّكبُّرُ اُسُّ التَّلَفِ
 فروتنى، نردبان بزرگى است. تكبّر، شالوده نابودى است.
امام على عليه السلام : 
التَّواضُعُ مِن مَصائدِ الشَّرَفِ
فروتنى، از ابزارهاى شكار بلند مرتبگى است.
امام على عليه السلام : 
 ألِنْ كَنَفَكَ و تَواضَعْ للّه ِ يَرفَعْكَ
خاكسار باش و براى خدا فروتنى كن، تا تو را بالا برد.
امام صادق عليه السلام : 
 إنّ في السَّماءِ ملَكَينِ مُوَكَّلَينِ بِالعِبادِ ، فمَن تَواضَعَ للّه ِ رَفَعاهُ ، و مَن تَكَبَّرَ وَضعاهُ
در آسمان دو فرشته بر بندگان گماشته شده اند ، پس هر كه براى خدا فروتنى كند، او را بالا برند و هر كه تكبّر ورزد، او را پست گردانند.
امام كاظم عليه السلام : 
إنّ اللّه َ لَم يَرفَعِ المُتَواضِعينَ بقَدرِ تَواضُعِهِم ، و لكنْ رَفَعَهُم بِقَدرِ عَظَمَتِهِ و مَجدِهِ
خداوند فروتنان را به اندازه فروتنى شان بالا نمى برد، بلكه آنان را به اندازه عظمت و بزرگى خود رفعت مى بخشد.

آنچه در راه رسيدن به فروتنى كمك مى كند

امام على عليه السلام : 
لا يُستَعانُ ··· علَى التَّواضُعِ إلاّ بسَلامَةِ الصَّدرِ 
··· براى رسيدن به فروتنى جز از سلامت صدر (دل پاك) كمك نتوان گرفت.
امام على عليه السلام :
 التَّواضُعُ ثَمَرَةُ العِلمِ 
 فروتنى، ثمره دانايى است.
امام على عليه السلام :
لا يَنبَغي لِمَن عَرَفَ عَظَمَةَ اللّه ِ أن يَتَعَظَّمَ ؛ فإنّ رِفعَةَ الّذينَ يَعلَمونَ ما عَظَمَتُهُ أن يَتَواضَعُوا لَهُ .
 سزاوار نيست كسى كه بزرگى خدا را مى شناسد خود را بزرگ شمارد؛ زيرا رفعت كسانى كه عظمت خدا را مى شناسند در اين است كه در برابر او فروتن باشند.
میزان الحکمه،جلد سیزدهم.
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
آپارات موسسه اهل البیت علیهم السلام
کانال عکس نوشته قرآن و حدیث در اینستاگرام
تلگرام قرآن و حدیث
کانال قرآن و حدیث در ایتا
کانال قرآن و حدیث در گپ
پیام رسان سروش _ کانال قرآن و حدیث