جلالت امامزاده سید محمد پسر امام هادی (ع)

در فصل دهم از باب زیارات، دو مقام است: مقام اول؛ در این قسمت از این مقام، جلالت و مقام سید محمد پسر امام هادی علیه السلام را بیان می کنیم:

و نيز بدان كه امامزاده سيد محمد فرزند حضرت امام على نقى عليه السلام را در نزديكى بلد يك منزلى سامره مزارى است مشهور و به جلالت شأن و بروز كرامات معروف عامه مردم به زيارتش مشرف مى ‏شوند و نذرها و هداياى بسيار به آنجا مى ‏برند و حاجات مى ‏طلبند و اعراب آن حدود تمامى از او خوف دارند و حساب مى ‏برند كرامات بسيار از آن بزرگوار نقل شده كه مقام ذكرش نيست و بس است در جلالت آن جناب كه قابليت و صلاحيت امامت را داشت و فرزند بزرگ هادى عليه السلام بود و در فوت او حضرت امام حسن عسكرى عليه السلام گريبان خود را چاك فرمود و شيخ ما ثقه الاسلام نورى نور الله مرقده اعتقاد عظيمى به زيارت آن بزرگوار داشته و در تعمير بقعه و ضريح مباركش سعى فرموده و صورت كتيبه كه بر ضريح شريفش نوشته است اين است

هذا مرقد السّید الجلیل ابیجعفر محمّد بن الا مام ابى الحَسَن علىّ الهادى علیه السلام عظیم الشّان جلیل القدر کانت الشّیعه تزعم انّه

این مرقد سید جلیل ابى جعفر محمد فرزند امام ابى الحسن هادى علیه السلام است که داراى منزلتى بزرگ و مقامى شایسته بوده و شیعیان چنین پنداشتند که

الاِمامُ بَعْدَ اَبیه علیه السلام فَلَمّا توفّى نَصَّ اَبوهُ عَلى اَخیهِ اَبى مُحمّد الزّکى علیه السلام وقالَ له احدث

امام پس از پدرش علیه السلام او است وچون ازدنیا رفت پدرش تصریح کرد به امامت برادرش ابى محمدعلیه السلام وبه او فرمود براى خدا

لِلَّهِ شکرا فَقَدْ اَحْدَثَ فیکَ اَمْرا خلّفه اَبُوهُ فِى المَدینه طفلا وقدم علیه فى سامراء

شکرى تازه کن که خدا تازه کرد دستورش رادرباره تو، پدرش او را در کودکى در شهر مدینه بجاى گذارد وپس از آنکه جوانى نیرومند شده

مشتدّا وَنَهَضَ الى الرّجوع الى الحجاز ولمّا بلغ بَلَد عَلى تسعه فراسخ مرض و توفّى

بود درسامرا به خدمت پدر آمد، ودوباره خواست بسوى حجاز برگردد و سر راه چون به شهر ((بلد)) نه فرسنگى سامرا رسید بیمار شد و در همانجا از دنیارفت

ومشهده هناک وَلَمّا توفّى شَقَّ ابومحمّدعلیه السلام علیه ثوبه وقال فى جوابِ مَنْ عابَهُ علیه قد

و مزار شریفش در همانجا است ، و حضرت ابومحمد(ع ) در مرگش جامه بر تن درید، ودرپاسخ کسى که برآن حضرت در این کار ایراد گرفت فرمود:

شقّ مُوسى على اَخیهِ هرون وکانَتْ وَفاتُهُ فى حُدود اثنین وَخَمسین بَعْد الْماءتین

موسى در مرگ برادرش هارون جامه بر تن درید، و سال وفاتش حدود دویست و پنجاه و دو هجرى بود