شعر رسیدن موسم حج

ای شده در کوی وفا معتکف

معتکف او تو ز روی شرف

باد ترا مژده که موسم رسید

از شب غم صبح سعادت دمید

هفتم ذی الحجه شد ای ساربان 

ناقه به رقص آر و حُدی بر زبان

راه حدی را به زبان ساز ده

ناقه به رقص آور و پرواز ده

مهلت ایام تعلل نماند

فرصت هنگام تغافل نماند

 می رود از حد آلم انتظار

منتظران را پی دیدار یاز

منتظرند اهل نظر سال و ماه 

واله و حیران ز پی یک نگار

خطبه ادا کرد خطیب عظام 

زلزله افگند به بیت الحرام 

فرش زمینها همه بر پای شد

پای ستونها همه از جای شد

ناقه سراسیمه شد و شوق ناک

مرده برآورد سر از جیب خاک

جمله درین ره شده بی پا و سر

گشته چو مجنون و ز مجنون بتر

این چه کیا بود که در خم فگند

شور عجب در دل مردم فگند

کرده خلایق ز سر اهتمام 

نیت احرام به بیت الحرام 

تو شده ای محرم حج قبل از ین

مانده احرام ثوابت چنین

آمده از راه وفا ماه و سال

محرم حرمت به حریم وصال

خوش دو سه روزی به سر آورده ای

نخل سعادت به بر آورده ای

وقت شد اکنون که به موقف روی

واقف اسرار معارف شوی

جمله حریفان چو ازین بزمگاه

روی نهادند زهر سو به راه 

روی به راه از همه سو آن گروه

هودج آراسته با صد شکوه

هودج لیلی ست مگر در میان 

کین همه مردم شده مجنون آن

دشت زمجنون پر ولیلی به وحی

جمله شده واله تمثال وی