دعای رویت هلال ماه ذی الحجه
۱۰ تیر ۱۳۹۵ 0 ادعیه و زیاراتالجزء الأول؛ هذا مبدأ ذكر الأعمال الأشهر الثلاثة أعني شوال و ذي قعدة و ذي حجة من كتاب الإقبال، الباب الثالث فيما يختص بفوائد من شهر ذي الحجة و موائد للسالكين صوب المحجة، فصل فيما نذكره من الاهتمام بمشاهدة هلاله و ما ننشئه من دعاء ذلك و ابتهاله
جلد اول، شروع ذکرهای اعمال ماه های سه گانه، یعنی شوال، ذی القعده و ذی الحجه از کتاب اقبال الاعمال، باب سوم، فوائد ماه ذی الحجه، فصل اول، اهتمام به مشاهده‌ى هلال ماه ذی الحجه و دعاى آن
اعلم أن في هذا الشهر الحرام من مهام الإسلام ما يقتضي العناية بهلاله و التحفظ من الخلاف في النقصان و التمام لأن فيه الفضل الذي يختص بالعشر الأول منه و ما يختص بالحج الذي لا ينبغي الغفول عنه و ما يختص بيوم الغدير و ما يختص بيوم المباهلة العظيم الكبير و ما سوف نشرحه في أوقاته فتنظر هلاله من لوازم العارف و مهماته و لم أجد له دعاء يختص بالنظر إليه فأنشأنا لذلك ما دلنا الله عز و جل جلاله عليه فنقول
اهتمام به مشاهده‌ى هلال اين ماه و قرائت دعا و ابتهالى كه انشا كرده‌ايم، شايسته است؛ زيرا اين ماه داراى فضايل ويژه‌اى است؛ فضايل ويژه‌ى دهه‌ى نخست اين ماه، فضايل مخصوص حجّ كه غفلت از آن شايسته نيست، فضايل مخصوص روز غدير، فضايل ويژه‌ى روز بزرگ و عظيم مباهله و فضايل اوقات ديگر اين ماه كه به تفصيل ذكر خواهيم كرد. بنابراين، به انتظار هلال اين ماه نشستن و استهلال آن، از امور لازم و مهم براى عارفان است و من دعاى مخصوصى براى آن نيافته‌ام. ازاين‌رو، دعايى را براى اين منظور به صورتى كه خداوند-عزّ و جلّ-ما را بدان رهنمون گرديد، انشا نموده و مى‌گوييم:
اللهم إن هذا هلال عظمت شهره و شرفت قدره و أعلنت ذكره و أعليت أمره و مدحت عشره
خداوندا، اين هلالى است كه ماه آن را بزرگ و قدر آن را گرامى داشته و آن را آشكارا اعلام كرده و والا گردانيده و دهه‌ى [نخست]آن را ستوده‌اى
و جعلت فيه تأدية المناسك و سعادة العابد و الناسك و كملت فيه كشف الولاية المهمة على الأمة
و انجام مناسك [حجّ]و نيكبختى عبادت‌كنندگان و به‌جا آورندگان اعمال حج را در آن مقرّر نموده‌اى و پرده از ولايت با اهميت [امير مؤمنان-درود بر او-]بر امت بركنار زده و آن را كامل گردانيده
و زوال الغمة بما جرى في الغدير ثامن عشره و إظهار الله جل جلاله لسره حتى صار للدين كمالا و تماما
و اندوه [امت]را زدوده‌اى، يعنى واقعه‌اى كه در غدير خم، در روز هجدهم اين ماه رخ داد و خداوند-بلندپايه-راز خود را آشكار ساخت و ولايت، مكمل و متمم دين
و للإسلام عقدا و عهدا و نظاما فقلت جل جلالك (الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَ رَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلامَ دِيناً)[1]
و مايه‌ى استوارى و پيمان [مجدد]و سامان‌يافتگى اسلام گرديد. ازاين‌رو، تو-كه عظمت تو بلند باد! - فرمودى: «امروز، دين شما را كامل گردانيده و نعمت خود را بر شما به پايان رسانيدم و اسلام را به عنوان دين براى شما پسنديدم.»
و خصصت هذا الشهر بيوم المباهلة التي [الذي] أظهرت حجة الإيمان على الكفر إظهارا مبينا
و نيز اين ماه را به روز مباهله ويژه گردانيدى، روزى كه در آن حجت ايمان را بر كفر به صورت آشكار اظهار نمودى
و وهبت للذين باهلت بهم مقاما مكينا و أودعت في هذا الشهر من الأسرار و المبار ما يأتي ذكر بعضه بصحيح الأخبار
و به كسانى كه براى مباهله آماده شدند، مقام والا ارزانى داشتى و نيز در اين ماه، اسرار و نيكى‌هاى ديگر قرار دادى، كه با استناد به روايات صحيح
و صريح الاعتبار و جعلته تسلية عما يأتي بعده من شهر الامتحان فبدأت بالإحسان و الامتنان
و موافق با حكم صريح عقل ذكر خواهد شد و نيز اين ماه را بعنوان تسليت و اندوه‌گسارى از ماه يأتى امتحان كه بعد از آن خواهد آمد [ماه محرم]مقرر داشتى
قبل التشريف بالرضا بالبلوى الزائدة في جهاد أهل العدوان
و پيش از تشرف به مقام رضا و خشنودى در برابر بلاى دوچندان كه در جهاد با دشمنان حاصل مى‌گردد، احسان و منّت خود را آغاز نمودى.
اللهم فكما عرفتنا بشرف هذه العوائد و دعوتنا إلى الضيافة إلى [على] مقدس تلك الموائد
خداوندا، همان گونه كه ما را به اين عنايت‌ها مشرف گردانيده و به ضيافت بر سر اين سفره‌هاى مقدس فراخوانده‌اى،
فطهرنا تطهيرا نصلح به لموافقة أهل الطهارة و مرافقة فضل البشارة
پس ما را چنان پاك كن كه به شايستگى مصاحبت با پاكيزگان و همدمى با فضيلت بشارت تو، نايل گرديم
و هب لنا فيه ما يعجز منه منطق أهل العبارة و ليكون فوائد رحمتك و موائد ضيافتك صافية من الأكدار
و در اين ماه، چيزهايى را كه گفتار سخنوران از بيان آن عاجز است به ما ارزانى دارو فوايد رحمت و سفره‌هاى ضيافت تو بى‌آلايش از آلودگى‌ها
و مصونة عن خطر الآصار و مناسبة لابتدائك بالنوال قبل السؤال و ابدأ في ذلك بمن يستفتح بالبداية أبواب الفلاح و النجاح
و مصون و محفوظ از خطر و گناه و عقوبت بوده و با بخشش پيش از درخواست تو، تناسب داشته باشد و امور را نخست به كسانى كه پيش از همه درهاى رستگارى و كاميابى را مى‌گشايند [ظ: يعنينا] [معصومين-درود بر آنان-]عطا كن
و أشرك معنا من يعيننا أمره و اجمع قلوبنا على الصلاح برحمتك يا أرحم الراحمين
و كسانى را كه مورد اهتمام ما هستند، با ما در اين امور شريك كن و دل همه‌ى ما را بر شايستگى در درگاهت، گرد هم آور. به رحمتت اى مهربان‌ترين مهربانان.
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
