احادیث رضوی: تولی و تبری

 

 

امام رضا علیه السلام فرمودند:

وسائل الشیعه، ج11، ص 433

اساس دین، حبّ و بغض و تولّی و تبرّی است. 

دوستی با دوستان خدا و دشمنی با دشمنان خدا (ولایت و برائت) از ارکان مکتب و از فروع دین است. 

نشانه ی خدا دوستی هم، دوست داشتن دوستانِ خداست و برائت و بیزاری از دشمنان خدا. 

در این میان، «اهل بیت علیهم السلام» به صورت شاخص و معیار مطرح است. نمی شود کسی مدّعی دوستی خدا باشد، ولی با محبوبهای خدایی یعنی عترت پیامبر، رابطه ی مودّت و مهرورزی نداشته باشد؛ نمی شود کسی ادعای حبّ خدا داشته باشد، ولی از دشمنان خدا و پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و اهل بیت علیهم السلام بیزار نباشد(1). 

در زیارت جامعه ی کبیره می خوانیم:

«وَ بِمُوالاِتکُم تُقبَلُ الطّاعَةِ المفترضة، و لکم المودّةُ الواجبة»(2). 

با موالات و دوستی شماست که طاعتِ واجب، پذیرفته می شود. مودّتِ واجب، حق شما و (بر گردن ما) است. 

نکته پایانی این حدیث، ضرورتِ برائت از «پیشوایان باطل» است. نه تنها بیزاری از مخالفانِ اولیای خدا یک تکلیف است، از سران و سردمداران آنان که بذر دشمنی اهل بیت علیهم السلام را می پراکنند و فرهنگِ ضدیّت با عترت را نشر می دهند، نیز واجب است. 

یک مؤمن راستین، حتماً باید تولّی و تبرّی داشته باشد. 

---

پی نوشت: 

1. ر. ک: ممتحنه (60)، آیه 1. 

2. مفاتیح الجنان، زیارت جامعه ی کبیره. 

3. برگ و بار، ص 59. 

منبع: حکمت های رضوی (ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام رضا علیه السّلام)، جواد محدثی