شعر در تعریف مکه

مکه شد قبله اهل نجات

حرسها الله عن الحادثات

بِه که به احرام نشینی در او

تا کرم عام ببینی دراو

طعنه بر اکسیر زند خاک او

گل خجل است از خس و خاشاک او

ریگ زمینش چو نجوم سماست

گم شدگان رابه یقین رهنماست

چنت معنی است که بی ذرع و کشت

جمع درو گشته  نعیم بهشت

گل نه و باد سحرش مشکبوی

مِی نه و میخانه پر از های و هوی

ذرع نه و خرمن او دانه بخش

عرش نه و طوبی او سایه بخش

باغ نه و میوه او ظاهر است

راغ نه و سبزه او ظاهر است 

لاله برافروخته در وی چراغ

بر دلش از حسرت او مانده داغ

هر که درین گونه ز سر پاکند

بی خرد است ار به فلک جا کند

نام گل و لاله و نسرین مبر

وادی مکه دگرست آن دگر